«Το παράνομο το κάνουμε αμέσως, για το αντισυνταγματικό χρειαζόμαστε λίγο χρόνο» είχε απαντήσει κυνικά ο Χένρι Κίσινγκερ για την πιο βρώμικη προεδρία της αμερικανικής ιστορίας, αυτή του Ρίτσαρντ Νίξον. Στα καθ’ ημάς, το άρθρο 15 του ελληνικού Συντάγματος είναι σαφές: «Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους. O έλεγχος και η επιβολή των διοικητικών κυρώσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης που είναι ανεξάρτητη Αρχή, όπως νόμος ορίζει. O άμεσος έλεγχος του Κράτους, που λαμβάνει και τη μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας…». Δεν αναφέρει πουθενά ότι η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία αδειοδοτεί τα κανάλια. Αυτό έγινε αναγκαίο λόγω της προηγούμενης εμπειρίας. Η ανάγκη ύπαρξης ανεξάρτητης Αρχής οφείλεται στην όρεξη των κυβερνήσεων να υποτάξουν την ενημέρωση στις επιδιώξεις τους, να κάνουν δηλαδή και τα ιδιωτικά κανάλια κάτι σαν την ΕΡΤ και δη τη νέα ΕΡΤ που είναι η χειρότερη στην ιστορία της.
Ο ισχυρισμός δηλαδή του κ. Νίκου Παππά ότι η κυβέρνηση θα αδειοδοτήσει τα κανάλια, δεν είναι απλώς αντίθετη με το γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος. Είναι ενάντια και στην ιστορία και στη λογική. Η διαπλοκή δεν καταπολεμάται με αλισβερίσια της εκτελεστικής εξουσίας με τους καναλάρχες. Αντιθέτως, περιορίζεται από την ύπαρξη ανεξάρτητων Αρχών. Αυτές ακόμη κι αν δεν είναι οι ιδανικές, είναι πιο ανεξάρτητες από μια κομματική πλειοψηφία. Γι’ αυτό εξάλλου και ο συνταγματικός νομοθέτης προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία για τον ορισμό των Αρχών: προσπαθεί να μη γίνουν προέκταση της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και όργανα της εκάστοτε κυβέρνησης.
Τι γίνεται όμως, αν –όπως, τώρα– οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να συναινέσουν στη σύνθεση μιας Αρχής; Ο,τι κάνουμε κάθε φορά που η Δημοκρατία φτάνει σε αδιέξοδο. Αν δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις δεν συμφωνήσουν σε σχηματισμό κυβέρνησης, ξαναπροκηρύσσονται εκλογές· δεν διορίζεται η κυβέρνηση από μια άλλη Αρχή, επειδή κάποιοι κορυβαντιούν ότι η διαπλοκή εμποδίζει τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Είναι ίσως αστείο, αλλά στο χαρτί που ανεπίσημα μοίρασε δίκην μελέτης ο κ. Νίκος Βούτσης στους βουλευτές με τίτλο «Προπαρασκευαστική εμπειρογνωμοσύνη για τη δημοπράτηση αδειών…» και το οποίο η κυβέρνηση περιφέρει δίκην ευαγγελίου για τις τέσσερις άδειες αναφέρεται ρητώς ότι βασικό καθήκον του ΕΣΡ είναι «η εκχώρηση αδειών για ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς…» και ότι «βάσει του νόμου 4339/2015 το ΕΣΡ έχει την ευθύνη διενέργειας των δημοπρατήσεων, από την παροχή των λεπτομερειών για τις ελάχιστες τεχνικές προδιαγραφές που απαιτούνται για κάθε κατηγορία αδειοδοτήσεως…».
Τώρα η κυβέρνηση επιχειρεί να νομοθετήσει, αυτά που το Σύνταγμα της απαγορεύει να νομοθετήσει, με βάση ένα χαρτί τεχνικών προδιαγραφών που μοίρασε ο πρόεδρος της Βουλής στα μέλη της αρμόδιας Επιτροπής· το ΕΣΡ δεν έχει καν τον ρόλο του σχολιαστή σε αυτή τη διαδικασία, αφού όχι μελέτη δεν του έχει δοθεί, αλλά ούτε καν το χαρτί του κ. Βούτση. Δηλαδή η κυβέρνηση βάζει χέρι στην ενημέρωση χωρίς μελέτη και αιδώ. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει κάποιος του ΣΥΡΙΖΑ να συμπληρώσει τον Κίσινγκερ: και το αντισυνταγματικό κάνουμε, αλλά με τη διαδικασία του κατεπείγοντος.