Το blog του Πόουλ Τόμσεν επιχείρησε μία παρέμβαση στη διαπραγμάτευση αντίστοιχη με εκείνη του καλοκαιριού, όταν το ΔΝΤ έδωσε στη δημοσιότητα μία ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, η οποία έδειχνε ότι χρειάζεται γενναία αναδιάρθρωση. Τότε, ήταν πίεση προς τους Ευρωπαίους να αποδεχθούν την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Αυτή τη φορά, επανήλθε με μία άσκηση ποσοτικοποίησης της δημοσιονομικής προσπάθειας που θα απαιτηθεί την επόμενη τριετία: Ο κ. Τόμσεν υπολoγίζει ότι χρειάζονται μέτρα 4%-5% του ΑΕΠ για να βγει το πρόγραμμα, δηλαδή να επιτευχθεί ο στόχος του για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018.
Η δημοσιονομική προσπάθεια είναι μεγαλύτερη από εκείνη που θέλει η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και οι Ευρωπαίοι. Μάλιστα, η ανακοίνωσή της σε ένα blog, και όχι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, επιχειρεί να προκαταλάβει τη συζήτηση δημιουργώντας τετελεσμένα, όπως έγινε και το καλοκαίρι – ιδιαίτερα καθώς η ελληνική πλευρά δεν είχε ακόμη καταθέσει τις δικές της εκτιμήσεις. Το γεγονός προκάλεσε την αντίδραση της κυβέρνησης αλλά και των Ευρωπαίων, που διαχώρισαν τη θέση τους. Είναι χαρακτηριστικό το ερώτημα παράγοντα κοντά στις διαπραγματεύσεις: «Γιατί δεν το καταθέτουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων αλλά το δημοσιεύουν σε ένα blog»;
Εκπεφρασμένος στόχος του ΔΝΤ είναι να διασφαλίσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα. Οπως το έθεσε ο κ. Τόμσεν, ότι η Ελλάδα θα μπορεί να σταθεί στα πόδια της στο τέλος του. Αυτή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την έγκριση του ελληνικού προγράμματος, όχι τόσο για την προστασία της Ελλάδας όσο της φήμης του ίδιου του Ταμείου. Το blog παρουσίασε τη λύση που προάγει το προσωπικό του Ταμείου, και ας λέει ότι μπορεί να δουλέψει με χαμηλότερους στόχους εφόσον οι Ευρωπαίοι προχωρήσουν σε μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους. Και αυτό, διότι εκτιμά ότι μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους είναι πολιτικά δύσκολη για τους Ευρωπαίους. Ούτε εξάλλου τη μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα θεωρεί εφικτή, όταν άλλες χώρες έχουν αντίστοιχους στόχους και μάλιστα χαμηλότερες συντάξεις από την Ελλάδα (εννοεί ότι είναι φτωχότερες, αλλά είναι χαρακτηριστικό ότι εστιάζει στις συντάξεις, ακριβώς επειδή εκεί εντοπίζει το πρόβλημα). Σύμφωνα με το Ταμείο, η δημοσιονομική προσαρμογή που υπολογίζει δεν μπορεί να γίνει χωρίς περικοπή συντάξεων. Και αυτό, διότι οι δαπάνες έχουν ήδη περικοπεί μέχρι το κόκαλο, ενώ και η φορολογία είναι ήδη υπερβολικά υψηλή αλλά και αναποτελεσματική, καθώς η φοροδιαφυγή συνεχίζεται.
Στις κατηγορίες της κυβέρνησης ότι προωθεί νέο μνημόνιο, πηγή στην Ουάσιγκτον απαντά ότι «το ΔΝΤ δεν ζητεί πιο φιλόδοξους στόχους, αλλά ποσοτικοποιεί τη δημοσιονομική προσπάθεια που θα χρειαστεί να κάνουν οι ελληνικές αρχές για να φτάσουν τους στόχους, τους οποίους έχουν δεσμευθεί ότι θα υλοποιήσουν».
Στο μνημόνιο του Ιουλίου, τα μέτρα δεν ήταν ποσοτικοποιημένα, αφήνοντας τα δύσκολα για αργότερα. Οπως διευκρινίζει η ίδια πηγή, το 4%-5% του ΑΕΠ δεν είναι μια επιπρόσθετη προσπάθεια από αυτήν που ήδη περιλαμβάνεται στο μνημόνιο, αλλά η ανεξάρτητη εκτίμηση του Ταμείου για το τι χρειάζεται να γίνει σε αυτό το σημείο. Σε αυτό το ποσοστό συμπεριλαμβάνει το 1% του ΑΕΠ των μη συγκεκριμενοποιημένων μέτρων του μνημονίου, αλλά και τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού.
Η ελληνική πλευρά πάλι εκτιμά ότι το blog έχει στόχο τους Ευρωπαίους, που πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν το ΔΝΤ στο πρόγραμμα: Αν έχουν συμφωνήσει να είναι λιγότερο απαιτητικοί στο ασφαλιστικό, το Ταμείο λέει ότι θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους.
Περιθώρια συμφωνίας υπάρχουν, καθώς η διάσταση εντοπίζεται κυρίως στις διαφορετικές εκτιμήσεις για την ανάπτυξη και τα έσοδα. Οι χαμηλότερες προβλέψεις του Ταμείου προκαλούν ένα δημοσιονομικό κενό μεγαλύτερο από αυτό που εκτιμά η κυβέρνηση.
Ωστόσο, ο κ. Τόμσεν προειδοποιεί ότι αν δεν επιβεβαιωθούν οι αισιόδοξες προβλέψεις της, μπορεί να επιστρέψουν οι ανησυχίες για Grexit. Είναι μία λέξη που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών αλλά όχι από το ΔΝΤ, γι’ αυτό και προκαλεί τα περισσότερα απόνερα…