Ενας κωμικός αποκαλεί όλους τους ανθρώπους με προβλήματα αναπηρίας καθηλωμένους πνευματικά σε μια ιδέα, εμμονικούς και κατ’ επέκταση ανεγκέφαλους. Στελέχη πολιτικού κόμματος αποκηρύσσουν τον υπουργό Αμυνας ως «Φιλιππινέζα των μεταναστών». Μια δημοσιογράφος ζητεί από το Facebook «να γίνονται πειράματα σε παιδόφιλους, εμπόρους ναρκωτικών, δουλέμπορους, νταβατζήδες, βασανιστές, φονιάδες» και όχι στα ζώα, προσθέτοντας μάλιστα ότι «κάποιοι από μας το σκεφτόμαστε κι ας μην το λέμε ανοιχτά». Τέλος, ένας εργαζόμενος της υπηρεσίας ασφάλειας στον ΗΣΑΠ μιλάει σκαιότατα σε μετανάστη, λέγοντάς του «εγώ κάνω κουμάντο εδώ». Ολα αυτά μέσα στην ίδια εβδομάδα, την ίδια εβδομάδα που η πρώτη και μοναδική εφαρμογή του αντιρατσιστικού νόμου στην περίπτωση του Χάινς Ρίχτερ, κατέληξε στην αθώωση του Γερμανού ιστορικού.
Υπήρξαν εξαρχής πολλές επιφυλάξεις για τον αντιρατσιστικό νόμο, ειδικά από ιστορικούς, που έλεγαν εδώ και δύο χρόνια ότι δεν είναι δυνατή η ποινικοποίηση της άρνησης γενοκτονιών, εθνοκαθάρσεων, μαζικών εγκλημάτων. Μάλλον έχουν δίκιο. Πώς όμως μπορεί κανείς να προστατεύσει μειονότητες, όπως οι ανάπηροι, οι Φιλιππινέζες, οι μετανάστες από τον ρατσιστικό λόγο, που μπορεί εύκολα να υποκινήσει βίαιες ενέργειες. Ο Λάκης Λαζόπουλος έχει 1,8 εκατομμύρια τηλεθεατές, πολλοί εκ των οποίων επηρεάζονται από τις χυδαίες παρλάτες του. Η Χρυσή Αυγή είναι ισχυρό κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου, που ψηφίζεται από μισό και πλέον εκατομμύριο Ελληνες. Το post της Ελενας Ακρίτα είχε χιλιάδες like και καρδούλες από κάτω. Στους ΗΣΑΠ μπαίνουν καθημερινά αμέτρητα πλήθη Αθηναίων και μεταναστών.
Προφανώς δεν μπορούν όλα τα κρούσματα ρατσισμού, ομοφοβίας, αντισημιτισμού, σεξισμού να αντιμετωπιστούν με τον αντιρατσιστικό νόμο. Θα σταματούσαν οποιαδήποτε άλλη ασχολία τα δικαστήρια και θα ασχολούνταν μόνο με αυτά τα περιστατικά, τόσος είναι ο «πλούτος» και οι πολυσχιδείς μορφές του ρατσισμού στη χώρα μας. Παρ’ όλα αυτά, κατά τη γνώμη μου, ο συγκεκριμένος νόμος 4285/2014 έχει, παρά τα τρωτά του, αδιαμφισβήτητη αξία γιατί αποτυπώνει τις ανοχές και τα αντανακλαστικά μιας κοινωνίας, διαμορφώνει συνειδήσεις κι έχει επομένως και παιδαγωγικό ρόλο. Νομιμοποιεί και απονομιμοποιεί συγκεκριμένες εκφορές του λόγου, καθορίζει ποια είναι αποδεκτή και ποια μη αποδεκτή συμπεριφορά. Κι έτσι, παρά την απογοητευτική σοδειά της περασμένης εβδομάδας, χιλιάδες άνθρωποι αντέδρασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην επίμαχη αποστροφή του Λαζόπουλου και δύο τουλάχιστον κόμματα (ο κοινωνικά ευαίσθητος ΣΥΡΙΖΑ όχι;) εξέδωσαν καταδικαστικές ανακοινώσεις. Οι βουλευτές της Χ.Α. αποπέμφθηκαν από την αίθουσα της Βουλής. Το post της Ελενας Ακρίτα «κατέβηκε», ύστερα από την κατακραυγή. Και μια γενναία κοπέλα τράβηξε το επεισόδιο στους ΗΣΑΠ με το κινητό της τηλέφωνο και το διοχέτευσε στα ΜΜΕ. Ο μετανάστης έμεινε στον συρμό, ο σεκιουριτάς αποβιβάστηκε. Ευτυχώς, εδώ –πολύ συχνά πλέον– κάνουν άλλοι κουμάντο.