Στη χώρα τού «ό,τι να ’ναι» –τι επιτυχημένη έκφραση–, κάποιοι βλέπουν σε ένα γλυπτό σε σχήμα φεγγαριού που στολίζει τη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης την τουρκική ημισέληνο, το ξηλώνουν, το πετάνε στον Θερμαϊκό – μετά, μπορούμε να υποθέσουμε ότι χτυπάνε ρυθμικά γροθιές στο στήθος τους φωνάζοντας ουγκ ουγκ. Δεν πρόκειται φυσικά για τον πρώτο βανδαλισμό ούτε για τον τελευταίο.
Οι ίδιοι ή κάποιοι άλλοι, δεν έχει σημασία, πήραν πάλι από την ίδια παραλία μία από τις ομπρέλες της εγκατάστασης του Γιώργου Ζογγολόπουλου – άγνωστο σε τι θα μπορούσε να τους χρησιμεύσει. Για να μην αναφερθούμε στις αμέτρητες προτομές, αγάλματα, προσόψεις λαμπρών δημόσιων κτιρίων σε ολόκληρη τη χώρα που συχνά γίνονται εμπριμέ.
Στην ίδια χώρα τού «ό,τι να ’ναι», ο εθνικός προβοκάτορας Λάκης Λαζόπουλος ζητάει συγγνώμη από τους συμπολίτες μας που βρίσκονται σε αναπηρικό αμαξίδιο αφού προηγουμένως τους είχε αποκαλέσει εμμονικούς και ανεγκέφαλους. Αλλά μάλλον δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς περισσότερο με την περίπτωσή του, γιατί είναι θέμα χρόνου ο Λάκης να δαγκώσει τη γλώσσα του και να δηλητηριαστεί. Εχει ενδιαφέρον, πάντως, ότι κανείς από την κυβέρνηση –και θυμόμαστε καλά ότι αρκετά στελέχη της είχαν παρακολουθήσει τη θεατρική του παράσταση– δεν αποδοκίμασε τις δηλώσεις, δεν ψέλλισε έστω δυο λόγια.
Την ίδια στιγμή, στα Σέρβια Κοζάνης, συμπολίτες μας μαζί με τον δήμαρχο της πόλης δίνουν τον όρκο του πολεμιστή: «Τάσσομαι και αφοσιώνομαι εις τον λόγον της ενότητας του πανάγαθου άρχοντος φωτός. Με καρδιά και ψυχή συντονισμένη στις φωτεινές δυνάμεις του Ζευς, ορκίζομαι στη συμπαντική συνειδητότητα και νομοτέλεια ως μονάδα στην ένωση όλων των ιερών ψυχών όπου η δύναμή τους είναι το κοσμικό πυρ». (Σπαρταριστό ρεπορτάζ της Λίνας Γιάνναρου στην «Κ», στις 18/2.) Είναι όλοι τους μέλη του γκρουπ «Ελλήνων Συνέλευσις Αρτέμης Σώρρας», που έχει σκοπό να ανοίξει παραρτήματα σε όλη τη χώρα – δεν πιστεύω να έχετε λησμονήσει τον ομογενή με τα 600 δισ. δολάρια που θα έσωζε την Ελλάδα; Κατανοώ την απελπισία τους, ειλικρινά, αλλά η χλαμύδα δεν νομίζω ότι θα μου ταίριαζε.
Βρισκόμαστε ακόμη στην εδαφική επικράτεια του «ό,τι να ’ναι» και αναμένουμε να ακούσουμε το τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στη Γιουροβίζιον. Στο λαμπερό ποπ πανηγύρι που φέτος θα διεξαχθεί στη Σουηδία, θα στείλουμε ένα πολιτικό τραγούδι με θέμα τα σκληρά οικονομικά μέτρα και το προσφυγικό. Τι, μόνο η Σούζαν Σαράντον, η Εμα Τόμσον και ο Τζορτζ Κλούνεϊ θα διαμαρτύρονται για το προσφυγικό; Θα πάμε κι εμείς στον πλέον κατάλληλο χώρο, και μεταξύ γκλίτερ, στρας και δίχως αύριο χοροπηδητού, θα παίξουμε τα νταούλια –σύμφωνα με πληροφορίες το άσμα διαθέτει νταούλι– για να κάνουμε μια πολιτική δήλωση που θα γράψει ιστορία. Aφού δεν χόρεψαν οι αγορές, ας χορέψουν τουλάχιστον οι πολυπληθείς φαν της Γιουροβίζιον.
Δεν το έχουμε ακούσει ακόμη το κομμάτι –οπότε δεν μπορούμε να το κρίνουμε–, αλλά για το περιεχόμενό του ενημερωθήκαμε από τα πλέον επίσημα χείλη, αυτά του Διονύση Τσακνή, προέδρου της ΕΡΤ.
Οπως επίσης μάθαμε ότι χορευτές, εφέ και φαντασμαγορικές εμφανίσεις δεν θα υπάρχουν – περιττή βεβαίως διευκρίνιση, καθώς δύσκολα θα μπορούσαμε να φανταστούμε κάποιον να χορεύει στη σκηνή με το δράμα των προσφύγων.
Και κάπως έτσι –για να μην πιάσουμε τα πολύ χειρότερα– περνάνε οι μέρες στη χώρα τού «ό,τι να ’ναι». Εχουμε μήνα Φεβρουάριο κι έναν ήλιο λαμπερό, υπόσχεση για ένα απίθανο Σαββατοκύριακο.