Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο, για την προσφυγική κρίση και τη στάση της Ελλάδος στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, τείνει εκ των προτέρων να πάρει τη μορφή αντιδικίας περί όνου σκιάς. Αυτό επιβάλλει η ευτελής θεατρικότητα της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας άφησε να αιωρείται η εντύπωση ότι θα ασκήσει βέτο εάν ορισμένες χώρες αρνηθούν να απορροφήσουν τον αριθμό των προσφύγων που τους αναλογεί, βάσει συγκεκριμένων ποσοστώσεων. Η Νέα Δημοκρατία αντέδρασε ανακλαστικά σε υψηλότατους τόνους, υποστηρίζοντας ότι η Ελλάς δεν πρέπει να απομονωθεί.
Πρόκειται μάλλον για αντιπαράθεση που εκτυλίσσεται στον χώρο του φανταστικού. Κατ’ αρχάς, δεν έχει καν κατατεθεί προσχέδιο αποφάσεως του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, επί του οποίου και θα υπάρξει σκληρότατη διαπραγμάτευση. Το ουσιαστικότερο, όμως, είναι ότι η Γερμανίδα καγκελάριος κ. Αγκελα Μέρκελ έχει κατ’ επανάληψιν χαρακτηρίσει αντιευρωπαϊκή τη στάση κάποιων έξαλλων ηγετών του Βίσεγκραντ και προειδοποίησε για τις αρνητικές συνέπειες στο ευρώ μιας διαφοροποιήσεως στο μείζον θέμα της ποσοστιαίας απορροφήσεως προσφύγων.
Ο κ. Τσίπρας, συνεπώς, που με τις επαναστατικές ιδεοληψίες του αναστάτωσε το ευρωπαϊκό σύστημα επί ζημία βαρυτάτη της Ελλάδος, σε αυτήν τη φάση έχει ισχυρούς συμμάχους. Αλλοι, κατά συνέπειαν, διατρέχουν τον κίνδυνο απομονώσεως.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο είναι όντως κρισιμότατο, αλλά για άλλους λόγους. Το πρόβλημα είναι εάν οι χώρες του Βίσεγκραντ και η Αυστρία θα συνεργασθούν για μία ομόφωνη απόφαση περί διασποράς των προσφύγων ή εάν ενεργοποιηθεί η ρήτρα της ειδικής πλειοψηφίας και τελικώς η ευρωπαϊκή πολιτική επιβληθεί στους διαφωνούντες. Τη δεύτερη λύση θέλει να αποφύγει η κ. Μέρκελ, για να διατηρηθεί η αίσθηση ευρύθμου, συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας της Ενώσεως.
Ο κ. Τσίπρας, που μάλλον ως εκ του αξιώματός του πρέπει να έχει αντίληψη αυτής της πραγματικότητος, άφησε να αιωρείται η προβολή του βέτο, ώστε να επιστρέψει στην Αθήνα «θριαμβευτικά», προστάτης των ελληνικών συμφερόντων. Αυτή ακριβώς ήταν επί εικοσαετία και η πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι σε θέση να ισχυρισθεί ότι διά της σθεναράς του στάσεως απέτρεψε την άσκηση του βέτο και ανάγκασε την κυβέρνηση να ενεργήσει με σύνεση και υπευθυνότητα. Πρόκειται μάλλον για παράσταση επαρχιακού θιάσου.
Τα προηγούμενα, βεβαίως, διόλου δεν σημαίνουν ότι τα πράγματα είναι απλά και ασφαλή, διότι ο δαίμων κρύβεται στα επί μέρους και στην εφαρμογή της όποιας συμφωνίας. Διότι εκεί είναι το πρόβλημα, με δεδομένο ότι η χώρα έχει περιέλθει σε κατάσταση πλήρους αποσυνθέσεως και επιπλέον επειδή τα πάντα εξαρτώνται από τη στάση της Τουρκίας, που ουδέποτε υπήρξε εύκολος συνομιλητής. Αυτά υπαγορεύει τουλάχιστον η κοινή λογική.