Αναπόφευκτες εξελίξεις

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ανεδείχθη τελικώς η Τουρκία σε καταλύτη της εσωτερικής σταθερότητος των ευρωπαϊκών κρατών και η προσφυγική κρίση φαίνεται να προσδίδει σημαντική δυναμική στις σχέσεις αυτής της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ουδείς πολιτικώς εχέφρων πολίτης της ευρωπαϊκής ηπείρου μπορεί να έχει αντίρρηση για την τροπή των εξελίξεων και ούτε φυσικά κατέστη η Ε.Ε. όργανο των επιδιώξεων της Αγκυρας.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η πολιτική αυτή δρομολογήθηκε και διεκπεραιώνεται, σταδιακώς, πρωτίστως από τη Γερμανίδα καγκελάριο κ. Αγκελα Μέρκελ, που μαζί με τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας κ. Νικολά Σαρκοζί είχαν εγείρει προ ετών τείχος στην πρόοδο των διαπραγματεύσεων της Αγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ενωση, επικαλούμενοι –τυπικώς βεβαίως– υστερήσεις αυτής της χώρας έναντι των αρχών και των κανόνων που διέπουν την Ευρώπη.

Αναμφιβόλως οι υστερήσεις εκείνες έχουν διογκωθεί από τότε, πράγμα που πάντως δεν εμπόδισε την παρούσα θεαματική μεταστροφή των Ευρωπαίων ηγετών. Τελικώς, οι πάντες αποδέχονται κάποτε την πραγματικότητα. Είχε προηγηθεί και ο πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπαράκ Ομπάμα, όταν αναθεώρησε την αμερικανική πολιτική έναντι του Ιράν και όταν αποκατέστησε την επαφή με τον Ρώσο ομόλογό του κ. Βλαντιμίρ Πούτιν για λύση του συριακού προβλήματος.

Επί της ουσίας, το Συμβούλιο Κορυφής της περασμένης Δευτέρας αναγνώρισε τη στρατηγική συνάφεια της Τουρκίας με την Ευρώπη, που ούτως ή άλλως υφίστατο από τα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά παραγνωριζόταν κατά διαστήματα εν ονόματι της ευρωπαϊκής «καθαρότητος». Εως ότου φυσικά η κρίση στη Μέση Ανατολή και το προσφυγικό πρόβλημα αποκατέστησαν μιαν ισορροπία.

Ο ρόλος της Τουρκίας ως αναχώματος για τη διαχείριση απειλών ή κινδύνων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη επιβεβαιώθηκε και πάλι. Εκκρεμούν ακόμη θέματα προς ρύθμιση, αλλά η συμφωνία στο επόμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μπορεί να προεξοφληθεί με σχετική ασφάλεια.

Ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, αφού σε πρώτη φάση επιδόθηκε σε μία άκρως επικίνδυνη και βλαπτική αντιπαράθεση, για τα συμφέροντα της χώρας, με τη Γερμανία, έχει σταδιακώς αναδειχθεί σε έναν αξιόπιστο συνεργάτη της κ. Μέρκελ – τουλάχιστον ως προς την αντιμετώπιση του προσφυγικού, με τις αρμόδιες ευρωπαϊκές υπηρεσίες να διαδραματίζουν πλέον ρόλο ρυθμιστικό στη διαχείριση του προβλήματος. Κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί και στην οικονομία, από το 2010.

Πρόκειται, με άλλα λόγια, για πλήρη ή μάλλον αναγκαστική «ενσωμάτωση» στο ευρωπαϊκό σύστημα.

Κάποιοι θα αναφερθούν ενδεχομένως σε μία ακόμη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Αλλά όταν από την άσκηση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» προκύπτει χάος, λόγω οικτράς ανεπαρκείας, τότε η επιλογή περιορίζεται ή σε άλμα στο κενό ή σε προσχώρηση στο «καταφύγιο», που υπό όρους πάντοτε προσφέρει το «σύστημα», επί του προκειμένου το ευρωπαϊκό και το ατλαντικό. Αυτή είναι και θα εξακολουθεί να είναι η πορεία της Ελλάδος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή