Σύμφωνα με τα σενάρια που κυκλοφορούν, τέσσερις είναι οι πιθανοί συγγραφείς, στα αραβικά, του φυλλαδίου που διανεμήθηκε στους εγκλωβισμένους της Ειδομένης και παρώθησε 1.500 ανθρώπους να μπουν στον κίνδυνο να παρασυρθούν από τον χείμαρρο. Εκδοχή πρώτη, κάποιοι διακινητές, που επιζητούν να ανανεώσουν τον προσοδοφόρο μύθο των ανοιχτών ευρωπαϊκών συνόρων – ένα μύθο που τον ξεμπροστιάζουν φράχτες, τείχη, τάφροι και τουλάχιστον οι μισοί πρωθυπουργοί της Ε.Ε. Εκδοχή δεύτερη, τα μέλη κάποιων μη κυβερνητικών οργανώσεων. Οχι όσων λειτουργούν συνετά και ταπεινά, αλλά όσων δεν αρκούνται στον προβλεπόμενο –ουσιώδη– ρόλο τους και προσπαθούν «να γράψουν ιστορία», χειριζόμενες αλαζονικά τους πρόσφυγες σαν ποίμνιο προς καθοδήγηση.
Το τρίτο σενάριο θέλει συγγραφείς κάποιους αντιεξουσιαστές, Ελληνες ή ξένους. Αν όντως υπάρχουν άνθρωποι αυτοπροσδιοριζόμενοι σαν αντιεξουσιαστές που για να επικυρώσουν τις «άνευ ορίων, άνευ συνόρων» απόψεις τους θα αποφάσιζαν να παίξουν με τη ζωή γυναικόπαιδων, τότε απλώς θα αποδείκνυαν ποσό κούφιος είναι ο αντιεξουσιασμός τους, αφού οι ίδιοι θα φέρονταν σαν απόλυτη Εξουσία. Οσο για το τέταρτο σενάριο, θα περιμένουμε να δούμε αν θα συμφωνήσουν η «Μπιλντ» και το «Φόκους», αφού η μεν εφημερίδα αναγορεύει συγγραφέα του φυλλαδίου τον χριστιανοδημοκράτη Γερμανό πολιτικό Νόρμπερτ Μπλουμ, υπουργό επί Χέλμουτ Κολ, το δε περιοδικό αμφισβητεί αυτό το ενδεχόμενο.
Συναφές είναι το ερώτημα ποιος μετέφρασε στα ελληνικά το φυλλάδιο. Ποιος άραγε λέει «Γερμάνια» τη Γερμανία, δις μάλιστα, και ποιος «επιμελήθηκε» τη μετάφραση, προσθέτοντας εντός παρενθέσεως τη λέξη «Σκοπιανά» ανάμεσα στο ζευγάρι «Ελληνο-Μακεδονικά» και «σύνορα»; Σίγουρα δευτερεύον. Δευτερεύον ίσως είναι και το ποιος έγραψε το «προσκλητήριο», αν συμφωνήσουμε ότι το μείζον, αυτό που θα ’πρεπε να πονάει την Ευρώπη, είναι το δράμα των προσφύγων σε μια Ειδομένη με απαράδεκτα σκιώδη την κρατική παρουσία.
Οποιος κι αν το έγραψε πάντως το φυλλάδιο, υπό τον τίτλο μάλιστα «Οι αλήθειες», στο κείμενό του άθροισε μια-δυο αλήθειες και σαφώς περισσότερα ψέματα. Αλήθεια είναι, βέβαια, ότι τα σύνορα «είναι κλειστά και θα παραμείνουν κλειστά»: Η πλειοψηφία των «28» έχει ήδη αποφασίσει, και δεν θα ταράξουν την απάνθρωπη ησυχία της οι πνιγμοί στους χειμάρρους των Βαλκανίων και στα νερά του Αιγαίου. Είναι όμως ψέμα το εξής παραμυθητικό-προτρεπτικό: «Οποιος καταφέρει να περάσει με μη νόμιμο τρόπο προς χώρες της Κεντρικής/Ανατολικής Ευρώπης θα καταφέρει να παραμείνει». Πού; Στην Αυστρία, που ξαναζεί τον ένδοξο μύθο των τειχών της Βιέννης; Στην Ουγγαρία; Στη Σλοβακία; Στην Πολωνία; Σε ποιο κομμάτι μιας περιχαρακωμένης Ευρώπης, που ήδη απίστησε σε όσα συνομολόγησε; ΄Η μήπως στη Γερμανία, όπου η εκλογική άνοδος των ακροδεξιών ξενοφάγων μάλλον θα υποχρεώσει την κ. Μέρκελ σε εγκατάλειψη της διπλής ρητορικής της και σε αναδίπλωση;