Επιβεβαιώνεται, από την ανάποδη, η γνωστή ατάκα «δεν βγαίνει» του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που «δεν βγαίνει» είναι ό,τι είχε κατά νου ο νυν πρωθυπουργός. Κυριολεκτικώς, τίποτε από όσα είχε υποσχεθεί ή σκεφτεί ή προβλέψει. Το πρώτο που «δεν βγήκε» ήταν η διαπραγμάτευση που θα κατέληγε με την «υποταγή» των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Μετά τον αποκλεισμό της χώρας από τη διεθνή αγορά κεφαλαίων, οδηγηθήκαμε σε αποκλεισμό και από την εσωτερική αγορά κεφαλαίων.
Η Ελλάδα πτώχευσε, μέσα σε πέντε χρόνια, τρεις φορές: 2010 με την επιβολή μνημονίου χρηματοδότησης· 2012 με την κουρά χρέους και την ελεγχόμενη κατάρρευση των τραπεζών και 2015 με την απομόνωση του τραπεζικού συστήματος εντός της Ευρωζώνης αλλά και με την επιβολή εσωτερικού ελέγχου στη διακίνηση κεφαλαίων.
Το δεύτερο που «δεν βγαίνει» είναι οι συμμαχίες στην Ευρώπη. Αντί του Γάλλου Ολάντ, που έχει πολλά και πολύ σοβαρά προβλήματα για να βοηθήσει περισσότερο από όσο ήδη το έχει κάνει τον κ. Τσίπρα, προέκυψε ανεκτίμητη βοηθός η καγκελάριος Μέρκελ. Αντί του Ρώσου Πούτιν, ο γείτονας Ερντογάν.
Το τρίτο που «δεν βγαίνει» είναι οι αριθμοί. Παραδόξως όμως, τα στελέχη της κυβερνητικής πλειοψηφίας κάνουν ότι δεν το κατανοούν. Οταν περιγράφουν την κατάσταση, επιδιώκοντας να δικαιολογήσουν τα εφαρμοζόμενα ή υπό εφαρμογή φορολογικά, συνταξιοδοτικά και άλλα μέτρα, προσπαθούν να τα ρίξουν στην κρίση που παρέλαβαν. Θέλουν να πείσουν πως η σκληρότητα των νέων μέτρων οφείλεται στην οικονομική κατάρρευση του διεθνούς χρηματιστικού καπιταλισμού και στα μνημόνια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ουδέν ανακριβέστερον. Αρκεί να δείτε προσεκτικά τα στοιχεία των δημοσίων οικονομικών για να πεισθείτε πως πρόκειται για καθαρόαιμη προπαγάνδα.
Η μεγάλη δημοσιονομική κρίση ξεδιπλώθηκε εντός δύο ετών (2008-2009). Το άνοιγμα του κρατικού ταμείου (προ τόκων), από 5,1 δισ. το 2007, υπερδιπλασιάστηκε στα 13 δισ. μέσα σ’ έναν χρόνο και ξαναδιπλασιάστηκε στα 24 δισ. το 2009. Πέντε χρόνια μνημονιακής δημοσιονομικής λιτότητας οδήγησε το 2014 σε εξαφάνιση του ελλείμματος και εμφάνιση μικρού πλεονάσματος 643 εκατομμυρίων.
Αφού όμως το 2015 δεν υπήρχε πρωτογενές κρατικό έλλειμμα, ποια «τρύπα» θέλει να κλείσει ο πρωθυπουργός και επιβάλλει όλους αυτούς τους νέους φόρους;
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να κλείσει την τρύπα που άνοιξε στο κρατικό ταμείο η πολιτική που ακολουθήθηκε στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών. Αυτό που επιδιώκει ο κ. Τσίπρας είναι να πληρώσουμε το γεγονός ότι «δεν βγαίνουν» οι δικοί του λογαριασμοί. Σύντομα, αν βεβαίως υπογραφεί η περίφημη αξιολόγηση και ανοίξει η συζήτηση για τη ρύθμιση του χρέους, «δεν θα βγαίνει» ένα άλλο δήθεν επιχείρημα: ούτε γι’ αυτό, το χρέος δηλαδή, δεν χρειάζεται ο κ. Τσίπρας όλους αυτούς τους φόρους που βάζει. Με τις πλάτες της τρόικας προφανώς!