«Λες δέκα φορές «Σκόπια», άλλες δέκα FYROM και πέντε ΠΓΔΜ, σου ξεφεύγει όμως μια «Μακεδονία». Αρα, έγκλημα καθοσιώσεως. Εθνική προδοσία. Αρα, εδώ και τώρα αποπομπή, όπως ζητάει ο κ. Καμμένος, η αξιωματικώς (και μικροπολιτικώς) αντιπολιτευόμενη Ν.Δ. (μα δεν τηλεφώνησε στον πατέρα του ο κ. Μητσοτάκης;), ο κ. Λοβέρδος, ο κ. Θεοχάρης, ο κ. Κεγκέρογλου. Ή απέλαση στα Σκόπια, όπως απαιτεί ο κ. Κασιδιάρης. Κι αν ζητήσεις συγγνώμη, δημόσια, με την ευθύτητα που σε χαρακτηρίζει, όπως ζήτησε ο κ. Γιάννης Μουζάλας, στα μάτια των ελληνοφυλάκων είναι σαν να αποδέχεσαι ότι εγκλημάτησες.
Πως έχουμε την ικανότητα να κάνουμε τριχιά την τρίχα το έχουμε αποδείξει κατ’ επανάληψη. Μάστορες της μικροπολιτικής και του κομματικού συμφέροντος, ανεξαρτήτως κοινωνικού ή και εθνικού κόστους, σπεύδουμε να αποδώσουμε τη βαρύτητα ενός εγκλήματος διαρκείας σε μια στιγμιαία παραδρομή. Ή να πετσοκόψουμε μια επίσημη δήλωση, ώστε να φορτώσουμε όποιο νόημα μας βολεύει στο κομματάκι της που θα απομείνει στη διάθεσή μας. Ή να στηρίξουμε ολόκληρο καταγγελτικό συλλογισμό πάνω σε μισή αλήθεια και σ’ ένα κατάφωρο ψέμα. Και μάλιστα εν γνώσει μας ότι πατάμε αγέρωχα πάνω στο ψέμα, ότι δηλαδή η «αλήθεια» μας είναι ψεύτικη.
Είναι πάντως ν’ απορεί κανείς που όλοι όσοι καταγγέλλουν ότι το προσφυγικό είναι απλώς μια πλεκτάνη για να αφελληνιστεί και να εξισλαμιστεί η Ελλάδα δεν αποκαλύπτουν ότι μια κρίσιμη πτυχή της σκευωρίας είναι η εκβιαστική νομιμοποίηση του ονόματος «Μακεδονία» για την ΠΓΔΜ, διά της πολλής χρήσεως. Επίτηδες συνέρρευσαν στην Ειδομένη οι πρόσφυγες, στα συγκεκριμένα σύνορα, και δεν πήγαν, λ.χ., στην πλευρά της Βουλγαρίας. Επίτηδες μένουν εκεί, μέσα στο κρύο, τη βροχή και τις λάσπες, και δεν μετακομίζουν λίγο νοτιότερα, στα έτοιμα κέντρα υποδοχής τους. Ωστε να δίνουν απανωτές συνεντεύξεις στους εκατοντάδες ξένους δημοσιογράφους και να λένε «Μακεδονία» τη FYROM, όπως τη λένε άλλωστε και οι ξένοι δημοσιογράφοι. Οπως την έλεγε και το φυλλάδιο που εξώθησε τους πρόσφυγες σε μια επικίνδυνη έξοδο. Οπως τη λένε όλοι οι Ευρωπαίοι, και μόνο οι πιο θεσμικοί από αυτούς χρησιμοποιούν αμέσως έπειτα και τον όρο FYROM, συγκαταβατικά, για να μη μας κακοκαρδίσουν.
Κακοκαρδίστηκε όμως ο κ. Καμμένος με την (άπαξ) «Μακεδονία» του κ. Μουζάλα. Ετσι λέει. Με τον οικείο του πατριδοκαπηλικό στόμφο. Στην πραγματικότητα είχε κακοκαρδιστεί προ καιρού, όταν ο κ. Μουζάλας, άνθρωπος σοβαρός και δουλευταράς, απέδωσε (δικαίως) στον υπουργό Εθνικής Αμυνας την καθυστέρηση στη δημιουργία των κέντρων φιλοξενίας. Και, μνησίκακος, του το φύλαγε. Αν ο πρωθυπουργός ενδώσει στον εκβιασμό των ΑΝΕΛ, αν δεν υπερασπίσει ο ίδιος τον κ. Μουζάλα, καθαρά και ξάστερα, το πλήγμα για το κόμμα του θα είναι συμβολικά και ιδεολογικά πολύ βαρύτερο και από το ηθικοπολιτικό πλήγμα που αποτέλεσε η ίδια η συνεργασία με τους σωβινιστές του κ. Καμμένου.