Σε περίοδο πολέμου ο βιασμός αποτελεί όπλο μαζικής ψυχικής, κοινωνικής, πολιτισμικής εξόντωσης γυναικείων πληθυσμών. Μια ολέθρια πολεμική τακτική (με στόχο την υποταγή του εχθρού, τη μόλυνση με ασθένειες, τη γονιμοποίηση με ξένο σπόρο), λησμονημένη στο χρονοντούλαπο των εγκλημάτων πολέμου. Στους καταυλισμούς των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα, οι γυναίκες μπορεί να μην αντιμετωπίζονται ακριβώς ως εχθροί, αλλά είναι συχνά μέλη ενός ανταγωνιστικού στρατοπέδου, ίσως με περισσότερα προνόμια – δεν είναι τυχαίο ότι στις συμπλοκές το βράδυ της Τετάρτης στο λιμάνι του Πειραιά όλα άρχισαν όταν Αφγανοί παρενόχλησαν γυναίκα Σύρου. Από τη φύση του ο βιασμός είναι ένα μέσο άσκησης εξουσίας πάνω στον πιο αδύναμο και δεν σχετίζεται πάντα με τις ανδρικές ορμές, αλλά και με την εσωτερική τάση για υποδούλωση, ταπείνωση του άλλου – πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι ακόμη και στις αναπτυγμένες νησίδες του κόσμου μας συμβαίνει ένας βιασμός κάθε 45 δευτερόλεπτα; (Μόνο το 6% καταγγέλλεται, από ντροπή, από τον φόβο του στιγματισμού, της διαπόμπευσης, αλλά και λόγω ενός πολύ ισχυρού εσωτερικού εχθρού, της αυτοπαγίδευσης στην ενοχή, γέννημα της καταπίεσης αιώνων…). Πολύ πιο ευνοϊκές για τη διάπραξη βιασμών είναι οι συνθήκες που επικρατούν στους καταυλισμούς, όπου άνδρες και γυναίκες, συχνά μόνες, διαφορετικών εθνοτήτων, ζουν πολύ κοντά (κάτι που δεν συμβαίνει στις χώρες τους), σε ακραίες συνθήκες. Δεν είναι τυχαία τα μέτρα που διέταξε η αστυνομία «για την προστασία των γυναικών μεταναστριών και προσφύγων» από απόπειρες σεξουαλικής κακοποίησης…
Πριν από λίγες ημέρες γερμανική σιδηροδρομική εταιρεία ανακοίνωσε ότι εγκαινιάζει βαγόνια μόνο για γυναίκες και παιδιά, αποκαλύπτοντας τον φόβο που επικρατεί στη Γερμανία εξαιτίας της αθρόας εισόδου προσφύγων και μεταναστών. Ο βιασμός, έγκλημα που οι πολεμικές/εμφύλιες συρράξεις και οι ανθρωπιστικές κρίσεις επιτείνουν δραματικά, είναι κοινό και στον πλούσιο πολιτισμένο κόσμο σε καιρό ειρήνης. Συνολικά περισσότεροι από 700.000 βιασμοί διαπράττονται κάθε χρόνο στον κόσμο – οι 300.000 στη Νότια Αφρική ή 91,5 ανά 100.000 κατοίκους. Ακολουθεί η Σουηδία, με 53,2 ανά 100.000 κατοίκους, οι ΗΠΑ (28,6), η Ζιμπάμπουε (25,6), η Νορβηγία (19,8), το Ισραήλ (17,6). Η Σουηδία κρατά τα πρωτεία στην Ευρώπη, με αριθμούς διπλάσιους της Βρετανίας, τετραπλάσιους της Γαλλίας και της Γερμανίας και 20πλάσιους των νοτιοευρωπαϊκών χωρών. Στην Ελλάδα διαπράττονται περίπου 4.500-5.000 βιασμοί, από τους οποίους το 6% καταγγέλλεται και εξ αυτών μόνο το 16% φτάνει στο δικαστήριο.
Είναι ένας διαρκής εφιάλτης που δεν γνωρίζει σύνορα, μετά τον οποίο η ζωή –ακόμη κι αν υπάρξει τιμωρία του δράστη– αναγκάζεται να προχωρήσει με ελλείψεις μνήμης. Και όμως, οι μικρές καθημερινές νίκες υπέρ της παιδείας, της αλλαγής νοοτροπίας, θα μπορούσαν να ωθήσουν τις κοινωνίες ένα βήμα έξω από τις αβύσσους των αιματοβαμμένων σχέσεων ισχύος, της αποδοχής της βίας κατά του αδυνάμου, η οποία δεν στρέφεται εν τέλει μόνο κατά των γυναικών, αλλά κατά όλων.