Θα προσπαθήσω σήμερα να κωδικοποιήσω τα απίστευτα.
1. Το ΔΝΤ δεν ήθελε να εμπλακεί και πάλι στην Ελλάδα και θα προτιμούσε, οποιαδήποτε στιγμή, να απαλλαγεί από τη σχετική υποχρέωση.
2. Οι άνθρωποι του Ταμείου δεν θέλουν να επαναληφθεί το «λάθος» του 2010 με το πρώτο μνημόνιο. Πράγματι, ενώ οι τεχνοκράτες πίστευαν τότε ότι λιτότητα, διαρθρωτικές αλλαγές και μικρότερο χρέος έπρεπε να γίνουν ταυτόχρονα, υποχώρησαν υπό την απειλή εκτεταμένης ευρωπαϊκής τραπεζικής κρίσης.
3. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, εφόσον δεχθεί μεγαλύτερη πίεση τώρα, θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο, θα αρνηθεί την πατρότητα των μέτρων, ακόμη και όσων έχουν συμφωνηθεί μέχρι αυτή τη στιγμή, και πιθανώς θα «πέσει».
4. Οι μεγάλες κυβερνήσεις επιθυμούν τη δημιουργία στην Ελλάδα ενός κόμβου μεταναστευτικών ροών, που θα τις περιορίζει μέσω ενός αυστηρού ελέγχου, προκειμένου να διαχειριστούν τη δυσαρέσκεια που συνοδεύει η μαζική εγκατάσταση προσφύγων μουσουλμανικής παιδείας στα δικά τους εδάφη.
5. Ο Τόμσεν είχε συμφωνήσει με την Επιτροπή να τηρήσουν κοινή στάση κατά τις συζητήσεις με τους Ελληνες σε όλα τα θέματα και σε κάθε φάση. Οι Ευρωπαίοι έσπασαν τη συμφωνία αυτή και αντιμετωπίζουν το θέμα της ελληνικής διαπραγμάτευσης με «άλλο μάτι». Συμφώνησαν με την κυβέρνηση σε ένα πακέτο μέτρων που είναι πολύ βαρύ «στο χαρτί» και ελπίζουν ότι με τον τρόπο αυτό θα περάσει από τα κοινοτικά όργανα, κυρίως το Eurogroup.
6. Το ΔΝΤ δεν συμφωνεί με τα μέτρα αυτά. Θεωρεί ότι δεν πρόκειται να αποδώσουν όσα υπολογίζουν η ελληνική και η ευρωπαϊκή πλευρά. Κυρίως όμως παραμένει στην εκτίμηση ότι χρειάζονται μέτρα που αποδίδουν λιγότερα χρήματα αλλά καλύτερα σχεδιασμένα. Στην προς τον Τσίπρα απαντητική επιστολή της, η κ. Λαγκάρντ σημειώνει ότι «μπορούμε να υποστηρίξουμε ένα πρόγραμμα που είναι αξιόπιστο και βασίζεται σε ρεαλιστικές παραδοχές».
7. Η ομάδα του Ταμείου εκτιμά, εδώ και πολύ καιρό, ότι οι εκτιμήσεις που κάνουν Βρυξέλλες και Αθήνα για την πορεία των μεγεθών της οικονομίας στα επόμενα χρόνια δεν είναι ρεαλιστικές. Η ανάπτυξη δεν θα είναι επαρκής για να φέρει τα προσδοκώμενα έσοδα, λένε.
8. Αν τελικά οι Ευρωπαίοι επιμείνουν στη συμμετοχή του Ταμείου, θα πρέπει να δεχθούν την Εκθεση Φερεγγυότητας Χρέους (DSA), που θα συντάξει ο Τόμσεν στη βάση του νέου κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο οι χρηματοδοτικές ανάγκες του κράτους δεν θα ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ. Αυτή τη στιγμή το ΔΝΤ θεωρεί ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο.
9. Αν το Ταμείο επιμείνει στην άποψή του για το χρέος, η επιστροφή της χώρας στις αγορές κεφαλαίου καθίσταται ανέφικτη. Το ίδιο ισχύει και για την άρση των capital controls, καθώς και για την επιστροφή των τραπεζών στα κανονικά δάνεια της ΕΚΤ.
Με δύο λόγια, η κυβέρνηση επιδιώκει μισή λύση, για την οποία ισχύει ότι και για τις μισές αλήθειες…