Ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας Θοδωρής Δρίτσας δεν παρέστη χθες στο Ζάππειο στην υπογραφή της συμφωνίας πώλησης του 67% του μετοχικού κεφαλαίου της ΟΛΠ Α.Ε. στην Cosco. Οι θέσεις του είναι γνωστές: όχι μόνο δεν συμφωνεί με την υπογραφή της συμφωνίας, αλλά υπάρχουν και περαιτέρω «διαρροές». Ο κ. Δρίτσας πιστεύει ότι η υπογραφή δεν παράγει νομικό αποτέλεσμα, αλλά πρέπει να υπερψηφιστεί από τη Βουλή. Ομολογουμένως η παρουσία του στην όλη υπόθεση ήταν οιονεί. Τουτέστιν, ωσάν· μια περίπου παρουσία. Τόσο μακρινή, σχεδόν απουσία.
Ενδεικτικά αναφερόμαστε στον κ. Δρίτσα. Εδώ, δεν θέλησε να παρευρεθεί στην τελετή ο πρωθυπουργός… Ο αρμόδιος υπουργός δεν είναι ο μόνος ούτε μόνος σε αυτήν την ιδιότυπη διαδικασία διακυβέρνησης της χώρας, σύμφωνα με την οποία η πώληση του ΟΛΠ είναι απαίτηση των δανειστών και όχι αναγκαία και ικανή συνθήκη για ένα επόμενο βήμα. Ενα βήμα που δεν θα θεωρεί τις αποκρατικοποιήσεις «ξεπούλημα» και δεν θα συσκοτίζει τις κυβερνητικές αποφάσεις πιστεύοντας ότι έτσι δεν θα… εκνευριστούν κι άλλο οι ψηφοφόροι.
Τι σημαίνει για τη χώρα μια κυβέρνηση γαντζωμένη στην εξουσία χωρίς σχέδιο, χωρίς οργάνωση, χωρίς καμία αυτοκριτική; Γιατί, από τη μέχρι σήμερα πορεία της, το μόνο που προκύπτει χωρίς αμφιβολία είναι η επιθυμία για διατήρηση της εξουσίας. Θα πείτε ότι δεν είναι καινούργιο και, λίγο-πολύ, όλες οι κυβερνήσεις το ίδιο θέλουν και πράττουν. Με αυτήν τη διάθεση εξισωτισμού, όμως, διαχέονται οι ευθύνες. Επιπλέον, η χώρα είναι χρεοκοπημένη, οι κινήσεις που χρειάζεται να γίνουν είναι πλέον καταγεγραμμένες και αναρωτιέται κανείς σε τι ωφελούν, ποιον και γιατί «διαρροές» παρόμοιες με αυτές του κ. Δρίτσα. Πώς θα προχωρήσει, εν προκειμένω, η συμφωνία για τον ΟΛΠ, όταν ο αρμόδιος υπουργός όχι απλώς δεν την πιστεύει, αλλά θα κάνει και ό,τι μπορεί για να εφαρμοστεί κατά το δυνατόν… λιγότερο;
Οσο προχωράει αναγκαστικά η κυβέρνηση στον πυρήνα του μνημονίου που έχει υπογράψει, έχοντας εξαντλήσει την α λα καρτ δέσμευσή της, τόσο οι αντιφάσεις, η αυτοϋπονόμευση και το αλαλούμ θα δίνουν τον τόνο στις αποφάσεις της. Τόσο θα εξαντλείται η λογική από την επέλαση του παραλόγου, τόσο η γελοιότητα θα υποκαθιστά και τα τελευταία αποθέματα στρεψοδικίας. Η σκόπιμη διαστροφή της αλήθειας, όμως, έχει πάτο…