Υπάρχει μια ευδιάκριτη μερίδα σκεπτόμενων και μετριοπαθών ψηφοφόρων των κομμάτων του ευρωπαϊκού τόξου που καλούν όσους έχουμε απελπιστεί από τη διακυβέρνηση Τσίπρα να μην τα βάφουμε μαύρα και να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας.
Τα επιχειρήματά τους είναι τα εξής: Πρώτον, παρουσιάζεται η «χρυσή ευκαιρία» για την Ελλάδα να αποδομηθεί μια και καλή το ιδεολογικό οπλοστάσιο της Αριστεράς και μαζί του να ξεμπερδεύουμε με όλες τις θολές, θεωρητικές κατασκευές που κυριάρχησαν απολύτως στη Μεταπολίτευση, δηλητηριάζοντας τον πολιτικό λόγο ακόμη και συντηρητικών, κεντροδεξιών σχημάτων όπως η Νέα Δημοκρατία. Διά της γελοιοποίησης και, κυρίως, διά της κραυγαλέας αποτυχίας στα περισσότερα πεδία άσκησης κυβερνητικής πολιτικής. Ενσταση: τυχόν νέα αποτυχία της Ελλάδας στους οικονομικούς στόχους και ένας νέος γύρος δραματοποίησης του ελληνικού προβλήματος θέτουν εκ νέου σε μείζονα κίνδυνο τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Επομένως, όσοι εύχονται τη μακροημέρευση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τείνουν να υποτιμούν το υψηλό ρίσκο της σχετικής εξίσωσης.
Δεύτερον, ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται η κυβέρνηση, η δραματοποίηση της διαπραγμάτευσης και το απαραίτητο «θέατρο» που συνοδεύει τις συνομιλίες με τους δανειστές μας δεν είναι δα και τόσο «πρωτοφανή» όσο υποστηρίζουμε οι λιγότερο «ψύχραιμοι». Οι θεατρινισμοί, τα τεχνάσματα, οι επιλεκτικές διαρροές χρησιμοποιήθηκαν και στο πρόσφατο παρελθόν και από τις δυνάμεις του παλαιού δικομματισμού προκειμένου να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες για εσωτερική κατανάλωση. Ενσταση: συμφωνώ εν μέρει, με τη διαφορά ότι ο Αλέξης Τσίπρας μετέρχεται πραγματικά πρωτοφανείς μεθόδους για να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Και ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς έχουν τις δικές τους, πολύ συγκεκριμένες ευθύνες για το «φούσκωμα» του λεγόμενου αντιμνημονιακού «μετώπου», αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός και το επιτελείο του έχουν κατακτήσει απάτητες κορυφές αν μιλάμε για την εξαπάτηση του εκλογικού σώματος. Με το να εξισώνουμε τις δύο πραγματικότητες, προσφέρουμε καλές υπηρεσίες στην πιο απρόβλεπτη και αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση στη Μεταπολίτευση.
Τρίτον, η κυβερνητική αλλαγή του Ιανουαρίου του 2015 χαλιναγωγεί ανεξέλεγκτες συμπεριφορές στον χώρο της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας και θέτει τις βάσεις για να ξαναμοιραστεί η τράπουλα. Αυτή ήταν και η βασική προσδοκία των ξένων εταίρων μας. Το παλιό, διεφθαρμένο σύστημα θα καταποντιζόταν, ανοίγοντας τον δρόμο στις πραγματικές παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, που υπέφεραν όντας πρακτικά αποκλεισμένες από τον τρόπο με τον οποίο «δούλευε» η παλιά διαπλοκή. Ενσταση: η κυβέρνηση έχει αναγάγει το θέμα της διαπλοκής σε κορυφαίο επικοινωνιακό τέχνασμα, με τα αποτελέσματα της έως τώρα πολιτικής της να εγείρουν περισσότερα ερωτήματα παρά να δίνουν πειστικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.