Η επιβολή ελέγχων στην ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, που ξεκίνησαν μία εβδομάδα πριν από το δημοψήφισμα, έφεραν, προφανώς, την υπογραφή του υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ. Για να φτάσουμε όμως σ’ αυτή την εξαιρετικά σημαντική κίνηση, προηγήθηκε ένας πόλεμος πρωτοφανής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα –συνήθης όμως στη Λατινική Αμερική– προκειμένου να οδηγηθεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση στην κατάρρευση, για να εκπληρωθεί έτσι η περίφημη προφητεία ξένων και εγχώριων πολιτικών και επιχειρηματικών παραγόντων για «αριστερή παρένθεση».
Ας τα δούμε αναλυτικά:
1. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οδηγούσε τη χώρα σε πιστωτικό στραγγαλισμό, σταματώντας την παροχή ρευστότητας με το αιτιολογικό ότι η Ελλάδα δεν βρισκόταν σε συμφωνημένο πρόγραμμα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Πράγμα αναληθέστατο, αφού η ΕΚΤ την χορηγούσε επί δύο μήνες, με κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, όταν, επίσης, η χώρα ήταν εκτός προγράμματος!
2. Σύμφωνα με το καταστατικό της, η ΕΚΤ οφείλει να επιμελείται της λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος, στο σύνολο της Ευρωζώνης, αλλά και σε κάθε χώρα χωριστά. Στη δική μας περίπτωση, καμία φροντίδα. Η μόνη επιμέλειά της ήταν ο εξαναγκασμός σε παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η μοναδική της έγνοια ήταν η παροχή περιορισμένης και πανάκριβης ρευστότητας μέσω του μηχανισμού ELA, ίσα ίσα για να μην καταρρεύσουν οι τράπεζες και συμπαρασύρουν, ως ντόμινο, τα ευρωπαϊκά (και όχι μόνο) πιστωτικά ιδρύματα.
3. Πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, όταν γινόταν ξεκάθαρο ότι ερχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε η εκροή κεφαλαίων (bankrun). Θυμίζω τις δηλώσεις του Σαμαρά, ως πρωθυπουργού (!), ότι «από την ημέρα της ανάληψης της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ θα είναι κλειστά τα ΑΤΜ». Τις δηλώσεις Γεωργιάδη, ότι θα πάρει τα λεφτά του στο εξωτερικό. Την κυρία Μπακογιάννη, η οποία είπε ότι το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος θα κλείσουν οι τράπεζες, και πολλών άλλων στελεχών της Ν.Δ…
4. Τα ελληνικά και διεθνή Μέσα εξαπέλυαν αδίστακτη τρομοκρατία με μαύρη προπαγάνδα, σε συγχορδία με τα στελέχη της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, αναφέροντας χρεοκοπία τραπεζών, «κούρεμα» ή και δήμευση καταθέσεων, κρυφό σχέδιο για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη. Τρομοκρατία, με κορύφωση την εβδομάδα του δημοψηφίσματος, που όμως συνετρίβη από το περήφανο «Οχι» των απλών Ελλήνων.
5. Ακόμη και θεσμικοί παράγοντες, όπως ο πρόεδρος του Eurogroup Ντάισελμπλουμ, στις 19 Μαρτίου μίλησε για «σενάρια Κύπρου» και για «περιορισμούς στις κινήσεις κεφαλαίων», με άμεση συνέπεια την άλλη μέρα να εκτοξευθεί η εκροή κεφαλαίων κατά 300 εκατομμύρια! Εχει διδακτικό ενδιαφέρον να θυμίσουμε τις εκροές κεφαλαίων από επιχειρήσεις και νοικοκυριά, πριν και κατά τους πρώτους μήνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Από τον Δεκέμβριο του ’14 με εκροή 4,197 δισ., συνέχισε ανά μήνα με ασύλληπτα νούμερα: 12,786 δισ., 2,189, 4,658, 3,865, 7,581, που μετά την εφαρμογή των capital controls έπεσαν στο 1,509 δισ. τον Ιούλιο και στα 449 μόλις εκατομμύρια τον Αύγουστο.
6. Δεδομένων όλων των παραπάνω εγχώριων και διεθνών κινήσεων, που θυμίζουν το βασανιστήριο του πνιγμού, επανειλημμένως σε ομιλίες μου στη Βουλή, σε άρθρα και συνεντεύξεις, και όχι μόνο πρόσφατα, όπως σχολιάζει ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης στις 9/4/2016 στην «Καθημερινή», με τον τίτλο «Πόθεν τόσα ψεύδη;», υποστηρίζω ότι τα capital controls έπρεπε να είχαν επιβληθεί αρκετά νωρίτερα με τους δικούς μας όρους.
7. Οι όροι αυτοί θα αφορούσαν καταθέτες που ήθελαν να μεταφέρουν τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό ή καταθέτες που δεν θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την ανάληψη μεγάλων ποσών, π.χ. προσκομίζοντας προσύμφωνο για αγορά κατοικίας. Θυμίζω μόνο δύο περιπτώσεις που μου έμειναν στη μνήμη: Ιδιοκτήτης μίνι μάρκετ στη Ρόδο που σήκωσε 550.000 ευρώ και τα έκρυψε στο σπίτι του και ηλικιωμένος από τον Βόλο που σήκωσε 150.000 ευρώ κρύβοντάς τα σε τάπερ. Και στις δύο περιπτώσεις τούς τα έκλεψαν, αλλά στον γέροντα άφησαν 1.000 ευρώ για τον υπόλοιπο βίο του! Αλλωστε και η Τράπεζα της Ελλάδος εκτιμά ότι η εκροή των καταθέσεων κατά τη διάρκεια των «καυτών» μηνών του 2015 μπήκε στα σεντούκια. Αυτά ήταν τα αποτελέσματα του φόβου που ενέσπειραν τα διεθνή και εγχώρια κέντρα για «κούρεμα» και όλα τα άλλα, για λιμούς και καταποντισμούς που θα συνέβαιναν με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενα τέτοιο έργο θέλει να ξαναπαίξει και σήμερα το ΔΝΤ, επιδιώκοντας την επαναφορά της πιστωτικής ασφυξίας, όπως κυνικά και αυτοκρατορικά, α λα Μέτερνιχ, σχεδίαζε ο πολύς Τόμσεν.
Η ιστορία όμως δεν επαναλαμβάνεται, παρά μόνον ως φάρσα…
* Ο κ. Μάκης Μπαλαούρας είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.