Κατά τον Κάρολο τον Μαρξ, ατυχήσαντα πνευματικό πρόγονο των κ. Τσίπρα, Φλαμπουράρη και Μπαλτά, η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Για να ισχύσει δε η αρχή, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η Ιστορία να διατηρεί κάτι από τη σοβαρότητά της, τουλάχιστον την πρώτη φορά. Αν όμως η Ιστορία είναι φάρσα εξαρχής και απλώς επαναλαμβάνεται ως φάρσα; Τότε είτε η Ιστορία κάνει πλάκα στον εαυτό της, είτε κυκλοφορεί με τον επιθετικό προσδιορισμό «ελληνική», κοινώς βρίσκεται στην επικράτεια της εθνοσωτηρίου συγκυβερνήσεως Συριζανέλ. Κι αυτό ας το προσέξουν οι Τούρκοι που παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας. Κινδυνεύουν να χάσουν τη σοβαρότητά τους.
Ποιος πήρε στα σοβαρά τη διαπραγμάτευση που οδήγησε στον θρίαμβο του περασμένου Ιουλίου; Αν εξαιρέσω τον κ. Λαφαζάνη, που ήθελε να κάνει ριφιφί στο Νομισματοκοπείο, κανείς. Ούτε ο κ. Βαρουφάκης. Αυτός, ούτως ή άλλως, μόνον τον καθρέφτη του παίρνει στα σοβαρά. Ποιος πήρε στα σοβαρά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, κατά συνέπεια και το ίδιο το δημοψήφισμα; Με μόνη εξαίρεση το Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ, που όμως δύσκολα το παίρνεις στα σοβαρά, ούτε ο κ. Τσίπρας δεν το μέτρησε. Και το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: για ποιον λόγο μερικούς μήνες μετά επαναλαμβάνουν την ίδια φάρσα της σκληρής διαπραγμάτευσης, με ελαφρώς παραλλαγμένους ρόλους;
Η πρώτη απάντηση στο ερώτημα είναι και η απλούστερη. Αυτό ξέρουν κι αυτό κάνουν. Δεν ξέρουν να κάνουν τίποτε άλλο. Η δεύτερη είναι εξίσου προφανής. Αφού η πρώτη φάρσα τούς οδήγησε στην εκλογική επιτυχία του Σεπτεμβρίου, κι αφού μια επιτυχημένη στρατηγική δεν την αλλάζεις, τότε γιατί να μην την επαναλάβουν. Ετοιμη την έχουν και δεν χρειάζεται καν να κοπιάσουν για να επινοήσουν στρατηγήματα. Τα ονόματα απλώς αλλάζουν. Τότε ήταν ο Σόιμπλε και ο Ντάισελμπλουμ και τώρα είναι η Λαγκάρντ. Και η Ιστορία προχωράει από τη μια φάρσα στην άλλη.
Ο Τσαρούχης έλεγε πως η Ελλάδα τιμωρεί όσους την παίρνουν στα σοβαρά. Προεκτείνοντας τον συλλογισμό του, καταλήγεις στο συμπέρασμα πως η Ελλάδα επιβραβεύει όσους δεν την παίρνουν στα σοβαρά. Από τον καιρό του αειμνήστου Ανδρέα η πραγματικότητα το επιβεβαιώνει σε κάθε σου βήμα. Αν μάλιστα διαθέτεις και το ηθικό ανάστημα ώστε να μην παίρνεις στα σοβαρά, όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά ούτε και τον εαυτό σου, τότε η επιτυχία σου είναι εξασφαλισμένη. Αποδεικνύεις σε κάθε σου βήμα ότι ταυτίζεσαι με το λαϊκό αίσθημα.
Ως εκ τούτου ας μη βιαστούν να θριαμβολογήσουν όσοι περιμένουν την ώρα και τη στιγμή για να απαλλαγούν από δαύτους. Ας μη βιαστούν να συμπεράνουν ότι τώρα πια τους κατάλαβαν και δεν μπορεί να περάσει και η δεύτερη φάρσα της διαπραγμάτευσης, όπως πέρασε και η πρώτη. Διότι υπολογίζουν χωρίς την ιδιοπροσωπεία του ελληνικού λαού, ο οποίος και το ψέμα θα χειροκροτήσει, και την υποκρισία θα επιβραβεύσει, και την ανικανότητα θα τιμήσει, αρκεί να ξέρει πως όσοι διαθέτουν όλες αυτές τις αρετές δεν τον παίρνουν στα σοβαρά.
Θα μου πείτε δεν είμαστε μόνοι στον αγώνα. Μετά την υπογραφή του μανιφέστου κατά της λιτότητος που συνυπέγραψαν ο Ελληνας και ο Πορτογάλος πρωθυπουργός, οι προσπάθειες διεθνοποίησης της φάρσας πάνε καλά. Και υποθέτω αυτό το μανιφέστο θα τρίψει ο φαρσέρ στα μούτρα του Ολάντ, για να καταλάβει ο ερωτύλος τι θα πει Ελλάς.