ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ «ΝΥΤ» ΓΙΑ ΠΙΘΑΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ: Παρίσιοι, 15.- Η «Νιου Γιορκ Τάιμς» δημοσιεύει ανταπόκρισιν επί της ελληνικής πολιτικής κρίσεως εις την οποίαν τονίζει ότι «αν η Ενωσις Κέντρου εξαπολύση πόλεμον εναντίον του Βασιλέως Κωνσταντίνου, είναι δυνατόν ο Βασιλεύς να επέμβη ευθύς αναστέλλων ωρισμένας διατάξεις του Συντάγματος και κηρύσσων δικτατορίαν». Ως εστίαν, εκ της οποίας εκπορεύεται ο κίνδυνος ανωμαλίας, ο ανταποκριτής εντοπίζει κύκλον στρατηγών, σκληρών της ΕΡΕ και τινων αυλικών. [Σημ. «Φ»: Οι υπνώττοντες στρατηγοί του Βασιλέως –πέντε νύχτες αργότερα– υπερκεράσθησαν από τον φιλόδοξο Γεώργιο Παπαδόπουλο και οι «σκληροί» της ΕΡΕ απηλλάγησαν της υποχρεώσεως. Ετσι, πολιτικός στόχος των αντιτιθεμένων κατέστη η Χούντα των Συνταγματαρχών χωρίς, όσοι εφαντάζοντο εαυτούς «σκληρούς» και «τολμητίας», να χρειαστεί να λερώσουν το μητρώο τους. Μόνος χαμένος, ο Κωνσταντίνος…]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ομιλών χθες προς τους τέως βουλευτάς της Ενώσεως Κέντρου ο κ. Γεώργιος Παπανδρέου επανέλαβεν ότι η Ε.Κ. δεν θα απόσχη των εκλογών ούτε ήτο διατεθειμένη να ματαιώση την ανάθεσιν της εντολής εις την ΕΡΕ με απειλήν αποχής από τας εκλογάς. Η αποχή, προσέθεσεν, έχει νόημα μόνο όταν η βία καταστή απροκάλυπτος. Εάν υπάρξη «συγκεκαλυμμένη βία» θα αντιμετωπισθή με την «δημοκρατικήν αντίστασιν». «Αλλά αν πρόκειται περί απροκαλύπτου βίας, περί επεμβάσεως του στρατού, χωροφυλακής, ΤΕΑ προς βιασμόν της θελήσεως του λαού, η οποία αποτελεί ουσιαστικήν εκτροπήν, τότε υπάρχει αποχή. Αλλά η συνέπεια της αποχής δεν είναι αδράνεια. Τότε συνέπεια της αποχής είναι η επανάστασις.»
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΙΤΣΙΟΣ: Ο επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου του Βασιλέως κ. Δ. Μπίτσιος τοποθετείται ως πρέσβυς της Ελλάδος εις το εξωτερικόν […]. Τούτο ανεκοινώθη από κυβερνητικής πλευράς. […] Ο κ. Μπίτσιος είχεν αναλάβει τα καθήκοντα του αρχηγού του Πολιτικού Γραφείου του Βασιλέως την 5ην Ιανουαρίου 1966, αντικαταστήσας τον κ. Κ. Χοϊδάν. [Σημ. «Φ»: Ο Μπίτσιος υπήρξεν αρχιτέκτων της συμφωνίας Παπανδρέου – Κανελλόπουλου τον Δεκέμβριο του 1966 για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Ηταν όμως, τότε, πολύ αργά…]