Ας συμφωνήσω λοιπόν ότι ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης, δικαίως αγανακτεί ενθυμούμενος τον καβγά του, κατά την περιβόητη συνέντευξη Τύπου, με κάποιον δημοσιογράφο κάποιου ψηφιακού μέσου ενημέρωσης. Πράγματι, ο εν λόγω κύριος, υπήρξε αγενέστατος και όταν απευθύνθηκε στον παρευρισκόμενο υπουργό κ. Ξανθό και όταν μίλησε για τον κ. Πολάκη. Να συμφωνήσω ακόμη ότι η μετάδοση του «καβγά» από κάποια δελτία ειδήσεων τηλεοπτικά αδίκησε τον υπουργό, καθώς ένα μεροληπτικό μοντάζ «ψαλίδισε» το περιστατικό και παρουσιάστηκε μόνο η τότε άγαρμπη αντίδραση Πολάκη. Κακώς, κάκιστα. Σε ποια λογική, σε ποιες αρχές και κανόνες, όμως, υπακούει η προχθεσινή αναδρομική του έκρηξη; Τι νόημα έχει ένας υπουργός, αριστερής κυβέρνησης, τόσο καιρό μετά, σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, να επανέρχεται στο γεγονός και σαν αγροίκος μάγκας ιδιώτης να εκστομίζει ύβρεις όπως «Τα βοθροκάναλα της διαπλοκής» και απειλές «συγκρατήθηκα τότε, γιατί κανονικά έπρεπε να τον θάψω τρία μέτρα κάτω από τη γη…»; Είναι άραγε υπερήφανοι στο κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς για τη μεταγραφή τους; Αυτή είναι η πρόταση του πιο πολιτισμένου και ευαίσθητου και διανοούμενου τμήματος της κοινωνίας για το ξεκαθάρισμα των διαφορών; Η ηθική εξουθένωση με ύβρεις τύπου Χρυσής Αυγής, «τσοντοκάναλα» τα λένε οι λεβέντες της, και οι απειλές κατά της ζωής; Τη βία ή και τον φόνο προτείνει η Αριστερά ως τρόπο επίλυσης διαφορών; Εάν όχι, γιατί ο Πολάκης είναι ακόμη μέλος αυτής της κυβέρνησης;
Ακουσα και κάτι ανοησίες πως τάχα έκανε κάποιου είδους χιούμορ ο υπουργός με τις υπερβολές του. Ωραίο χιούμορ, θαυμάσιο ύφος και ήθος δημόσιου πολιτικού λόγου. Δεν την ακούω καν τη δικαιολογία, είναι ψέμα. Με αυτή τη βάρβαρη ρητορική ο κ. Παύλος, ο αριστερός λεβέντης, αφιόνισε το κομματικό του ακροατήριο, το οποίο τον αποθέωνε χειροκροτώντας και καγχάζοντας όσο άκουγε τις ύβρεις και τις απειλές. Με «αυθεντικές» γραφικότητες τύπου Πολάκη σε μια κοινωνία ταλαιπωρημένη από τη πολύχρονη κρίση, εύκολα, πολύ εύκολα, η ρητορική της βίας μπορεί να κάψει τον νου των ανθρώπων και τότε το μίσος και ο διχασμός θα κατασπαράξουν τη χώρα. Η μεγάλη ανατριχίλα.