Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξαγγελία της ταυτόχρονης επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πάπα στη Λέσβο, σε συνδυασμό με την υποδοχή τους από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, έχει ιδιαίτερο συμβολισμό. Οι Προκαθήμενοι της χριστιανικής πίστης αποφάσισαν να στείλουν στον κόσμο μήνυμα αλληλεγγύης και ανοχής από το νησί το οποίο τα δύο τελευταία χρόνια έγινε παγκόσμια γνωστό σαν η κιβωτός όπου καταφεύγουν οι δυστυχισμένοι που προσπαθούν να ξεφύγουν από πολέμους και φτώχεια ψάχνοντας καλύτερη ζωή. Αν μάλιστα αληθεύει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνέβαλε ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η επίσκεψη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια επιτυχία της τρικομματικής ουσιαστικά κυβέρνησης που αποφασίζει για τις τύχες αυτού του τόπου στις μέρες μας. Δικαιώνει ίσως την πολιτική «ανοιχτών θυρών» που ακολούθησε και σε μεγάλο βαθμό συνεχίζει να ακολουθεί στο προσφυγικό – μεταναστευτικό, λόγω ιδεολογίας και ανεπάρκειας. Στη διαχείριση του προβλήματος, όχι στο μέγεθος του κύματος των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών που δεν μπορούσε να ελέγξει.
Εκτός όμως από τον συμβολισμό που προφανώς κυριαρχεί στη σκέψη και στις ενέργειες των ηγετών του χριστιανισμού, υπάρχει και μια πραγματικότητα που αφορά τη χώρα και ας ελπίσουμε ότι το κοινό μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πάπα δεν θα λειτουργήσει ως πρόσκληση προς τους μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά ως παρότρυνση στις κοινωνίες και τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών (και όχι μόνο) να δεχθούν περισσότερους από αυτούς που δέχονται, εξασφαλίζοντας παράλληλα και τις κατάλληλες συνθήκες. Ειδικά όμως για την Ελλάδα θα μπορούσαν να κάνουν και κάτι ακόμη. Θα μπορούσαν να κάνουν μία προσευχή στον Υψιστο να φωτίσει με κάποιο τρόπο τους κυβερνητικούς αρμόδιους, μήπως και καταφέρουν από εδώ και μπρος να διαχειριστούν το πρόβλημα των προσφύγων – μεταναστών, χριστιανικά μεν, αποτελεσματικά και με εξασφάλιση της δημόσιας τάξης και της κυριαρχίας δε. Γιατί έτσι όπως λειτουργεί τώρα το ελληνικό κράτος, στους αλλοδαπούς πρόσφυγες και μετανάστες θα προστεθούν σε λίγο και Ελληνες πολίτες. Αν στο μεταξύ δεν γίνει κάποιο μεγάλο κακό…
Είναι γνωστά και αναμφισβήτητα τα γεγονότα που χαρακτήρισαν την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών στη χώρα από την πρώτη στιγμή. Τα σημάδια της επερχόμενης θύελλας ήταν εμφανή από καιρό, αλλά η σημερινή κυβέρνηση δεν φρόντισε να προετοιμαστεί στο ελάχιστο. Ακόμη χειρότερα, αγκυλωμένη στην καταγγελτική ρητορική που είχε υιοθετήσει ως αντιπολίτευση, όταν πορευόταν σε αγαστή σύμπνοια με τους πάσης φύσεως «αντιεξουσιαστές» της Γένοβας (τους σημερινούς «αλληλέγγυους»), τη μετέτρεψε και σε κυβερνητική πολιτική, με βασικό εκφραστή την υπουργό κ. Τασία. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν το χάος και η έλλειψη αξιοπιστίας που βιώνει η χώρα ώς σήμερα. Δεν οργανώθηκαν χώροι υποδοχής, οι ταυτοποιήσεις δεν είχαν αξιοπιστία, το κράτος ήταν απόν, προτιμώντας να εκχωρήσει τη διαχείριση της κατάστασης σε διάφορες ΜΚΟ ποικίλων κοσμοθεωριών και στόχων, τα σύνορα έκλεισαν και κάποια στιγμή που η πίεση έφτασε στα μη περαιτέρω, η κυβέρνηση συμφώνησε να μετατραπεί ολόκληρη η χώρα σε… χώρο υποδοχής, υπό την εποπτεία του ΝΑΤΟ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της νεοσύστατης ευρωπαϊκής υπηρεσίας χορήγησης ασύλου, της Europol, του Frontex και, σε ένα βαθμό, της Τουρκίας.
Υποτίθεται ότι στο μεταξύ κάποια πράγματα διορθώθηκαν, γιατί το επέβαλαν οι Ευρωπαίοι εταίροι, αλλά η κυβέρνηση και το κράτος συνεχίζουν να αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Κανείς δεν γνωρίζει πόσοι είναι οι πρόσφυγες και μετανάστες που εγκλωβίστηκαν στην Ελλάδα, κρίνοντας από τους αντιφατικούς επίσημους αριθμούς που ανακοινώνονται καθημερινά. Πάντως σίγουρα είναι περισσότεροι από αυτούς που ανακοινώνονται. Επιπλέον, η κυβέρνηση αποδεικνύεται ανίκανη να επιβάλει κανόνες σε όσους έρχονται, ήλθαν ή βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια. Δεν διαχωρίζει τους μετανάστες από τους πρόσφυγες, δεν διαχωρίζει τις εθνικότητες και ανέχεται τις συγκρούσεις, δεν λαμβάνει πρόνοια για τα ασυνόδευτα παιδιά, τους επιτρέπει να πηγαίνουν όπου θέλουν, να δέχονται ή να μη δέχονται τους χώρους υποδοχής που έχουν διαμορφωθεί, επέτρεψε την κατάληψη του λιμανιού του Πειραιά, αδιαφόρησε για τις άθλιες συνθήκες εκεί, στο Ελληνικό, στην Ειδομένη και αλλού, άφησε τους λεγόμενους «αλληλέγγυους» να χρησιμοποιούν τους δυστυχισμένους για να ανατρέψουν την… εξουσία στην Ευρώπη. Οικουμενικός Πατριάρχης και Πάπας θα πρόσφεραν μεγάλη υπηρεσία αν με την ευκαιρία ανέπεμπαν και μία δέηση μήπως η κυβέρνηση αρχίσει να συμπεριφέρεται σαν… κυβέρνηση στο προσφυγικό.