Όταν άκουσα προχθές την κυβερνητική εκπρόσωπο Όλγα Γεροβασίλη να μιλά φουριόζα και ελαφρώς οργισμένη για τις εκτός συμφωνίας απαιτήσεις των δανειστών μας και να επικαλείται για το δίκαιο του ισχυρισμού της αυτά που είπε «ο κύριος Πιτέλας», σκέφτηκα πως, μετά τον Γιουνγκέρ, μας υπερασπίζεται κάποιος ομογενής Ευρωβουλευτής . Την επομένη εμβρόντητος διάβασα στον Τύπο τις δηλώσεις του κυρίου Τζιάνι Πιτέλα, όπως είναι το όνομα με το οποίο κυκλοφορεί στην Ευρώπη ο πρόεδρος της ομάδας των σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο. Θα μου πείτε: σιγά το θέμα, περί ενός γλωσσικού ολισθήματος πρόκειται, μέσα στην ένταση και την πίεση των ημερών «ελληνοποίησε» η εκπρόσωπος κάποιον που ασπάζεται τις ελληνικές θέσεις. Αν επρόκειτο για μια κανονική εποχή για μια στοιχειωδώς κανονική κυβέρνηση και όχι για μια σουρεαλιστική περίοδο όπου ακούγονται και γίνονται τα πιο απίστευτα πράγματα, θα συμφωνούσα.
Λίγο μετά την κυρία Γεροβασίλη, όμως, ο «σοβαρός» υπουργός της Κυβέρνησης κ. Μουζάλας, που προπηλακίσθηκε στη Λέσβο από μετανάστες, δήλωσε περίπου ότι κάτι τέτοιο ήταν αναμενόμενο! Δηλαδή ότι είναι φυσιολογικό, σε ευνομούμενο κράτος , οι φιλοξενούμενοι μετανάστες να κυνηγούν με πέτρες υπουργό, ο οποίος μάλιστα προέρχεται από τον χώρο του αριστερού ακτιβισμού… Είχε προηγηθεί, βεβαίως, η κυβέρνηση που παρουσίασε πάλι μια ήττα της ως νίκη, καθώς ενώ απερρίφθη το αίτημα της για συμβούλιο κορυφής , εμφάνισε ως θετική εξέλιξη την πιθανή σύγκλιση μιας έκτακτης συνόδου των υπουργών οικονομικών. Εννοείται ότι όλα αυτά είναι πταίσματα μπροστά στο σόου που έδωσε στη βουλή ο άνθρωπος με το «μαντηλάκι». Ο Γ Κατρούγκαλος κατά ομολογία του «κομμουνιστής» δήλωσε και «ταξικός αποστάτης» καθώς με το διαβόητο νομοσχέδιο του για το ασφαλιστικό ισχυρίστηκε ότι πλήττονται μόνο οι πλούσιοι στους οποίους ανήκει και ο ίδιος. Ετσι, ενώπιον του έθνους, μ΄ ένα ναρκισιστικό αυτομαστίγωμα, ομολόγησε ότι δήθεν προδίδει την τάξη του για να σώσει το λαό! Τίποτα δεν ισχύει από ό,τι είπε. Ποτέ σε τόσο κρίσιμες στιγμές δεν δόθηκε από μορφωμένο άνθρωπο τόσο φθηνή παράσταση. Δεν θυμάμαι πού πρωτοακούστηκε και πότε καθιερώθηκε το σλόγκαν «τα πάντα όλα», αλλά ταιριάζει απόλυτα μ΄ αυτούς τους ανθρώπους. Νομίζω ότι σε κανονικά ελληνικά σημαίνει: χωρίς αναστολές, χωρίς όρια.