Για πολλοστή φορά στη διάρκεια της εξαετίας οι Ελληνες πολίτες παρακολουθούν την επανάληψη του ιδίου «δράματος», κακόγουστου στη σύλληψη και αδέξιου στην εκτέλεσή του. Θαυμάζει πλέον κανείς με την καρτερικότητα των θεατών, που αρχίζουν να αντιμετωπίζουν με απάθεια, ως κάτι το μοιραίο, μία νέα «ρύθμιση» που θα υποβαθμίζει το επίπεδο της καθημερινής ζωής. Ολα αυτά, βεβαίως, εάν υπάρξει έκβαση θετική του σεναρίου.
Την προσεχή Δευτέρα αναμένεται η σύγκληση του Eurogroup και οι δηλώσεις των ισχυροτέρων παραγόντων δεν έχουν πλέον τόνο τόσο απειλητικό προς την ελληνική κυβέρνηση. Φυσιολογικώς, η συμφωνία θα πρέπει να ολοκληρωθεί έως το τέλος του μηνός και τότε οι χώρες της Ευρωζώνης θα αναμένουν εν ενότητι και αγαστή συνεργασία πλέον το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Βρετανία. Νέα συγκίνηση πανευρωπαϊκή και αγωνία.
Στο μεσοδιάστημα, ωστόσο, και εάν όλα εξελιχθούν κατά το πρόγραμμα, θα υπάρξει στην Ελλάδα θέμα υπερψηφίσεως του νέου μνημονίου από τη Βουλή. Τα κόμματα «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» της αντιπολιτεύσεως έχουν υπογραμμίσει με ιδιαιτέρα ένταση την πλήρη αντίθεσή τους στη συμφωνία που επεξεργάσθηκε η κυβέρνηση υπό τον κ. Αλέξη Τσίπρα.
Στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα αυτού του ιδιορρύθμου κόμματος πνέει εκ νέου «άνεμος επαναστατικός» και η νέα συμφωνία ίσως να καταψηφισθεί από την κυβέρνηση, καθώς αυτή διαθέτει ισχνότατη πλειοψηφία στη Βουλή. Οπότε εκ των πραγμάτων επέρχεται το χάος και πλέον όλοι οι «ευρωπαϊστές» έχουν μερίδιο ευθύνης – μικρό ή μεγάλο, καθείς κατά περίπτωση και κρίση. Διερωτάται λοιπόν κανείς εάν αυτό μπορεί να ονομασθεί «ελληνική πολιτική τάξη» ή εάν πρόκειται για αθλοπαιδιές αγυιοπαίδων.
Αλλά ακόμη και εάν όλα εξελιχθούν κατ’ ευχήν και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ υπερψηφίσουν τη νέα συμφωνία και η αντιπολίτευση των κομμάτων «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» μπορεί να υποστηρίξει πειστικά –κατά την άποψή της πάντα– ότι είναι αθώα του αίματος των νέων τραγικών συνεπειών, υπάρχει οξύτατο το πρόβλημα μιας αρρυθμίας επικίνδυνης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Δυσανεξία κυριαρχεί σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Το γερμανικό αλάθητο αμφισβητείται εντονότατα σε πλείστες όσες χώρες, αρχής γενομένης από το προσφυγικό. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγνοεί τις ενστάσεις του Βερολίνου, ενώ η Γαλλία και η Αυστρία διατύπωσαν προσφάτως την πλήρη αντίθεσή τους στη νέα συμφωνία Διατλαντικής Συνεργασίας για το Εμπόριο και τις Επενδύσεις με τις ΗΠΑ.
Πέραν της κακοδαιμονίας, όμως, στο επίπεδο της ηγεσίας, υπάρχουν και οι πολίτες. Ολοι μας αδιακρίτως τέκνα του Διαφωτισμού, της αισιοδοξίας, της δημιουργίας και ολοκληρώσεως του ατόμου. Αλλά ο ορθός λόγος αδυνατεί να εξασφαλίσει την ειρήνη του νου και κάποιοι επαναστατούν και άλλοι εξοικειώνονται σταδιακώς με το ανατολικόν «κισμέτ», αρνούμενοι συναλλαγή με όσα ακατανόητα συμβαίνουν. Μάλλον δεν πάμε καλά.