Μας αρέσει να ξεχνάμε από πού ερχόμαστε. Πόσο απροετοίμαστη ήταν η χώρα να αποκρούσει τη μεγάλη κρίση. Ξεχνάμε ότι τα κρατικά ελλείμματα γιγαντώθηκαν εν γνώσει των βουλευτών. Οι οποίοι ενέκριναν τον εκάστοτε προϋπολογισμό και μερικούς μήνες αργότερα ενέκριναν τον απολογισμό του κράτους με καταγεγραμμένο πολλαπλάσιο δανεισμό. Χωρίς κανείς να νιώσει την ανάγκη διαμαρτυρίας ή παραίτησης. Ο καιρός περνούσε και η χώρα βούλιαζε στα χρέη, στα φουσκωμένα από δάνεια εισοδήματα και στις ψεύτικες συντάξεις. Ακόμη όμως κι όταν έσκασε το κράτος και έπεσε βαρύς ο πέλεκυς της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, δηλαδή των μνημονίων, οι «συνήθειες» των κυβερνητών δεν άλλαξαν. Φορολόγησαν αγρίως και έγραψαν στόχους φιλόδοξους. Οταν φάνηκε ότι δεν μπορούσαν να πιάσουν τους στόχους, ζήτησαν μεγαλύτερα δάνεια, τα πήραν και μετά φορολόγησαν ξανά, ακόμη πιο βαριά.
Πράγματι, στο πρώτο μεσοπρόθεσμο, το 2011, όταν κατεγράφη η πρώτη μαζική εξέγερση εναντίον της δημοσιονομικής και γενικότερης λιτότητας, ο εχθρός δεν ήταν τα μνημόνια αλλά το μεσοπρόθεσμο.
Με τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητούν τα ίδια πράγματα ψηφίστηκε ο Νόμος 3985, που περιείχε το αρχικό μεσοπρόθεσμο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2012-2015. Ο νόμος περιελάμβανε έναν εξαιρετικού ενδιαφέροντος πίνακα με την εξέλιξη των βασικών μεγεθών της γενικής κυβέρνησης «Χωρίς Παρεμβάσεις», το οποίο ονομάστηκε «Σενάριο Βάσης». Προέβλεπε τις εξελίξεις αν το κράτος δεν λάμβανε και δεν εφήρμοζε τα μέτρα του προγράμματος προσαρμογής. Ας δούμε την πρόβλεψη για το 2015. Το ΑΕΠ θα ήταν πολύ υψηλό, στα 252 δισ. ευρώ. Αλλά και το πρωτογενές έλλειμμα θα διαμορφωνόταν στα 10 δισ., οι τόκοι στα 28 δισ. ευρώ και τελικώς το έλλειμμα του κράτους θα πήγαινε στα 36 δισ. ευρώ.
Με την εφαρμογή των μέτρων του πρώτου μεσοπρόθεσμου, η κυβέρνηση επεδίωκε να κατεβάσει το γενικό έλλειμμα 1,5 δισ., με τους τόκους να παραμένουν στα 23,4 δισ. και το ΑΕΠ στα 252 δισ. ευρώ. Αν ήταν ποτέ δυνατόν! Το δημόσιο χρέος, χωρίς μέτρα και με την υπόθεση ότι οι αγορές θα συνέχιζαν να μας δανείζουν, θα έφθανε το 2015 στα 501 δισ. ή 199% του ΑΕΠ. Αν όμως εφαρμόζονταν όλα τα μέτρα και προχωρούσαν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις, το χρέος θα μειωνόταν σε 351,4 δισ. ή 140% του ΑΕΠ. Μετά τρία προγράμματα διάσωσης και δύο «κουρέματα» χρέους, με το ΑΕΠ να έχει μειωθεί στα 185 δισ. και το χρέος στα 300+ (πάνω από 160% του ΑΕΠ) και τους τόκους μόλις στα 6 δισ. ετοιμαζόμαστε να δώσουμε ένα ακόμη ψευδές στοίχημα με το εγγύς μέλλον. Είναι απαράδεκτο να συντηρούμε την αυταπάτη ότι μπορούμε να πιάσουμε πρωτογενές αποτέλεσμα 3,5% του ΑΕΠ, ακόμη κι αν η κυβέρνηση έχει επιτύχει το απόλυτο ξεζούμισμα μισθωτών και επιχειρηματιών. Είναι προφανές ότι ούτε εμείς ούτε οι Ευρωπαίοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας…