Πολύ συχνά, τα μικρά μηνύματα είναι πιο ενδιαφέροντα από τα συνήθη μεγαλύτερα. Οπως γνωρίζετε βεβαίως, το ένα από τα δύο επικίνδυνα ελλείμματα ήταν το άνοιγμα στο διεθνές μας εμπόριο. Οπως επίσης καλά γνωρίζετε, το κενό αυτό έκλεισε αρκετά γρήγορα ως αποτέλεσμα της λιτότητας που υπέστησαν οι καταναλωτές και της επενδυτικής αργίας στην οποία περιήλθαν οι επιχειρήσεις. Επρόκειτο για μείζονα κίνδυνο. Η αποτροπή του δεν οφείλεται καθόλου στο κράτος. Ο ευρύτατος δημόσιος τομέας δεν έκανε πρακτικώς τίποτε για να απομακρυνθεί ο συγκεκριμένος θανάσιμος κίνδυνος. Το βάρος σήκωσε εξ ολοκλήρου ο ιδιωτικός τομέας. Η εξομάλυνση του ισοζυγίου πέρασε από τις πλάτες των μισθωτών του παραγωγικού τομέα και τους ισολογισμούς των επιχειρήσεων. Οι μισθοί μειώθηκαν, η απασχόληση συρρικνώθηκε, τα κέρδη έγιναν καπνός! Η μόνη ζημία για το κράτος ήταν ο περιορισμός της «βάσης των φόρων», όπως με επιδεικτικά προσβλητικό τρόπο αναφέρονται στους φορολογούμενους πολίτες οι υπουργοί Οικονομικών και άλλοι κρατικο-κάνθαροι. Οχι πως ίδρωσε ο αυχένας τους: αύξησαν συστηματικά και ποικιλοτρόπως όλους τους παλαιούς φόρους, εφηύραν καινούργιους και με κάθε τρόπο έβαλαν χέρι στο βιος των ανθρώπων του ιδιωτικού τομέα. Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται. Στις αμέσως επόμενες μέρες περιμένουμε ένα ακόμη πακέτο απίσχνανσης των ιδιωτών με παντοειδείς επιβαρύνσεις έμμεσων φόρων.
Η «λεπτομέρεια» για την οποία σας μίλησα αρχικώς είναι η ακόλουθη. Στο πρώτο δίμηνο του έτους, οι εισπράξεις από υπηρεσίες εξακολουθούν να καταγράφουν εντονότατη πτώση: -40%. Κυρίως λόγω του συνεχώς μικρότερου έργου στον τομέα των μεταφορών: -47,4%. Οι τόσο χαμηλές εισπράξεις ξεπερνούν την πραγματική καταστροφή που υφίσταται η οικονομία. Οφείλονται, όπως μας εξηγούν οι ειδικοί, στις προφυλάξεις που λαμβάνει η αγορά λόγω των περιορισμών που επιβλήθηκαν με την κίνηση κεφαλαίων.
Παρόμοιες ζημίες υπάρχουν σε όλες τις γωνιές της οικονομίας. Η επιβολή τέλους διανυκτέρευσης, ένα μεσαιωνικό μέτρο κυρίως όταν τον φόρο συλλέγει η κεντρική διοίκηση, που θα πλήξει τον τουρισμό δείχνει πόσο λίγο νοιάζονται οι κρατιστές για την πραγματική οικονομία όσο κι αν κλείνει πονηρά το μάτι ο πρωθυπουργός στους ανθρώπους του τουρισμού. Είναι κουτό να αφαιρείς τον αέρα που περιέχει το σωσίβιο της ελληνικής οικονομίας που είναι η τουριστική βιομηχανία.
Μιλούν οι κυβερνητικοί για ευρω-νεο-φιλελεύθερη λιτότητα. Πώς εξηγούν τους πρόσθετους φόρους όταν εμείς πέφτουμε σε ύφεση, ενώ η Ευρωζώνη μεγαλώνει το ΑΕΠ με συνεχώς καλύτερους ρυθμούς; Πώς εξηγείται ότι η ανεργία είναι στο 10% στη Ζώνη (υψηλό βεβαίως σε σύγκριση με τις ΗΠΑ), αλλά σε εμάς έχει κολλήσει στο 25%, όταν ο τουρισμός είναι από τους λίγους τομείς που δημιουργούν νέο εισόδημα και νέες θέσεις εργασίας; Να πώς η λεπτομέρεια αποκαλύπτει τη μεγάλη εικόνα.