Η αντιμετώπιση του φόβου

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«​Εχω ζήσει περίπου δέκα λεπτά στη ζωή μου, στα οποία ήμουν απολύτως σίγουρος ότι θα πεθάνω». O Κώστας Ονισένκο ήταν πάντα καλός στους προλόγους και ήδη με την εισαγωγική του πρόταση στην ομιλία του στο TEDxChalkida, το Σάββατο το απόγευμα, είχε εξασφαλίσει την προσοχή μας. Αναφερόταν στη γνωστή περιπέτειά του τον Μάρτιο του 2014, τότε που ως απεσταλμένος της «Καθημερινής» στην Κριμαία είχε πέσει θύμα επίθεσης από ενόπλους, οι οποίοι τον χτύπησαν, του αφαίρεσαν τα προσωπικά του αντικείμενα και τον παράχωσαν σ’ ένα πορτμπαγκάζ. «Από τη δημοσιογραφική μου ιδιότητα γνώριζα ότι όταν άνθρωποι με όπλα σε βάζουν σ’ ένα πορτμπαγκάζ, οι πιθανότητες να ζήσεις μειώνονται σημαντικά», σχολίασε με χιούμορ.

Ομως δεν ήταν εκείνη η τραυματική εμπειρία αυτό για το οποίο ήθελε να μας μιλήσει εκείνη την ημέρα – ήταν το πώς αυτή τού άλλαξε τη ζωή. Από την πρώτη στιγμή είχε παρατηρήσει ότι τα δέκα εκείνα λεπτά της αγωνίας αυτά που του έλειπαν περισσότερο δεν ήταν αυτά στα οποία αναλωνόταν στην καθημερινότητά του, αλλά αυτά που θεωρούσε δεδομένα: ο αέρας, η θάλασσα, η μάνα του, ο κολλητός του, η γυναίκα που αγαπούσε. «Δεν μου έλειπαν ούτε η καριέρα, ούτε τα χρήματα.Το ακριβό μου κινητό μού το είχαν πάρει, αλλά ούτε αυτό μου έλειπε. Ακριβό αυτοκίνητο δεν είχα, οπότε πώς να μου λείψει. Και επίσης, ούτε μία στιγμή δεν σκέφτηκα πόσα λάικς θα κάνει η είδηση του θανάτου μου στο φέισμπουκ». Αποφάσισε να καταλάβει γιατί, να τα βάλει κάτω να βρει τι τον έκανε ευτυχισμένο στη δουλειά, στις σχέσεις, στην καθημερινότητά του, τι ρίσκα έχει το περιθώριο να πάρει. Λίγους μήνες μετά, ο Κώστας αποφάσισε να φύγει από την εφημερίδα. Είχαμε πέσει πάνω του να τον αποτρέψουμε, «είναι ζούγκλα εκεί έξω», του λέγαμε, «πού πας», αν και από τον τρόπο που στριφογυρνούσε στην καρέκλα του έπρεπε να το έχουμε καταλάβει ότι το γραφείο τον στένευε.

Η ιστορία δεν έχει φαντασμαγορικό φινάλε. Ακόμα. Η εσωτερική αναζήτηση συνεχίζεται, τα ζόρια επίσης, αλλά «νιώθω ήδη καλύτερα και πάω προς τον στόχο μου». Ο φόβος μπροστά στο άγνωστο δεν τον κατέβαλε. Κι αυτό ήταν και ένα νήμα που διαπιστώσαμε ότι συνέδεε πολλούς από τους ομιλητές του πρώτου TEDx event της Χαλκίδας. Ο φόβος δεν νίκησε τον Λευτέρη Παρασκευά, για παράδειγμα, που μια μέρα σηκώθηκε από τον καναπέ του και έγινε τριαθλητής στηρίζοντας φιλανθρωπικούς σκοπούς, δεν νίκησε ούτε τον επιχειρηματία Γιώργο Κούκη, που, αντίθετα με τις συστάσεις των συμβούλων του, αγόρασε μια χρεοκοπημένη εταιρεία για να την κάνει σήμερα μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες τραπεζικού λογισμικού στον κόσμο, ή τη γνωστή σχεδιάστρια μόδας Ιωάννα Κουρμπέλα, που όταν έφερε τα πρώτα της σχέδια στην οικογενειακή επιχείρηση, άρχισαν όλοι να γελούν – και η ίδια μαζί.

«Ο φόβος είναι κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα», όπως είπε ο Κώστας. «Αντίθετα με τα πιστόλια στα πλευρά…»

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή