Ψευδο-καθρέφτης φτιαγμένος από 600 λέξεις

Ψευδο-καθρέφτης φτιαγμένος από 600 λέξεις

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ακόμη και οι τρυφερές σχέσεις μας με τα άψυχα είναι φιλία; Χωρίς να επιθυμώ να προκαταλάβω τους βαθμολογητές, ωστόσο, στο εν λόγω ερώτημα που ετέθη στους υποψηφίους της Νεοελληνικής Γλώσσας-Εκθεσης, οι φροντιστές απαντούν… Λάθος. Γιατί, όμως, να μη θεωρηθεί σωστή η άποψη αυτή, εάν ο υποψήφιος τεκμηριώσει επαρκώς την απάντησή του (βασιζόμενος π.χ. σε μία θρησκευτική δοξασία). Και γιατί να είναι λάθος η άποψη ότι «σε μια δύσκολη στιγμή της ζωής μας μπορούμε να στηριχθούμε και σε άλλους συμπαραστάτες και συμβούλους εκτός από έναν φίλο»; Μόνο και μόνο επειδή ο Ευάγγελος Παπανούτσος διατύπωσε τη θέση αυτή στο κείμενό του «Η φιλία», το οποίο εδόθη στους υποψηφίους;

Οι ερωτήσεις τύπου «Σωστό – Λάθος» που υιοθετήθηκαν τα τρία τελευταία χρόνια στις εξετάσεις της Εκθεσης επιβεβαιώνουν τον αργό θάνατο του ελεύθερου και δημιουργικού λόγου στις πανελλαδικές εξετάσεις και μάλιστα στο κατεξοχήν μάθημα όπου θα πρέπει να έχει κεντρική θέση!

Το ίδιο κάνει και ο περιορισμός –από 500 έως 600 λέξεις– που τίθεται στους υποψηφίους για την έκταση της Εκθεσης. Ζητούμε λοιπόν από τους μαθητές να «εξαντλήσουν το θέμα», να οργανώσουν με πληρότητα την απαραίτητη επιχειρηματολογία, αλλά συγχρόνως και να σεβαστούν το όριο λέξεων! Διαφορετικά το γραπτό τους απειλείται από απώλεια μονάδων. Και πόσο αυστηρό είναι το όριο λέξεων; Ποια είναι η χρυσή τομή;

Πόσοι άραγε γνωρίζουν τον διδακτικό μύθο για τον μαθητή που αρίστευσε, περιγράφοντας με μόλις οκτώ λέξεις («το νερό μόλις αντίκρισε τον Δημιουργό του ερυθρίασε») το πρώτο θαύμα του Ιησού στον γάμο της Κανά; Ή εκείνο τον πανεπιστημιακό μύθο της Οξφόρδης, για τον φοιτητή ο οποίος στο ερώτημα «Τι είναι θάρρος» στο πλαίσιο των εξετάσεων στο μάθημα της Ηθικής Φιλοσοφίας, απάντησε με… πράξεις, λέγοντας «This is courage» και παρέδωσε την κόλλα του;

Από τη μια ζητούμε από τους 18χρονους άρτιο κείμενο με εκφραστική επάρκεια, τεκμηρίωση και ακριβολογία, την ίδια στιγμή που τους εγκλωβίζουμε σε λογικές «Σωστού – Λάθους» και ορίων λέξεων.

Επειδή ο τρόπος με τον οποίο οι τελειόφοιτοι Λυκείου χειρίζονται την Εκθεση και οι επιδόσεις τους θεωρούνται καθρέφτης του εκπαιδευτικού συστήματος, η «δυστροπία» γύρω από το μάθημα αποτυπώνει και την αμηχανία του ελληνικού κράτους για τον προσανατολισμό του ελληνικού σχολείου.

Εκπαιδευτικοί και υπουργείο Παιδείας βάζουν την έκφραση των παιδιών σε στερεότυπα και «κουτιά», μόνο και μόνο φοβούμενοι πως αποκλίσεις και «υποκειμενικά κριτήρια» στην αξιολόγηση των γραπτών από τους καθηγητές θα εγείρουν αμφιβολίες ως προς την αντικειμενική και δίκαιη αξιολόγηση των υποψηφίων. Ακυρώνεται το προσωπικό στίγμα υπό τον φόβο της δυσπιστίας πριμοδότησης «ημετέρων».

Το σχόλιο αποτελεί τον μικρό, ετήσιο φόρο μου σε μία συζήτηση που μετά βεβαιότητος εκτιμώ, πως στην Ελλάδα θα συνεχίζεται αενάως. Με ή χωρίς Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή