Παρέλκει ο σχολιασμός της κινηματικής πρωτοβουλίας πολιτών που οργάνωσαν τη χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα με σύνθημα «Παραιτηθείτε» – σαφέστατα απευθυνόμενο προς την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ και ειδικότερα προς τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα.
Το «δικαίωμα του συνέρχεσθαι» των πολιτών κατοχυρώνεται από τον Καταστατικό Χάρτη της χώρας και οι εκδηλώσεις «λαϊκής αποδοκιμασίας» της όποιας κυβερνητικής πολιτικής είναι από τα συνηθέστερα φαινόμενα εν Ελλάδι. Απλώς προστέθηκε και μία «κινηματική διάσταση» στη διαμαρτυρία που παραδοσιακά οργάνωναν τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως και οι πάσης φύσεως συνδικαλιστικοί φορείς. Το πλέον ενδιαφέρον είναι η αμηχανία, ο εκνευρισμός και οι εξόχως απαράδεκτες δηλώσεις των κυβερνητικών αξιωματούχων, που αισθάνθηκαν πως απειλούνται οι ίδιοι και οι «θεσμοί». Αυτό ώθησε τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως του λεγομένου «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» σε μία αναμενόμενη αντιπαράθεση, με τη διατύπωση καταγγελιών και αυστηρών προειδοποιήσεων. Από μία άποψη, όμως, πρόκειται για ανακλαστική αντίδραση. Το ουσιώδες είναι ότι η σύγχρονη τεχνολογία, τα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» επιτρέπουν την ανάπτυξη «κινηματικών πρωτοβουλιών». Δεν χρησιμοποιούνται, όμως, μόνον από πολίτες «πρώτης κατηγορίας» και επί της ουσίας αναδεικνύουν την αδυναμία των πολιτικών κομμάτων να εκφράσουν νέες κοινωνικές διαμορφώσεις. Αυτό σημαίνει εν ολίγοις ότι η πρωτοβουλία περνάει σε διάφορες ομάδες, που πλέον δεν συντάσσονται γύρω από θεσμοθετημένους πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά υπαγορεύουν τη συμπεριφορά των κομμάτων. Οι πολιτικοί ηγέτες μας καθίστανται όμηροι του λαϊκού αισθήματος και ένστικτο αυτοσυντηρήσεως θα έπρεπε να τους ωθήσει σε αποκατάσταση του απολεσθέντος κύρους τους.
Δεν υπάρχει η παραμικρά αμφιβολία ότι ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύθηκε το αίσθημα λαϊκής δυσφορίας για να κατακτήσει την εξουσία και στην προσπάθεια προσαρμογής στην ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων συνομολόγησε οικτρό Μνημόνιο, διαψεύδοντας τις προσδοκίες, ακόμη και τις πλέον μετριοπαθείς. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν αποτελεί παράδειγμα προς μίμησιν, είναι περίπτωση προς αποφυγήν. Εάν υπάρχει κάτι που η κοινωνία των Ελλήνων αντιλαμβάνεται σταδιακώς μετά πολλού κόπου τα τελευταία έξι χρόνια, είναι ότι η ανεύθυνη διαχείριση των οικονομικών οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία. Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνέβη και στο πολιτικό επίπεδο. Κατά συνέπειαν, η Ελλάς δεν πρόκειται ποτέ να εξέλθει της κρίσεως εάν δεν προηγηθεί μία ριζική μετάλλαξη και της πολιτικής νοοτροπίας. Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί δεν είναι αναστρέψιμη. Αισχίστη, ασφαλώς, η υπερφορολόγηση των πολιτών και των επιχειρήσεων. Αλλά η καταγγελία δεν αρκεί. Το πρόβλημα είναι η ανικανότητα, η αδυναμία, η απροθυμία, ενδεχομένως, της κυβερνήσεως να διευρύνει τη φορολογική βάση, που θα οδηγήσει στη φορολογική ελάφρυνση. Να παύσει, με άλλα λόγια, η οικονομική δραστηριότης να διέπεται από αντίληψη οθωμανική να εκριζωθεί η πελατειακή νοοτροπία. Τα υπόλοιπα είναι ατμοσφαιρικά. Δεν συνιστούν πολιτική.