ΜΕΤΑΞΑΣ ΓΙΑ ΙΚΑ: Θεσσαλονίκη, 21.- Εις επιτροπήν του πανεργατοϋπαλληλικού κέντρου παρουσιασθείσαν ενώπιόν του, ο Πρωθυπουργός κ. Ιωάννης Μεταξάς εδήλωσεν ότι θα εφαρμοσθούν αι κοινωνικαί ασφαλίσεις.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΗΜΙΤΗΣ: Διά διατάγματος του υπουργού της Παιδείας κ. Λούβαρι εκδοθέντος κατόπιν αποφάσεων των αρμοδίων Σχολών του Πανεπιστημίου διορίζονται: Υφηγητής του μαθήματος του Εμπορικού Δικαίου εις την Νομικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών ο κ. Γεώργ. Σημίτης […].
(Από την Φιλολογική Σελίδα της «Κ»)
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: Τα νέα βιβλία. Γιάννη Ρίτσου: «Επιτάφιος». Ποιήματα. Αθήνα 1936. Εκδοσις «Ριζοσπάστου». Σχ. 8ον. Σελ. 16.
ΣΟΛΩΜΙΚΑ: Επιστολή του Γεράσιμου Σπαταλά με την οποία σχολιάζει τις επιστολιμαίες αμφιβολίες του Διονυσίου Α. Ρώμα («Κ», 15-6-1936) σχετικά με το πότε έγραψε ο Σολωμός το σατιρικό «Ονειρο», το 1826 έως 1828 ή το 1836. Ο Σπαταλάς, ορθώς για τα ως σήμερα δεδομένα, υποδεικνύει ότι το ποίημα γράφτηκε το 1826 μετά την κηδεία του σατιριζόμενου τοκογλύφου Ιωάννου Μαρτινέγκου. Ο «Φ» παραθέτει ένα απόσπασμα του σολωμικού σατιρικού (όπου το άκρως και πάντα επίκαιρο «Οι καμπάνες πλερωμένες / Εκαναν σαν βουρλισμένες») για τον, κατά Πολυλά, αισχρό και άρπαγα άνθρωπο: «Οπως έζησες πεθαίνεις / Κι’ εκεί μέσα ο ίδιος μένεις, / Με ξεμυτερά τα νύχια / Μαθημένα στα προστύχια· / Θέλω να σε ιδώ, σκυλί! / […].»
ΝΑΣΟΣ ΔΕΤΖΩΡΤΖΗΣ: «Τα “Νέα Γράμματα” για τον Κωστή Παλαμά. Ενα τεύχος μελέτης» (Κριτική παρουσίαση του αφιερώματος.)
HENRI ROLLIN: «Μαξίμ Γκόρκυ, μια ρωσική δόξα. Εργον και ζωή». (Νεκρολογία αναδημοσιευόμενη από την παρισινή εφημερίδα «Le Temps».)
«ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ»: (Απάντηση στη στήλη «Κριτική συνεργασίας» με την υπογραφή «Η σελίς», προφανώς ο υπεύθυνός της Αιμίλιος Χουρμούζιος.) «Στο “Σε μια ποιήτρια” δε λέτε σχεδόν τίποτε το αξιόλογο, όχι μόνο για τον αναγνώστη, αλλά ούτε και στο ίνδαλμά σας. Το ίδιο συμβαίνει και στο άλλο που απευθύνεται στον αείμνηστο Καρυωτάκη. […] Εχετε δίκαιο να βεβαιώνετε πως δεν είναι αληθινή η γνώμη των καλοθελητών σας που λένε πως μοιάζετε με τον Καρυωτάκη. Πράγματι ο ατυχής μύστης των Μουσών δεν θα σας ανεγνώριζε αν –ο μη γένοιτο!– σας έβλεπε εκεί που βρίσκεται ξαφνικά μπροστά του…».