Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία είναι ένα μεγάλο πλήγμα τόσο για την ίδια όσο και για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενα πλήγμα του οποίου τις διαστάσεις στην πλήρη έκτασή τους δεν γνωρίζουμε, αλλά μπορούμε να πιθανολογήσουμε με ακρίβεια, σίγουρα μεγαλύτερη από αυτήν που οδήγησε τα γραφεία στοιχημάτων, τις εταιρείες δημοσκοπήσεων και τη στερλίνα στην απαξίωση. Επεσαν τραγικά έξω τις τελευταίες ημέρες, ακόμη και αφού οι κάλπες έκλεισαν.
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ οι Βρετανοί, και ειδικότερα οι Αγγλοι, δεν ήταν με την καρδιά τους μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Μπήκαν βέβαια στην ΕΟΚ το 1973 παρακαλώντας σχεδόν και αφού είχε εκλείψει ο Ντε Γκωλ που δεν τους ήθελε, αλλά στη διαδρομή φρόντισαν να έχουν το ένα πόδι έξω, εξασφαλίζοντας εξαιρέσεις, διατηρώντας το δικό τους νόμισμα, αρνούμενοι να συμμετέχουν στη συμφωνία Σένγκεν. Με λίγα λόγια κράτησαν την ιδιαιτερότητά τους, χρησιμοποιώντας με κάθε τρόπο την όποια παγκόσμια ισχύ τούς είχε απομείνει μετά τη διάλυση της αυτοκρατορίας, αλλά και τη φοβική επιλογή της Γερμανίας (κυρίως) και της Γαλλίας να τους έχουν εντός, παρά εκτός και απέναντι.
Η απόφαση για Brexit δεν οφείλεται σε οικονομική κρίση, σε μνημόνια ή πολιτικές λιτότητας.
Δεν αντιμετώπιζε τέτοια θέματα το Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλωστε, η βρετανική οικονομία ωφελήθηκε με την ένταξή της στην ΕΟΚ και στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το Brexit οφείλεται στους άστοχους χειρισμούς του Ντέιβιντ Κάμερον, στη νοοτροπία και στον επαρχιωτισμό στρωμάτων του πληθυσμού, σε φόβους μήπως η χώρα κατακλυσθεί από (Ευρωπαίους) μετανάστες, στην ανασφάλεια και τη νοοτροπία των μεγαλύτερων ηλικιών, στη δύναμη του εθνικολαϊκισμού, στη στάση των media, στην αμφισβήτηση του πραγματικού ή φαντασιακού κατεστημένου.
Δυστυχώς, αρκετοί από τους παραπάνω λόγους, όχι μόνον η οικονομία, αποτελούν θανάσιμο κίνδυνο για τη συνοχή της υπόλοιπης Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αγνωστο ποια θα είναι η συνέχεια και πώς θα αντιδράσει, αλλά είναι βέβαιο ότι η επόμενη μέρα δεν είναι καθόλου ίδια.