Η χθεσινή ημέρα γιορτάστηκε από την κυβέρνηση ως επέτειος του «Οχι». Ο πρωθυπουργός με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρθηκε στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 ως «κορυφαία πράξη αντίστασης στο ευρωιερατείο της λιτότητας αλλά και στο κατεστημένο που σχεδίαζε τον πνιγμό της χώρας προκειμένου να επιστρέψει». Επιμένει μάλιστα ότι «ένα χρόνο μετά, συνεχίζουμε με ψηλά το κεφάλι. Παλεύουμε να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της με τις λιγότερες δυνατές πληγές και ανοίγουμε τον δρόμο σε μεγάλες θεσμικές τομές για “την Ελλάδα του 2021”, δίκαιη ανάπτυξη, δημοκρατία, δικαιοσύνη, προκοπή». Επαυξάνει σε πανηγυρισμούς η ανακοίνωση που εξέδωσε το κυβερνών κόμμα: «Το ΟΧΙ έχει μείνει στην Ιστορία ως η μεγάλη ανατροπή».
Την προηγούμενη Παρασκευή η τελευταία έρευνα «Εκτίμηση Πολιτικών Τάσεων» του Πανεπιστημίου Μακεδονίας έδωσε τα εξής αποτελέσματα: «Το 63% θεωρεί ότι το δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου έβλαψε τη χώρα και μόλις το 8% ότι την ωφέλησε, ενώ υπάρχει και ένα 25,5% που δηλώνει πως δεν επηρέασε τα πράγματα. Η ανάγνωση που κάνουν οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. για το συγκεκριμένο ζήτημα είναι ώς ένα βαθμό διαφορετική από αυτή των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο και οι τελευταίοι στέλνουν ένα ανησυχητικό μήνυμα στην κυβέρνηση. Το 81% των ψηφοφόρων της Ν.Δ. θεωρεί ότι το δημοψήφισμα έβλαψε τη χώρα, αλλά και η πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ (το 47%) θεωρεί ότι ήταν επιζήμιο για την Ελλάδα και μόλις το 17% ότι την ωφέλησε».
Πού συναντάται η θέση της κυβέρνησης με αυτή των ψηφοφόρων; Στον ένα χρόνο που μεσολάβησε, η απόκλιση είναι τόσο μεγάλη ώστε δύο τινά συμβαίνουν: ή οι αυταπάτες αφού πάρουν διαζύγιο με την πραγματικότητα οδηγούν σε γάμο με την επινοημένη πραγματικότητα ή τα ψεύδη επιστρατεύονται για να επιβεβαιώσουν για ακόμη μία φορά το ρηθέν «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Η κυβέρνηση γνωρίζει, δηλαδή, πολύ καλά τι συμβαίνει αλλά ο τακτικισμός, η παλαιοκομματική λογική της και το πάθος για εξουσία την οδηγούν στην «επίθεση».
Εκτός αν το 63% δεν μπορεί να εκτιμήσει το γεγονός ότι αυτή ακριβώς η μεγάλη ανατροπή του ΟΧΙ δεν σημάδεψε μόνο την Ιστορία αλλά και τη ζωή του. Προς ποια κατεύθυνση, είναι το αμέσως επόμενο ερώτημα που γεννιέται. Γιατί όσο και να συνεχίσουμε αυτό το παιχνίδι των υποθέσεων, λαός και εξουσία δεν θα συμπέσουν πουθενά. Οι κυβερνώντες θεωρούν ότι ο «πνιγμός» απεφεύχθη, οι ψηφοφόροι αισθάνονται ήδη «πνιγμένοι» (σε φόρους, φόρους, φόρους).
Οι κυβερνώντες βλέπουν ανθρώπους να πορεύονται «με το κεφάλι ψηλά», οι ψηφοφόροι παραπαίουν, αδύναμοι να ανακτήσουν οποιονδήποτε βηματισμό. Πόσο μπορεί μια χώρα να είναι υπερήφανη όταν περίπου μισό εκατομμύριο νέοι άνθρωποι, επιστήμονες οι περισσότεροι, έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό; Οταν σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος («Φυγή ανθρωπίνου κεφαλαίου: σύγχρονη τάση μετανάστευσης των Ελλήνων στα χρόνια της κρίσης») το φαινόμενο «συνεχίζεται με αδιάπτωτη ένταση το 2014 και οξύνεται περαιτέρω το πρώτο εξάμηνο του 2015»;
Το ρήγμα ανάμεσα στην κοινωνία και στην κυβέρνηση διευρύνεται. Και… αφηρημένος να είναι κάποιος και να το αγνοήσει, φροντίζει η κυβέρνηση με τις ανακοινώσεις της να το καταστήσει ορατό. Ερμηνεύει τον ένα χρόνο από το δημοψήφισμα κατά τον τρόπο που –νομίζει ότι– την εξυπηρετεί, προσκαλώντας σε μια εξωφρενική στρέβλωση των γεγονότων. Λες και επί 12 μήνες λαός και εξουσία κατοικούσαν σε διαφορετικούς πλανήτες και είχαν άλλες προσλαμβάνουσες. Ενα χρόνο μετά, δύο κόσμοι χωριστά, πλάτη με πλάτη.