Είναι ανατριχιαστικές οι λεπτομέρειες του σχεδίου Β΄ (ή Χ΄, κατά τη συνωμοτική ορολογία) που αποκάλυψε, εν τη αμερικανική αφελεία του, ο κ. Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ. Αναφερόμαστε στην «αμερικανική αφέλεια» του καθηγητή στο Τέξας, όχι γατί αποκάλυψε το παράνομο (κατά το Σύνταγμα), επαχθές (σε ό,τι αφορά τις επιπτώσεις) και σίγουρα επονείδιστο σχέδιο. Κυρίως διότι η παρέα του κ. Βαρουφάκη, που ανέλαβε να συντάξει το σχέδιο, νόμιζε ότι η ανάμειξη του στρατού στη διατήρηση της δημόσιας τάξης είναι κάτι σαν την παρουσία της Εθνικής Φρουράς των ΗΠΑ στους δρόμους. Δεν έχουν ιδέα από την ελληνική Ιστορία, τον ρόλο που έπαιξε ο στρατός στα πολιτικά πράγματα και την εκτροπή που κατέληξε στην επτάχρονη τυραννία. Οι «προοδευτικοί» (τρομάρα μας!) καθηγητές που ανέλαβαν να σχεδιάσουν τη μετάβαση στον νέο γενναίο κόσμο της δραχμής, θα εκπλήσσονταν από τα τελικά αποτελέσματα του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, και φυσικά θα ένιπταν τα χέρια τους: «Ναι, αλλά εμείς δεν σχεδιάσαμε τη δικτατορική εκτροπή», θα έλεγαν στα περισπούδαστα άρθρα τους. «Drei Professoren – Demokratie verloren!» (τρεις καθηγητές – χάθηκε η Δημοκρατία) που θα έλεγε και ο μακαρίτης Οτο Φον Μπίσμαρκ. Αν ήταν δημοκράτης… Το σχέδιο Β΄, που ετοίμαζε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αποδεικνύει πόσο εύθραυστη γίνεται η Δημοκρατία σε περίοδο κρίσης. Αρκεί ένα εθνικολαϊκιστικό τσούρμο που θα φουντώσει τα μυαλά του κόσμου ότι αρκεί μια ψηφοφορία ή ένα νομικό κείμενο για να πλουτίσει ο λαός· άστοχες κινήσεις της τάχα μου «περήφανης διαπραγμάτευσης» με τα πουκάμισα έξω· ένα τυχοδιωκτικό και διχαστικό δημοψήφισμα· τρεις καθηγητές που ένιωθαν ότι γράφουν Ιστορία σε μια Μπανανία της ΝΑ Ευρώπης. Ετσι φτάσαμε να σχεδιάζουν την παρουσία του στρατού για την επιβολή της δημόσιας τάξης, όπως εξάλλου το είχε προαναγγείλει ο δεξιός εταίρος της κυβέρνησης κ. Πάνος Καμμένος.
Την παραμονή των εκλογών, που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, γράφαμε για την πανουργία της Ιστορίας: «ελάχιστοι κατανοούν ότι η Ιστορία δεν συμβαίνει μονομιάς. Κοιτάμε το παρελθόν ελλειπτικά και αποσπασματικά επειδή έτσι το μαθαίνουμε από τα σχολικά βιβλία: εκεί υπάρχουν μόνο “σταθμοί της Ιστορίας”. Πολλές φορές μένουμε έκθαμβοι από τη “μωρία” των αποφάσεων που έλαβαν πολιτικοί ηγέτες, κόμματα ή ακόμη και κοινωνίες. Ας σκεφτούμε μόνο, πόσες φορές αναρωτηθήκαμε: “Μα, πώς μπόρεσαν να το κάνουν αυτό; Δεν έβλεπαν την καταστροφή που ερχόταν;”. Ξεχνάμε ότι αυτά που φαντάζουν τώρα ως “κομβικά σημεία” στην Ιστορία, δεν είναι παρά το προϊόν πολλών μικρών αποφάσεων, εδώ κι εκεί». («Καθημερινή» 24.1.2015).
Δυστυχώς, με τέτοιες μικρές και μωρές αποφάσεις οδηγηθήκαμε στην οικονομική καταστροφή των capital controls και –ευτυχώς!– τελευταία στιγμή αποφύγαμε τα χειρότερα μιας αντιδημοκρατικής εκτροπής. Το πρόβλημα είναι ότι η ίδια κυβέρνηση, που με περισσή ελαφρότητα οδήγησε τη χώρα σε τέτοιες ατραπούς, σήμερα επιδιώκει να κανοναρχήσει βασικά ζητήματα Δημοκρατίας· από τις άδειες των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών και το εκλογικό σύστημα, μέχρι το Σύνταγμα που όπως διαβάζουμε θα παρουσιάσει την 24η Ιουλίου. Πάμε στοίχημα ότι η πρόταση θα είναι λατινοαμερικανικού τύπου, σαν τα Συντάγματα της Βενεζουέλα που οδήγησαν τον λαό στη φτώχεια και στο χάος;