Εθελοντές κατά βανδάλων;
Κύριε διευθυντά
Ασφαλώς βρήκαμε όλοι πολύ ενδιαφέρον το άρθρο σας για τους «χούλιγκαν της ασχήμιας» («Κ» 3/7), τουλάχιστον στις επισημάνσεις, όχι όμως και στις προτάσεις, αφού το σημείωμα τελειώνει με ένα, ας μου επιτραπεί, εύκολο και γενικόλογο «πρέπει, επιτέλους, να αντιδράσουμε»…
Να αντιδράσουμε, ναι, βεβαίως… Πώς όμως – και με τι αποτέλεσμα;
Πρακτικά, λοιπόν, και ίσως αποσπασματικά, μια και η παιδεία, η δημόσια αισθητική αλλά και η αστυνομική παρέμβαση είναι ανύπαρκτες στο συγκεκριμένο πρόβλημα, φαίνεται ότι μόνο δύο λύσεις υπάρχουν:
Δημιουργία συνείδησης προσωπικής προσβολής και αυτενεργού παρέμβασης – αποτροπής των κανιβαλισμών από παρευρισκόμενους τυχόν πολίτες… Μάλλον όμως πολύ δύσκολα σήμερα να αντιμετωπίσεις ομάδες 10-20 κάφρων σε ατομική βάση και με πρυτανεύον, δυστυχώς (πλην εξαιρέσεων…), το πανικόβλητο «άσε μωρέ, μη μπλέκεις, εμείς θα βγάλουμε το φίδι από την τρύπα;»
Ανάληψη εκ περιτροπής προληπτικής περιφρούρησης των 201 χώρων με μνημεία και αγάλματα στην Αθήνα από ομάδες πολιτών που δεν ανέχονται πια (και) αυτή την αθλιότητα, ανομία και χουλιγκανισμό.
Μήπως πρέπει σε αυτό το τελευταίο να στραφεί –πλην των σωστών δενδροφυτεύσεων…– ο εθελοντισμός που προωθείται από διάφορους ευγενείς φορείς;
Αυτό σημαίνει «να αντιδράσουμε» – με ένα ανύπαρκτο, φοβάμαι, πλέον, πρώτο πληθυντικό, αφού δεν υπάρχει πια το Μακρυγιάνειο «εμείς»…
Αλεξανδρος Κων. Οικονομου – Mηχανολόγος – ηλεκτρολόγος ΕΜΠ
Η πρόληψη πάνω απ’ όλα
Κύριε διευθυντά
Αφορμή για τις παρακάτω γραμμές στάθηκε το βιβλίο του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Βέλιου, που αποφάσισε την ευθανασία, μετά την πρόγνωση των γιατρών ότι του μένουν λίγοι μήνες ζωής. Δεν είμαι βιβλιοκριτικός, αλλά η απόφασή του είναι συγκλονιστική, αξίζει λοιπόν να διαβαστεί. Στέκομαι στην αιτία, που είναι ότι ένας άνθρωπος που θεωρητικά θα ζούσε αρκετά χρόνια ακόμη, χάνει το ανεκτίμητο δώρο της ζωής, επειδή δεν έκανε πρόληψη. Του διεγνώσθη καρκίνος παχέος εντέρου με ηπατικές μεταστάσεις. Ο καρκίνος παχέος εντέρου, ευτυχώς, είναι από τους λίγους που θεωρείται ότι εύκολα μπορεί να προληφθεί. Διότι αρχικώς ένας μικρός πολύποδας που αρχίζει να αναπτύσσεται θα κάνει θεωρητικά περίπου δύο έως τέσσερα χρόνια μέχρι τα κύτταρά του να γίνουν καρκινικά.
Αυτός είναι ο λόγος που οι κατευθυντήριες οδηγίες όλων των αντιστοίχων ιατρικών ενώσεων και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, είναι πως κάθε άτομο ηλικίας πενήντα ετών πρέπει να κάνει την πρώτη του ειδική εξέταση και να την επαναλαμβάνει ανά πενταετία. Ευτυχώς η πρόληψη σε άλλα ιατρικά θέματα είναι δεδομένη: μαστογραφία, Pap-test και PSA για τον προστάτη, έχουν πια μπει στη συνείδηση του πληθυσμού. Δυστυχώς η κολονοσκόπηση είναι στα «αζήτητα» ή περίπου. Είναι περίεργο που οι γιατροί δεν την προτείνουν στους ασθενείς τους, παρά το ότι δίνουν εντολές και παραινέσεις για όλο το υπόλοιπο φάσμα της προληπτικής ιατρικής.
Περιέργως και πολλοί γιατροί αμελούν για τον εαυτό τους αυτή την εξέταση με αποτέλεσμα εγχειρήσεις ή και τραγικά επακόλουθα. Λύση στο πρόβλημα θα ήταν να αυξηθούν οι ενημερωτικές εκπομπές από τα ΜΜΕ, με στόχο να αυξηθεί η συχνότητα των πραγματοποιούμενων εξετάσεων για το παχύ έντερο, έτσι ώστε να φθάσουμε στο επίπεδο των αναπτυγμένων χωρών.
Το όφελος προφανές για όλους – και για τους εξεταζόμενους και για τον τομέα υγείας που θα γλίτωνε τεράστια ποσά από νοσηλείες, χειρουργεία και θεραπείες.
Δημητρης Γεωργαντας – Χειρουργός – Μαρούσι
Αποχή, εκλογές και ιδιοτέλεια
Κύριε διευθυντά
Τον Σεπτέμβριο του 2015 «…οι πολίτες που επέλεξαν συνειδητά να αποδοκιμάσουν διά της αποχής τους όλο το πολιτικό σύστημα ήταν 1,5 εκατομμύριο περισσότεροι από αυτούς που απείχαν από τις κάλπες το “μακρινό” 2009…», έγραψε ο συντάκτης της «Καθημερινής» Κωνσταντίνος Ζούλας, τη 15η Μαΐου 2016. «Μύθος» η αυξημένη αποχή, έγραψε ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης, στην «Καθημερινή» την 3η Ιουλίου 2016, διότι, όπως γράφει, δεν εκκαθαρίζονται τακτικά οι εκλογικοί κατάλογοι. Βεβαίως, όμως, ο κ. Ζούλας έχει δίκιο. Στα περίπου 10 εκατομμύρια των εγγεγραμμένων, πόσο πιθανόν είναι να πέθανε ή να μετανάστευσε 1,5 εκατομμύριο μέσα σε έξι μόλις χρόνια;
Δεν πρέπει, όμως, να αναμένεται η αποχή από την ψήφο, όταν η τιμή της ψήφου, εκπεφρασμένη σε όρους πελατειακών παροχών, έχει πέσει τόσο πολύ; Εντάξει, η θεωρία της δημοκρατίας λέει ότι ο πολίτης δεν ψηφίζει για τα ιδιοτελή του συμφέροντα, αλλά για το κοινό καλό, αλλά πόσο πραγματικώς συμβαίνει κάτι τέτοιο, ιδίως στην Ελλάδα των μονίμων κρίσεων;
Το 2009, ο ψηφοφόρος, που αποζούσε από την πώληση ή, καλύτερα, την ενοικίαση της ψήφου του, μπορούσε ακόμη να αποβλέπει στη συνέχιση των πελατειακών παροχών με δανεικά. Δοκίμασε κατόπιν να αποδοκιμάσει τα κόμματα εξουσίας είτε απέχοντας είτε ψηφίζοντας άλλα κόμματα που υπόσχονταν κάποια επάνοδο στα χρόνια της (χαζο)χαρούμενης δανεικής ευημερίας. H αποχή, λοιπόν, των ιδιοτελεστέρων εκ των πολιτών είναι ευπρόσδεκτη και δεν θα έπρεπε να ανησυχεί τα πολιτικά κόμματα ούτε τους ανιδιοτελείς πολίτες. Οι τελευταίοι, βεβαίως, δεν πρέπει να βιασθούν και πολύ να χαρούν. Βάσει των αποτελεσμάτων των εκλογών από το 2009 και του δημοψηφίσματος, όσοι ιδιοτελείς εκμισθωτές ψήφου δεν απέχουν εξακολουθούν να ψηφίζουν σε μεγάλους αριθμούς. Εκτιμώ ότι αντιπροσωπεύουν ποσοστό τουλάχιστον 44% των ψηφισάντων στις τρεις κάλπες του 2015. Το χειρότερο είναι ότι το ποσοστό τους παραμένει αμετάβλητο από το 2012. Αυτούς είναι μάταιο να ελπίζουμε ότι θα τους προσελκύσει ένα οποιοδήποτε κόμμα της πραγματικότητος. Η μόνη ελπίδα μας είναι να διασπάται η ψήφος τους σε όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα διαμαρτυρίας. Ποιος καλύτερος τρόπος να επέλθει η διάσπαση και η εξουδετέρωση της ιδιοτελούς ψήφου από την πληθώρα κομμάτων και την απλή αναλογική; Oσο περισσότερα από αυτά τόσο το καλύτερο. Οι κύριοι Δρυμιώτης και Κωνσταντίνος Ζούλας, στην «Καθημερινή» της Κυριακής 3ης Ιουλίου 2016 και του Σαββάτου 2 Ιουλίου 2016, αντιστοίχως, συμφωνούν ότι η απλή αναλογική είναι επιζήμια για τη χώρα, αλλά, όπως προεξέθεσα, σφάλλουν, διότι αγνοούν πλήρως το πλειοψηφικό, ιδιοτελές και, λόγω ελλείψεως δανεικών, «αντισυστημικό» και απελπισμένο μέρος του εκλογικού σώματος.
Εάν κατορθώσει να επιβάλει ο πρωθυπουργός την απλή αναλογική, θα έχει προσφέρει τρίτη μεγίστη υπηρεσία στον τόπο. Αφού εξέβαλε, από το κόμμα του, με τη λίστα για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, τη ζώσα δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος εξοβέλισε τον Στρατιωτικό Σύνδεσμο τον Οκτώβριο του 1910, ο κ. Τσίπρας βρήκε το θάρρος να ανατρέψει και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 2015, θάρρος που έλειψε από τους αντιβενιζελικούς Γούναρη, Πρωτοπαππαδάκη, Στράτο, Δημ. Ράλλη κ.λπ. ώστε να ακυρώσουν το καταστροφικό δημοψήφισμα του Δεκεμβρίου 1920 και να μην επαναφέρουν τον βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄ στον θρόνο. Ας του αναγνωρίσουμε αυτές τις πραγματικές υπηρεσίες του στη χώρα σε μόλις ενάμιση χρόνο πρωθυπουργίας.
ΥΓ.: Οι ανιδιοτελείς πολίτες, κατά τις εκτιμήσεις μου, είναι περίπου 3,2 εκατομμύρια και οι ιδιοτελείς εκμισθωτές ψήφου 3,9 εκατομμύρια, συνεπώς οι ιδιοτελείς πλειοψηφούν. Τα πολύχρωμα κόμματα, που ξεφυτρώνουν συνέχεια, αυτήν την ιδιοτελή και απελπισμένη πλειοψηφία θέλουν να εκφράσουν ή, καλύτερα, να εξαπατήσουν και να εκμεταλλευθούν.
Γεωργιος Ιακ. Γεωργανας
Ιατρικά θαύματα του κρατισμού…
Κύριε διευθυντά
Εχω συχνά καταθέσει τις απόψεις μου, ώστε και οι πλέον αρχάριοι να καταλάβουν τι είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Με βάση την τελευταία ομιλία του πρωθυπουργού στις Βρυξέλλες, αποδείχθηκε πως είτε ο κ. Τσίπρας δεν με διαβάζει είτε εγώ απέτυχα στην προσπάθειά μου να γίνω σαφής. Θα κάνω λοιπόν μία ακόμη, πολύ απλούστερη και συντομότερη, προσπάθεια.
Ο νεοφιλελευθερισμός υποστηρίζει μια πολιτική λιγότερου κράτους και περισσότερης ελευθερίας. Ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής του στρατηγικής είναι η μείωση έως και η κατάργηση των φόρων. Φόροι, λοιπόν, και νεοφιλελευθερισμός δεν πάνε μαζί. Ο Στουρνάρας λ.χ. και ο Σαμαράς δεν είναι, και δεν θα μπορούσαν να είναι, νεοφιλελεύθεροι. Γιατί ρήμαξαν τα μεσαία στρώματα με φόρους. Το ίδιο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Για τον ίδιο περίπου λόγο.
Σε μια νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική θα ήταν, βέβαια, αδύνατον να υπάρξει το τελευταίο επίτευγμα του υπαρκτού ελληνισμού. Το 3% δηλαδή των φορολογουμένων να σηκώνει στις πλάτες του το 50% περίπου του συνόλου των αμέσων φόρων. Και να υλοποιεί ένα πραγματικό «ιατρικό θαύμα». Δηλαδή το άλλο 50% των φορολογουμένων να δηλώνει εισόδημα κάτω των 5.000 ευρώ τον χρόνο. Δηλαδή χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη χώρα και από όλα τα κοινωνικά στρώματα να ζούν σχεδόν χωρίς καθόλου φαγητό ολόκληρο τον χρόνο!
Πράγματι, ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι ικανός για τέτοια θαύματα. Και γι’ αυτό φαίνεται ο κρατισμός κυριαρχεί διακομματικά για τόσα χρόνια στην Ελλάδα…
Ανδρεας Ανδριανοπουλος – Πρ. υπουργός, δ/ντής Ινστιτούτου Διπλωματίας