Αν πιστέψουμε τα στοιχεία των φορολογικών αρχών, το 35% των εργαζομένων με μισθό δηλώνει αμοιβή μικρότερη των 800 ευρώ. Η έρευνα της Κυριακάτικης «Κ» το έδειχνε ήδη εξαιρετικά. Αν πιστέψουμε τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας, την κατώτατη αμοιβή 586,10 ευρώ (δηλαδή 8.205 ετησίως) λαμβάνει το 15% του εργατικού δυναμικού. Βεβαίως, όταν προσμετρηθεί και η αρχαιότητα, όπου κάθε τριετία προσαυξάνει κατά 10% τον βασικό μισθό, μέχρι όμως τα πρώτα εννέα χρόνια (18 χρόνια για τους εργάτες της βιομηχανίας) η ελάχιστη αμοιβή αγγίζει τα 800 ευρώ ή πάνω από 11.000 ετησίως.
Στις παρατηρήσεις της έκθεσης του ΔΝΤ για την Ευρωζώνη, προστέθηκε εφέτος μια κάπως διαφορετική, που προκαλεί έκπληξη: «Ο ελάχιστος μισθός στην Ελλάδα είναι από τους υψηλότερους μεταξύ των κρατών της Ενωσης και του ΟΟΣΑ, εφόσον μετρηθεί ως ποσοστό του μέσου μισθού», σημειώνουν οι αναλυτές σε εμπιστευτικό σημείωμα. Μάλιστα, μετά τις τριετίες η Ελλάδα έχει τον υψηλότερο ελάχιστο μισθό σε ολόκληρη της Ευρώπη συγκριτικά με τον μέσο όρο των αμοιβών που δημιουργεί για τους μισθωτούς της η οικονομία. Για να μην μπερδευτούμε σπεύδω να εξηγήσω ότι αυτό δεν λέει κάτι για το κατά πόσον είναι «καλές» οι αμοιβές. Μας λέει, όμως, ότι ο κατώτατος δεν είναι τόσο κατώτατος συγκριτικά με όλους τους άλλους μισθούς. Με άλλα λόγια, για τους πολλούς η αμοιβή δεν ξεκολλά παρά πολύ λίγο από την ελάχιστη τιμή που προβλέπεται στην εθνική συλλογική σύμβαση. Μόνον ορισμένοι κλάδοι και προφανώς οι ΔΕΚΟ πληρώνουν καλύτερα.
Αν υπάρχει ένας σπουδαίος λόγος για τον οποίο τα μικρότερα και μεσαία «αφεντικά» συμφωνούν χωρίς δισταγμούς με τους παραδοσιακούς συνδικαλιστές, είναι αυτός ακριβώς: οι εργαζόμενοι παίρνουν τη σύμβαση και καμία συζήτηση δεν χωρά. Ολοι, ικανότατοι και τεμπέληδες πρέπει να χωρέσουν σε ένα νούμερο, αυτό που συμφώνησαν οι συνδικαλιστές των εργαζομένων και της εργοδοσίας.
Δυστυχώς, στη χώρα μας δεν έχει αναπτυχθεί η κουλτούρα του ανταγωνισμού μεταξύ εργαζομένων. Σπανίως ένας προϊστάμενος, ένας επιχειρηματίας θα ρωτήσει αυτόν που θέλει να προσλάβει «με πόσα θα είσαι ικανοποιημένος;». Σπανίως ο υποψήφιος θα αντιδράσει όταν του πουν το χαρμόσυνο νέο ότι προσελήφθη και να πάει στο λογιστήριο όπου του ανακοινώνουν τι προβλέπει η σύμβαση. Κάτι σαν το Δημόσιο δηλαδή, αλλά με τον… αέρα του ιδιωτικού τομέα.
Κατανοεί κανείς καλύτερα το ζήτημα όταν προσέξει τα ακόλουθα. Υπάρχουν επιχειρήσεις και δεν είναι καθόλου λίγες με την κρίση που περνάμε, οι οποίες έχουν καλύτερες αμοιβές από τους περισσοτέρους. Για τον απλό λόγο ότι αξιολογούν τους ανθρώπους τους, γνωρίζουν πόσο καλοί είναι και δεν θέλουν να τους πάρει ο ανταγωνιστής. Στις επιχειρήσεις αυτές δεν έγιναν πρακτικώς περικοπές ούτε αυτά τα χρόνια. Σκεφτείτε πόσο τους ζηλεύουν οι επιχειρηματίες που αποφεύγουν τον ανταγωνισμό και θα καταλάβετε πού το πάει ο κ. Κατρούγκαλος…