Μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. δεν υπάρχει διχαστικό κλίμα. Τουλάχιστον, στην έκταση και την οξύτητα που επιδίωκε ο κ. Τσίπρας. Aυτό προκύπτει από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, κυρίως του Ιουνίου της MRB, που καταγράφει προβάδισμα της Ν.Δ. κατά περίπου έξι μονάδες. Τα κέρδη της Ν.Δ. προέρχονται, σε σημαντικό βαθμό, από διαρροές του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύοντας αυτή την ελευθεροκοινωνία μεταξύ των δύο αντιπάλων. Τούτο σημαίνει πως ο διχαστικός λόγος του πρωθυπουργού, αλλά και συνακόλουθα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν βρίσκει την απήχηση που οι ίδιοι, πιθανώς, θα επιθυμούσαν, αλλά ούτε συμβάλλει στη συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, πάλι κατά τις δημοσκοπήσεις, παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη χαλαρότητα. Σε πολλά σημεία της πρόσφατης συνέντευξης στον Αλέξη Παπαχελά, ο πρωθυπουργός έδειξε πως έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται αυτό το αρνητικό στοιχείο, στη μέχρι τώρα διχαστική του τακτική. Προσπάθησε να είναι και απολογητικός, στα σημεία που θα έβρισκαν ανταπόκριση στους διαρρέοντες ψηφοφόρους του, επιδεικνύοντας και διορθωτική διάθεση για λάθη που διέπραξε. Δηλαδή, δεν εμφανίσθηκε «αμετανόητος» και «προκλητικός στην κοινωνία», όπως του κατελόγισε η Ν.Δ. Εναντι της χαλαρότητας στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, η Ν.Δ. παρουσιάζει μια από τις μεγαλύτερες συσπειρώσεις της.
Συνεπώς, η αντιπολιτευτική της πολιτική οφείλει να προσαρμοσθεί στην προσέλκυση νέων ψηφοφόρων και όχι σε επιχειρηματολογία ικανοποίησης και δικαίωσης της υφιστάμενης εκλογικής της βάσης. Την προσφορότερη δεξαμενή, για την προσέλκυση ψηφοφόρων, εξακολουθεί να αποτελεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό, δεν είναι χρήσιμοι οι αφορισμοί και οι «κάθετες απορρίψεις», όπως συνέβη με την αντίδραση της Ν.Δ. στη συνέντευξη του κ. Τσίπρα. Αυτή η τακτική ενοχοποιεί, θίγοντας και το φιλότιμο όσων, καλώς-κακώς, εμπιστεύθηκαν τον κ. Τσίπρα και τώρα βρίσκονται, έστω, σε φάση προβληματισμού. Προέχει, για τη Ν.Δ., η εκφορά αξιόπιστου πολιτικού λόγου, ο οποίος θα απευθύνεται σε όλους τους πολίτες. Ασφαλώς, η Ν.Δ. διαθέτει πλειάδα στελεχών, που έχουν αυτή τη διεισδυτική ικανότητα σε άλλους πολιτικούς χώρους, όπως και «μαχητικά» στελέχη, τα οποία είναι ικανά να υπεραμύνονται τα σύνορα της παράταξης, όταν αυτά αντιμετωπίζουν «εισβολές». Σήμερα, όμως, δεν συμβαίνει το τελευταίο, αλλά αποσκοπείται η επέκταση των ιδεολογικοπολιτικών συνόρων της Ν.Δ. Πέραν αυτών. Στη συνέντευξή του στον διευθυντή της «Κ», ο κ. Τσίπρας ουδόλως έδειξε ενδιαφέρον για την επανάκτηση ψήφων από τη Ν.Δ. Προτίμησε το αισώπειο «όμφακες εισίν». Ωστόσο επικέντρωσε την απόπειρα προσηλυτισμού στους ψηφοφόρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξη, το Ποτάμι και την Ενωση Κεντρώων, μερικώς δε και στο ΚΚΕ. Τούτο επιχειρείται με δέλεαρ την απλή αναλογική και την εκλογική διάσωση «μεμονωμένων» βουλευτών, οι οποίοι θεωρούνται επιρρεπείς σε μια αποστασία. (Αλήθεια, κανείς δεν βρέθηκε να καταγγείλει αυτό το αριστερό κέλευσμα για αποστασία). Ας σημειωθεί, δε, ότι οι ίδιοι πολιτικοί χώροι αποτελούν, λογικά, στόχο προσέλκυσης ψηφοφόρων και από τη Ν.Δ. Προφανώς, λοιπόν, απαιτείται μια αναπροσαρμογή πολιτικής τακτικής και από τη Ν.Δ. Οπως έδειξε να αντιλαμβάνεται και να επιχειρεί ο κ. Τσίπρας στην τελευταία του συνέντευξη. Ας σημειώσουμε, τέλος, ότι αυτή η αναπροσαρμογή πολιτικής, από τα δύο μεγάλα κόμματα, δεν είναι επιλήψιμη ούτε απορριπτέα. Διότι, πρωτίστως, ανταποκρίνεται στο συμφέρον της χώρας.