Ξεχνιέμαι με ένα Pokemon Go

2' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ποιος ξέρει, μπορεί να είναι και η ματοβαμμένη χλαπαταγή που ξεβράζεται στα σαλόνια των σπιτιών εκδιώκοντας τις ψυχές στα πέρατα της φρίκης, τα ξέχειλα από θάνατο και καταστροφή δελτία ειδήσεων, τα πολτοποιημένα παιδάκια στο οδόστρωμα της Promenade des Anglais, που τόσοι πολλοί ξεχνιούνται με ένα Pokemon Go… Το νέο παιχνίδι εικονικής πραγματικότητας κυκλοφόρησε στην αγορά μόλις στις 6 Ιουλίου, όμως έχει εξελιχθεί ήδη σε παγκόσμια μανία (έχει ξεπεράσει το Twitter στην καθημερινή χρήση και επισκιάζει το Facebook σε χρόνο ενασχόλησης), έχει ήδη απαγορευθεί σε μουσεία, υπηρεσίες, ιδρύματα, ενώ χρήστες του έχουν ήδη γίνει στόχος επιτήδειων (τους ζητούν 12,99 δολάρια για δήθεν αναβάθμιση, κάποιοι κλέβουν τα στοιχεία τους και αδειάζουν τους λογαριασμούς τους, ενώ όσοι κατεβάζουν την εφαρμογή μέσω τρίτων «προσφέρουν» στους απατεώνες τον έλεγχο των κινητών τους). Με την τεχνολογία της εικονικής πραγματικότητας, το σύστημα δορυφορικής πλοήγησης GPS και την κάμερα του smartphone, δημιουργείται ένας χάρτης της περιοχής όπου ο χρήστης μπορεί να ανακαλύψει τα 250 Pokemon.

Η τεχνολογία διευκολύνει την άμεση διάδοση κάθε νεωτερισμού. Ομως η μανία εκπορεύεται από ένα πολυσύνθετο κοινωνικό υπόβαθρο. Κατά πρώτον, μοιάζει να εκφράζει μια βαθιά μαζική ανάγκη για παιχνίδι, σε μια καθημερινότητα η οποία αποκλείει το μέσο εκτόνωσης, το καμωμένο σχεδόν πάντα από τους μύθους ή τους ανταγωνισμούς (ο χρήστης εξοντώνει τα τερατάκια), και τα ελατήρια της ενήλικης ζωής. Το παιχνίδι ψυχαγωγεί, αλλά και καθηλώνει στη σκοτεινή κύμανση της ατέρμονης διάρκειας, ηρεμεί αλλά και στρέφει όλη την προσοχή σε εκείνη την πανέξυπνη ύλη μέσα στη χούφτα. Την ενήλικη, την παιδική – το Pokemon Go θολώνει τα όρια μεταξύ των ηλικιών. Αυτή η συγχώνευση παιδικού και ενήλικου κοινού μαρτυρά, από τη μια, τον παλιμπαιδισμό των μεγάλων, που αποστρέφοντας το βλέμμα από το αίμα, τα χρέη, την αναδουλειά, τις περιπλοκές της ζωής, το «σαράκι» που κατατρώει τη σχόλη τους, δραπετεύουν στην εικονική πραγματικότητα· από την άλλη, επιβεβαιώνει την ταχύτατη ενηλικίωση των μικρών – μακροχρόνια ανάπτυξη δεν υπάρχει πια, τα παιδιά έχουν κιόλας μεγαλώσει από το πρώτο τους βήμα.

Κατά δεύτερον, είναι η διαδικασία της μίμησης σε ένα χαλαρά δομημένο σύμπαν όπου ναι μεν τα άτομα συνέχονται με άξονα μόνο τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, αλλά ακολουθούν όλα μαζί υστερικά κάθε νέο συρμό, επιβεβαιώνοντας την ύπαρξη μιας αδιαφοροποίητης κοινωνίας (χιλιάδες πολλαπλά αντίτυπα αγοριών και κοριτσιών, νεαρών ανδρών και γυναικών κυκλοφορούν στους δρόμους), του «ευρέως κοινού», το οποίο εκλαμβάνεται ως ανθρώπινη νόρμα από τους δημιουργούς των προϊόντων πλανητικής κατανάλωσης…

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, μέσω της τεχνολογίας, ολοένα μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού μπορούν να απολαύσουν τις χαρές της ετοιμότητας, της όρασης, της ακοής… Οτι, όπως οι αρχαϊκοί άνθρωποι περιτριγυρίζονταν από πνεύματα και είδωλα, έτσι και εμείς οι άνθρωποι του 21ου αι. ζούμε σε έναν κόσμο όπου η τεχνική ξαναζωντανεύει αυτήν την παλιά μαγεία. Είναι όμως τα προϊόντα τύπου Pokemon Go τονωτικά της ψυχής ή απλά «χάπια» εκπατρισμού στο κενό, κατανάλωσης της ίδιας μας της ύπαρξης, μια προσομοίωση, πέρα από το αληθινό και το ψευδές, το σωστό και το λάθος, που λαμβάνει τις διαστάσεις και το βάρος της πραγματικής ζωής;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή