Και η κακή μέρα από το πρωί φαίνεται. Σε ό,τι αφορά τα ζητήματα διαχείρισης, τα παλικάρια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έδειξαν από νωρίς την αναποτελεσματικότητά τους, όταν καίγονταν επί μέρες τα σκουπίδια στον Ασπρόπυργο και η κυβέρνηση έκανε πανηγύρια για το άνοιγμα της ΕΡΤ. Σημειώναμε τότε ότι «η Περιφέρεια της Αττικής, που μαζί με το υπουργείο Εθνικής Αμυνας έφτιαξαν άψογα εθνικολαϊκά πανηγύρια την 25η Μαρτίου, ανακοίνωσε ότι το θέμα της πυρκαγιάς, που καίει από το περασμένο Σάββατο (6.6.2015), θα συζητηθεί ως “έκτακτο” στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Πέμπτης 11 Ιουνίου. Εντάξει, του 2015… Ο αρμόδιος υπουργός Περιβάλλοντος Παναγιώτης Λαφαζάνης κάτι μύρισε στο διάλειμμα του αντιμνημονιακού του αγώνα και, τρεις μέρες μετά το ξέσπασμα της τοξικής φωτιάς, συγκάλεσε την Τρίτη (9.6.2015) “έκτακτη σύσκεψη με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων υπουργείων και φορέων” για ένα πρόβλημα που δηλητηρίαζε την Αττική από το Σάββατο. Την Τρίτη, επίσης, ξύπνησε και το υπουργείο Υγείας για να εκδώσει “συστάσεις για την ατμοσφαιρική ρύπανση στην ευρύτερη περιοχή Ασπροπύργου” του στυλ “κάθε άτομο να αποφύγει κάθε σωματική άσκηση σε εξωτερικούς χώρους”. Τέτοια φοβερή αντίδραση σε έκτακτη ανάγκη· τέτοια ετοιμότητα…» («Των σκουπιδιών ημών εμπιπραμένων», «Καθημερινή» 12.6.2015)
Τότε ήταν η εποχή που ουδείς έδινε σημασία που οι πληβείοι της Αττικής δηλητηριάζονταν από το τοξικό νέφος, ενώ οι υπουργοί ασχολούνταν με τα «μεγάλα θέματα»· έριχναν δεκάρικους στα τηλεπαραθύρια για τη φοβερή διαπραγμάτευση που έκανε με τα πουκάμισα έξω ο σούπερ-σταρ της κυβέρνησης κ. Γιάνης Βαρουφάκης. Τελικώς, αυτή η κυβέρνηση αποδείχθηκε ικανή να αποτύχει και στα μεγάλα και στα μικρά. Η διαπραγμάτευση κόστισε στους Ελληνες 80 – 100 δισ. ευρώ, τα σκουπίδια στον Ασπρόπυργο κάπνιζαν επί μήνες, η διαχείριση του προσφυγικού ήδη έχει ένα νεκρό μετανάστη· ούτε καν τη μετάφραση της δικογραφίας για τη Siemens δεν μπόρεσαν να στείλουν εγκαίρως για να προχωρήσει η μεγάλη αυτή υπόθεση. Ολα τα προβλήματα επιδεινώνονται και η διαχείρισή τους είναι μόνο επικοινωνιακή. Ο πρωθυπουργός –όπως και ο νεώτερος Κ. Καραμανλής– εκφράζει εκ των υστέρων την δυσφορία του, ή ανακοινώνει «παρεμβάσεις» για να επιταχυνθεί το έργο της κυβέρνησης, δηλαδή να ξεκουνηθούν από τα πλατό της τηλεόρασης οι υπουργοί του.
Βεβαίως υπάρχουν κι εκείνοι που τρόμαξαν τόσο πολύ από τη «διαχείριση» της διαπραγμάτευσης, κατά το πρώτο εξάμηνο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που ασπάζονται το δόγμα του Τόμας Τζέφερσον που λέει ότι «η καλύτερη κυβέρνηση είναι εκείνη που κυβερνά λιγότερο». Δυστυχώς, αυτό ισχύει απολύτως για τη νυν κυβέρνηση. Οπου κυβέρνησε –π.χ. στους τομείς Παιδείας, ή Δημόσιας Διοίκησης– ήταν για να κάνει τα πράγματα χειρότερα και ουχί καλύτερα.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι μια χώρα που βρίσκεται σε τέτοια κρίση χρειάζεται κυβέρνηση για να διαχειρίζεται μικρές εστίες πριν αυτές γίνουν πυρκαγιές. Χρειάζεται αποφασιστικότητα και κάποιο έστω στοιχειώδες σχέδιο για να αντιμετωπίζονται τα προβλήματα που ανακύπτουν. Οπως έδειξε η περίοδος του κ. Κώστα Καραμανλή, η πολυτέλεια του «άστο γι’ αργότερα» είναι καταστροφική. Οι «μικρές» ζημιές εδώ κι εκεί σωρεύονται για να προκύψει τελικώς η μεγάλη καταστροφή. Η περίοδος 2007 – 2009 οδήγησε τη χώρα σε ουσιαστική χρεοκοπία. Η νυν κυβέρνηση μπορεί να μας οδηγήσει και σε χειρότερες καταστάσεις.