Εάν ο Σύριζα επιθυμούσε να επιβάλει την απλή αναλογική, ως θέμα αρχής, δεν είχε παρά να το ζητεί επιμόνως από τον Αντώνη Σαμαρά, πριν από τις εκλογές του 2015. Τότε που όλοι ήξεραν ποιος θα είναι ο νικητής. Αλλά εφόσον ξεχάστηκε τότε, μέσα στην παραζάλη της μάχης για το γκρέμισμα των μνημονιακών και των γερμανοτσολιάδων, τι ακριβώς εμπόδισε τον κ. Τσίπρα να είναι η απλή αναλογική το πρώτο νομοθέτημα της πρώτης φοράς Αριστερά; Να υποθέσω ότι η πρωτόγνωρη ταραχή από την κατάληψη της εξουσίας και το σοκ από τη βίαιη διαπραγμάτευση Βαρουφάκη δεν άφησαν μυαλό για εκλογικά συστήματα.
Μήπως μπορεί κάποιος, όμως, να εξηγήσει γιατί όταν, παρά την άδολη υποστήριξη της αντιπολίτευσης, οδήγησε τη χώρα σε νέες εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015, δεν φρόντισε προηγουμένως να αλλάξει τον εκλογικό νόμο; Μήπως γιατί γνώριζε ποιος θα είναι ο νικητής;
Ας υποθέσουμε ότι, προς στιγμήν, αποδιώχνουμε τις δηλητηριώδεις αμφιβολίες για τη γνησιότητα των προθέσεων του κυβερνώντος συνασπισμού. Δεχόμαστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρασύρθηκε από τα γεγονότα και λησμόνησε, ότι δεν λειτουργεί ιδιοτελώς όταν φέρνει τώρα προς νομοθέτηση την απλή αναλογική. Οτι δεν επιχειρεί την αλλαγή απλώς επειδή έχασε την πρωτιά και προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία ως δεύτερος.
Ας πιστέψουμε ότι λέει αλήθεια ο πρωθυπουργός. Δεν αντιλαμβάνεται, άραγε, ότι όταν κάθε τύπου οικονομολόγοι, ακαδημαϊκοί και της «πιάτσας», μονότονα επαναλαμβάνουν ότι για να γλιτώσει η χώρα απαιτούνται επενδύσεις και ότι για τις επενδύσεις είναι προϋπόθεση η σταθερότητα, εκείνος προτείνει σύστημα που θα βυθίσει την Ελλάδα σε παρατεταμένη αστάθεια; Δεν γνωρίζουν στον Σύριζα ότι μόνο στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς υπάρχουν σήμερα τρία κόμματα, ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Π. Λαφαζάνης και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι αδύνατον να συνεννοηθούν; Πόσοι άραγε σοσιαλισμοί υπάρχουν που τους αναγκάζουν να υψώνουν διαφορετικές σημαίες; Μήπως σε άλλους χώρους πιο συντηρητικούς δεν κυριαρχούν τα φαινόμενα πολυδιάσπασης; Δεν τριχοτομήθηκε πριν από λίγο καιρό η ΔΗΜΑΡ, δεν απέμεινε τέταρτη συνιστώσα της, μόνος και έρημος, ο Φώτης Κουβέλης, που περιφέρει κι αυτός την πολιτική του άποψη; Δεν προσπαθούν να συνεννοηθούν δυο χρόνια τώρα οι λίγοι που έχουν απομείνει στην περιβόητη Κεντροαριστερά, των δύο κομμάτων και των τριών «κινήσεων προβληματισμού»; Δεν έφυγε με καινούργια σημαία ο κ. Θεοχάρης από το Ποτάμι; Μήπως η Δεξιά δεν διασπάστηκε δυο-τρεις φορές τα τελευταία χρόνια; Αυτό το σκηνικό των κομματιδίων, των δεκάδων αρχηγών και επικεφαλής, ενισχύει με την πρότασή του ο κ. Τσίπρας. Ο ισχύων νόμος έχει προβλήματα και μπορεί να συμβούν ακρότητες αναλόγως των ποσοστών πρώτου και δεύτερου κόμματος. Το περίφημο μπόνους θα μπορούσε να μετριαστεί, επίσης να παρέχεται μόνο από ένα ποσοστό και πάνω. Υπάρχουν λύσεις και προτάσεις τόσο από το Ποτάμι, που έχει καταθέσει ολοκληρωμένο σχέδιο, όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται, καθώς επιχειρεί με κινήσεις τακτικής και μόνο να κρατά την ηγεμονία. Εάν, τελικώς, υποστούμε το σύστημα που προτείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ, η οικονομία θα συνθλιβεί περαιτέρω, ενώ ακραίοι, αρχομανείς ή και υπάλληλοι συμφερόντων θα διεκδικήσουν ρυθμιστικό ρόλο.