Η Ελλάδα έχει ανάγκη σήμερα περισσότερο παρά ποτέ από μια ενισχυμένη αναλογική ή, ακόμα καλύτερα, από ένα πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα. Ο Νικόλαος Πλαστήρας, που έγινε πρωθυπουργός το 1951 χάρη στην απλή αναλογική, ως καλός πατριώτης αντιλαμβανόταν ότι η χώρα του χρειαζόταν σταθερότητα και ανάπτυξη και γι’ αυτό αποδέχθηκε το πλειοψηφικό για τις επόμενες εκλογές, το οποίο όμως ευνοούσε τον πολιτικό του αντίπαλο Αλέξανδρο Παπάγο. Θα ήταν άραγε ρεαλιστικό να περιμένουμε ανάλογη άδολη συμπεριφορά από τους σημερινούς πολιτικούς της Βουλής μας; Η απλή αναλογική ευνοεί ως γνωστόν τα κόμματα που δεν έχουν διαφορετικά ελπίδες επιβίωσης, και όλα μαζί αποσταθεροποιούν με τις δοσοληψίες τους το πολιτικό σύστημα. Ο γάμος συμφέροντος του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ θα γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση σε μια μελλοντική Βουλή της αναλογικής. Κάτι σαν τα μυθολογικά τέρατα, τη Χίμαιρα ή τη Σφίγγα. Οι εκλογές του Μεσοπολέμου που έγιναν με απλή αναλογική υπήρξαν βραχύβιες ενώ τις ακολουθούσαν στρατιωτικά κινήματα. Πού να φανταστεί ο καημένος ο Πλαστήρας ότι κάποτε στο μέλλον θα αποφάσιζαν άτομα όπως ο κ. Λεβέντης για το επόμενο εκλογικό μας σύστημα, χωρίς καμιά υστεροβουλία βέβαια.
Μέσα στους πολλούς συνταγματικούς αυτοσχεδιασμούς του πρωθυπουργού μας εντυπωσιάζει και η σκέψη του για ένα διπολικό σύστημα εξουσίας με εκλεγμένο από τον λαό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εκτός από τον πρωθυπουργό. Τι θα γίνει όμως αν οι ισότιμοι πλέον πόλοι αυτοί διαφωνήσουν σε βασικά θέματα πολιτικής; Η αναθεώρηση του Συντάγματος πρέπει να γίνει από επαγγελματίες, όχι ερασιτέχνες.
Η εντύπωση ότι το εκλεκτορικό σώμα κινείται πάντοτε από το συμφέρον της χώρας δεν αποδεικνύεται από τις εκλογές του 1920 ή τα διάφορα δημοψηφίσματα στην ελληνική ιστορία. Ασφαλέστερο κριτήριο των αποτελεσμάτων υπήρξε αυτό που συνέφερε τον κάθε ψηφοφόρο ή τουλάχιστον που αυτός πίστευε ότι τον συνέφερε. Σήμερα ο ψηφοφόρος που δεν έλαβε στη διεύθυνσή του το κόστος των διδάκτρων για την περίφημη «διαπραγμάτευση» του 2015, έλαβε τους φόρους που του αναλογούν για τα λάθη εκείνης της χρονιάς.
Στο μεταξύ η κατάρρευση της οικονομίας συνεχίζεται με χιλιάδες πτωχεύσεις μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων. Εκτός από όσους μένουν χωρίς δουλειά, το έργο κάθε επιχείρησης που κλείνει αναλαμβάνει μια ξένη εταιρεία που διεισδύει στην ελληνική αγορά χωρίς εμπόδιο ανταγωνισμού. Αν μάλιστα η πτωχεύσασα επιχείρηση είναι εξαγωγική, το ισοζύγιο εμπορικών μας συναλλαγών επιβαρύνεται από την απώλεια των πελατών μας.
Ποιοι είναι οι σταθερότεροι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Οσοι σιτίζονται στο κρατικό πρυτανείο και η αριστοκρατία των συνδικαλιστών στις δημόσιες επιχειρήσεις, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, είναι και οι μεγάλοι φοροφυγάδες του συστήματος.
Τα θύματα της κρίσης, εκτός από τους ανέργους, είναι και οι συνταξιούχοι που έχουν προ πολλού προκαταβάλει τις εισφορές τους, για να μάθουν τώρα ότι αυτές δεν είναι επιστρέψιμες από το κράτος που τις διαχειρίζεται. Αν τις είχαν καταθέσει σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, δεν θα αντιμετώπιζαν τώρα προβλήματα επιβίωσης.
Οι εκδρομείς του Πεκίνου θα πρέπει να αντιληφθούν ότι το πολυμελές ταξίδι τους πλήρωσε εν μέρει η περικοπή των συντάξεων. Οφείλουν συνεπώς να ευχαριστήσουν τους χρηματοδότες τους και να τους διηγηθούν τις εντυπώσεις από την εκδρομή για να ξέρουμε ότι τα λεφτά μας έπιασαν τόπο.
Στη συνέντευξή του προς τον Αλέξη Παπαχελά ο πρωθυπουργός διατηρούσε την αμεριμνησία της εφηβείας του, τουλάχιστον στη συμπεριφορά του. Από την εποχή που δήλωνε στην κ. Παναγιωταρέα ότι αγωνιζόταν για την αξιοπρέπεια των συμμαθητών του, δηλαδή το δικαίωμα να φεύγουν από την τάξη όποτε ήθελαν, είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα (βλ. συνέντευξη στο Ιnternet).
Αν η περίοδος 2007-2009 οδήγησε στην ουσιαστική χρεοκοπία της Ελλάδας, η θητεία της κυβέρνησης οδηγεί με βεβαιότητα στην οριστική καταστροφή της. Οι υποχωρήσεις του κ. Τσίπρα στους πιστωτές μας δημιουργούν την εικονική εντύπωση της μετριοπάθειας, όμως στην πράξη η οικονομία βουλιάζει διαρκώς μέσα σε τέλμα απραξίας.
Συγχαρητήρια πάντως ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που δεν ενέδωσαν στον πειρασμό της απλής αναλογικής. Είναι η σειρά των ψηφοφόρων να φανούν αντάξιοι της πρόκλησης ενισχύοντας τα δύο μικρά κόμματα αλλά και τη Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη, αντί να επιδίδονται σε καζούρα ψηφίζοντας τον κ. Λεβέντη ή απέχοντας ανεύθυνα. Το μόνο σενάριο για την ανακοπή του αποσταθεροποιητικού ολέθρου που απεργάζεται ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με διπολικό σύστημα πρωθυπουργού – Προέδρου και απλή αναλογική, είναι ο συνασπισμός του φιλοευρωπαϊκού τόξου.
*Ο κ. Θάνος Βερέμης είναι ομότιμος καθηγητής του ΕΚΠΑ.