Το κοστούμι του κυρίου Τσίπρα

Το κοστούμι του κυρίου Τσίπρα

2' 19" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Είναι σαφές ότι ο πόλεμος της γραβάτας έχει χαθεί. Και έχει χαθεί όχι γιατί ο πρωθυπουργός επιμένει να εμφανίζεται χωρίς γραβάτα, αλλά γιατί η εμφάνισή του είναι πλέον τόσο κλισέ, ώστε οποιαδήποτε σκέψη υπήρχε κάποτε για ντύσιμο πέραν πρωτοκόλλου έχει από μόνη της ακυρωθεί. Πλέον, η σημειολογική ανάλυση εστιάζει όχι στον λαιμοδέτη αλλά στο αν κλείνουν ή όχι τα κουμπιά στο σακάκι του πρωθυπουργού και αν το σκούρο ένδυμα που όριζε το πρωτόκολλο της Προεδρίας περιελάμβανε και τις μία από τις πολλές αποχρώσεις του γαλάζιου. Σε κάθε περίπτωση, ο ίδιος ο κύριος Τσίπρας με τα ρούχα του «να τον φοράνε» μετακίνησε τη συζήτηση από τη ρήξη του πρωτοκόλλου στα φθηνά σχόλια των πρωινάδικων. Είναι μια επιτυχία. Και οπωσδήποτε επαναστατική.

Την ίδια ώρα που εξελισσόταν η δεξίωση στο Προεδρικό Μέγαρο, σε ένα άλλο σημείο της πρωτεύουσας, ένας πρώην πρωθυπουργός είχε επιλέξει να περάσει τη βραδιά με έναν διαφορετικό τρόπο. Από την τρίτη σειρά του Ηρωδείου, όπου καθόμουν, μπορούσα με άνεση να έχω θέα προς τον κ. Κώστα Σημίτη και τη σύζυγό του Δάφνη. Ηταν τα μόνα πολιτικά πρόσωπα που μπορούσα να διακρίνω στην πρεμιέρα της Λυρικής Σκηνής. Το πρώην πρωθυπουργικό ζεύγος είχε επιλέξει να γεμίσει τη βραδιά του με μουσική και από τον τρόπο με τον οποίον παρακολουθούσε την «Κάρμεν», από τον θώκο των επισήμων, κατάλαβα ότι το απολάμβανε. Ηταν ντυμένοι απλά και κομψά, όπως απλοί και κομψοί ήταν οι τρόποι τους. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τις σκηνές που θα εκτυλίσσονταν στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου, τα πηγαδάκια ανάμεσα σε αντιπάλους του Κοινοβουλίου, τα γαλάζια σακάκια και τα κουμπιά έτοιμα να σπάσουν, τα δηλητηριώδη σχόλια, τα ανέκδοτα, τις λυκοφιλίες και τα βλέμματα που θα σκάναραν κάθε στραβοπάτημα. Τα έχει αυτά η Δημοκρατία, ιδίως όταν έχει «επέτειο».

Παρ’ όλα αυτά, αναγκαία ή όχι, αλλά οπωσδήποτε πολύ «ελληνικά», υπάρχει και η άλλη ζωή. Και η άλλη ζωή αντλεί από άλλες αξίες, που δεν έχουν να κάνουν με τις στήλες των παραπολιτικών αλλά με την ανάγκη ισορροπίας και αρμονίας που έχει ένας στοιχειωδώς πολιτισμένος άνθρωπος.

Γι’ αυτό και η θέα του ζεύγους Σημίτη προχθές το βράδυ στην πρώτη σειρά του Ηρωδείου μού έφερε στον νου ξεχασμένες εικόνες και τη γεύση μιας άλλης αίσθησης για τον συμβολισμό της πολιτικής. Σκέφτηκα πόσο σημαντική είναι η «παρουσία», όσο σημαντική, βεβαίως, είναι και η «απουσία». Και επιπλέον, ο τρόπος που αντιλαμβάνεται ένας πολιτικός τη θέση του στη δημόσια ζωή, ο τρόπος με τον οποίο χωνεύεται στη θέση του μπροστά στη σκηνή ενός θεάτρου, όπου προσέρχεται, έχει πολλά να πει για την προσωπική διαδρομή του. Οπως και το ντύσιμο, προσαρμοσμένο στην περίσταση.

Αναπόφευκτα τα σκέφτηκα όλα αυτά όταν είδα την επομένη τις φωτογραφίες από τη δεξίωση, με τον πρωθυπουργό να ασφυκτιά στο γαλάζιο κοστούμι του, με την κυρία Γεροβασίλη στην Ηρώδου Αττικού, με τόσες παρουσίες χωρίς κοινωνικό ίχνος. Είχαμε κάθε λόγο να τιμάμε την «επέτειο».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή