ΜΕΤΑΞΑΣ, ΜΑΙΤΡ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ: Η πολιτική κατάστασις η οποία κατά τας τελευταίας ημέρας ενεφάνισεν ιδιαιτέραν ρευστότητα εισήλθεν από της χθες εις την οδόν της διευθετήσεώς της – προσωρινής πάντοτε. Πληροφορίαι ασφαλεστάτης πηγής επιβεβαιωθείσαι χθες το απόγευμα και από τον κ. Πρωθυπουργόν, αναφέρουν ότι ευθύς ως ήρξαντο αι μεταξύ των κομμάτων συνεννοήσεις διά τον σχηματισμόν πολιτικής Κυβερνήσεως, ο κ. Μεταξάς εθεώρησε τον εαυτόν του θιγόμενον. Ιδιαιτέρως ο κ. Πρωθυπουργός εφρόνει ότι μία τοιαύτη ενέργεια μειώνει το κύρος της υπ’ αυτόν Κυβερνήσεως διότι ενεφάνιζε την κατάστασιν ως απολύτως ρευστήν και την θέσιν της Κυβερνήσεως αβεβαίαν. […] Υπό των σκέψεων αυτών εμφορούμενος ο κ. Μεταξάς διεβίβασε προχθές το εσπέρας διά τρίτου προσώπου προς τον κ. Σοφούλην την άποψιν ότι «η Κυβέρνησις διατελεί υπό παραίτησιν» τονίσας ότι αναμένει ειδοποίησιν διά να παραδόση το ταχύτερον την εξουσίαν. Συγχρόνως ο κ. Μεταξάς διά του ιδίου προσώπου εξέφραζε την έκπληξίν του διά την παλινωδίαν των κομμάτων τα οποία χορηγήσαντα πεντάμηνον εξουσιοδότησιν προς την Κυβέρνησιν ενεφανίζοντο μεταβαλόντα γνώμην μόλις παρήλθε το τρίμηνον. Ευνόητον είναι ότι η δήλωσις του κ. Μεταξά ότι «η Κυβέρνησις διατελεί υπό παραίτησιν» κατεθορύβησε τους Φιλελευθέρους […]. Ο κ. Σοφούλης, έχων αφ’ ενός υπ’ όψιν μίαν συνεννόησιν [των βενιζελογενών και των λαϊκογενών αστικών κομμάτων] ατελή, μη προχωρήσασαν εις τα μεγάλα ζητήματα, αφ’ ετέρου δε μίαν Κυβέρνησιν τελούσαν υπό παραίτησιν, εσκέφθη ότι αντί της αβεβαίας συνεννοήσεως προτιμότερον είναι να ενισχυθή η Κυβέρνησις. Εφ’ ω και προχθές την νύκτα προέβη εις δηλώσεις διά των οποίων «υπαναχωρών» εδήλου ότι «Κυβερνητικόν ζήτημα δεν είναι δυνατόν να δημιουργηθή προ της λήξεως του πενταμήνου». Αι δηλώσεις αυταί εθεωρήθησαν ικανοποιητικαί από την Κυβέρνησιν, η οποία έπαυσεν από της πρωΐας της χθες να θεωρή εαυτήν υπό παραίτησιν. [Σημ. «Φ»: Επτά ημέρες αργότερα ο Μεταξάς με την επίνευση του Γεωργίου Β΄ επέβαλε δικτατορίαν.]
ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΚΟΜΕΝΤΙ: Το καλλιτεχνικόν συγκρότημα του θεάτρου Κατερίνας Ανδρεάδη, με επί κεφαλής την ιδίαν, θα ανεβάση προσεχώς την ωραιοτάτην σοβιετικήν κομεντί του νέου πρωτοπόρου συγγραφέως Α. Αρμπούζωφ: «Ο μακρυνός δρόμος», κατά μετάφρασιν από το ρωσσικό της κ. Αθηνάς Σαραντίδη. […] Ο συγγραφεύς δεν κάνει πολιτικήν. Ζωγραφίζει μόνον με αδρές πινελιές, την ζωήν των νέων του τόπου του.