Από τις αρχές Ιουλίου έφθασε στο γραφείο του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη ο κατάλογος των ονομάτων που ήταν υποψήφιοι για να πάρουν απόσπαση σε υπηρεσίες και φορείς. Δηλαδή, σε μητροπόλεις, σε γραφεία βουλευτών, στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε ΙΕΚ. Εκείνες οι αποσπάσεις σε θέσεις που δεν έχουν ευθεία σχέση με το σχολείο και άρα θα μπορούσαν να καλυφθούν από κάποιον δημόσιο υπάλληλο. Εκείνες οι αποσπάσεις που δεν αξιολογούνται και εγκρίνονται από τα αρμόδια υπηρεσιακά συμβούλια και άρα επιδέχονται… πολιτικής (!) αξιολόγησης, αφήνοντας πεδίο σε κομματικά ρουσφέτια. Πέρυσι, συνολικά οι αποσπάσεις σε φορείς εκτός σχολείου έφθασαν τις 2.100 για νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές.
Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις του υπουργείου μέσα στην εβδομάδα, οι αποσπάσεις εκτός σχολείου μόνο εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έφθασαν τις 522 και στελέχη της εκπαίδευσης θεωρούν ότι θα αυξηθούν. Από την άλλη, ο υπουργός έχει ζητήσει από τα ίδια τα κόμματα και τα βουλευτικά γραφεία να «επιστρέψουν» το 25% – 30% των αποσπασμένων εκπαιδευτικών που απασχολούν. Πέρυσι –η απόφαση χρεώνεται στο υπουργικό δίδυμο Α. Μπαλτά – Τάσου Κουράκη– στα γραφεία βουλευτών υπηρετούσαν 127 εκπαιδευτικοί και 62 στα πολιτικά γραφεία των κομμάτων. Παλαιότερα, ο αριθμός ήταν μεγαλύτερος Το θέμα είναι διττό. Η μία όψη του αφορά την προσπάθεια της ηγεσίας του υπουργείου να εξορθολογίσει με… μέτρο τον «θεσμό» των αποσπάσεων. Ισως για να μην δυσαρεστήσει τους πάντες, ίσως γιατί οι εκπαιδευτικοί κρίνονται απαραίτητοι για το έργο των βουλευτικών γραφείων. Στην ερώτηση γιατί δεν κάνει δεκτές τις αιτήσεις των 800 εκπαιδευτικών για μετάταξη σε διοικητική θέση, το υπουργείο Παιδείας απαντά ότι θέλει πρόγραμμα διορισμών για να το κάνει.
Η άλλη όψη είναι η «διακομματική κλαψούρα» –έτσι την περιέγραψε χθες στην «Κ» υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου– για τους αποσπασμένους σε βουλευτικά γραφεία και κόμματα. Ο ένας αποσπασμένος έχει κλείσει 15ετία στο ίδιο βουλευτικό γραφείο, ο άλλος είναι μαζί με τη γυναίκα του και πώς να ξεβολευθεί, ο τρίτος αυτό, ο τέταρτος το άλλο, όλοι επικαλούνται έναν –κατ’ εκείνους– σημαντικό λόγο. «Διακομματική κλαψούρα», ένα ευφυολόγημα που δείχνει την εναλλαγή παλαιοκομματικών πρακτικών στην ελληνική πολιτική σκηνή.