Η ΙΑ΄ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ: Βερολίνον, 1.- Πλέον των εκατό χιλιάδων κόσμου εξ όλων των χωρών είχε καταλάβει θέσεις εν τω σταδίω πολύ προ της ορισθείσης διά την έναρξιν των ολυμπιακών αγώνων ώρας. […] Η γραφικωτέρα σκηνή ήτο η εμφάνισις του μαραθωνοδρόμου του 1896 Σπύρου Λούη φέροντος την εθνικήν ελληνικήν ενδυμασίαν […]. Ο Ελλην Μαραθωνοδρόμος τείνων την δάδα προς τον καγκελλάριον Χίτλερ, προσέφερεν ομοίως αυτώ κλάδον ελαίας της Ολυμπίας (φωτογραφία). Ατελεύτητα χειροκροτήματα και ουρανομήκεις ζητωκραυγαί εδόνησαν την ατμόσφαιραν […].
ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΓΟΗΤΕΥΕΙ ΒΛΑΧΟΥ: (Από ανταπόκριση της Ελένης Βλάχου την οποία υπογράφει με το επώνυμο του τότε συζύγου της, ως Ελένη Ι. Αρβανιτίδη.) Βερολίνον, 31 Ιουλίου.- […] Χθες βράδυ Πέμπτη, ο Δόκτωρ Γκαίμπελς είχε καλέσει όλους τους αντιπροσώπους του Τύπου εις γεύμα, […]. Μετά το τέλος του γεύματος αφού διάφορα μέλη της Ολυμπιακής Επιτροπής εξεφώνησαν λόγους, και αφού ο Γκαίμπελς ίσως ο καλύτερος ρήτωρ της Γερμανίας, μετά από τον Χίτλερ, τους απάντησε, άρχισε ένας σκληρότατος αγών μεταξύ 1.200 [δημοσιογράφων], ποιος θα κατορθώση να τον πλησιάση και να του μιλήση. Μεταξύ των πρώτων πενήντα ήμουν και εγώ. Με την βοήθεια ενός ανωτέρου υπαλλήλου του υπουργείου Προπαγάνδας, ενίκησα το πλήθος, τος επλησίασα, με εσύστησαν. Μικρός, κοντός και αδύνατος ο Γκαίμπελς, είναι από τους ανθρώπους των οποίων η εξαιρετική προσωπικότης σού κάνει εντύπωσι μόλις τον γνωρίσης. Ολοζώντανα και μεγάλα μαύρα μάτια χαμένα σ’ ένα στενό και νευρικό πρόσωπο, θαυμάσιος τόνος φωνής, χαμόγελο εντελώς παιδικό, αφελές, ανοιχτόκαρδο. Το πρώτο πράγμα που μου είπε, πριν προφθάσω ν’ ανοίξω το στόμα μου, ήταν: «Σκεφθήκατε τουλάχιστον, μια και έρχεσθε από την ωραία σας Ελλάδα, να μας φέρετε φως από την Ολυμπία;». Δεν θα υπερβάλω: Μιλήσαμε μαζί το πολύ δυο λεπτά. Αλλά σ’ αυτά τα δυο λεπτά προσπάθησα εγώ να του πω πόσο ευχάριστο είναι να είναι κανείς Ελλην και στο Βερολίνο αυτές τις ημέρες, και αυτός, πόσο ευχάριστο πρέπει να είναι κανείς Ελλην πάντα, και να ζη στην φωτεινή πατρίδα μας.