Τα κλισέ της κολακείας

2' 10" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πρωθυπουργοκεντρικό είναι το πολιτικό μας σύστημα. Και αρχηγοκεντρικό στα όρια της προσωπολατρίας το κομματικό, ακόμα κι αν τον αρχηγό δεν τον λένε πρόεδρο αλλά σύντροφο γραμματέα ή επικεφαλής. Αυτό ισχύει και για κόμματα που ευαγγελίζονται την άμεση δημοκρατία ή υψώνουν σαν –διάτρητη– σημαία την αόριστη εναντίωσή τους στο «παλιό». Ισχύει και για κινήσεις ή (κατ’ όνομα) κινήματα που προκύπτουν όταν οι ιδρυτές τους αποχωρούν από κάποιο κόμμα καταγγέλλοντας την αρχή τού ενός που δεσπόζει στη λειτουργία τους, όπως συμβαίνει με την Πλεύση Ελευθερίας της κ. Κωνσταντοπούλου ή τη Δημοκρατική Ευθύνη του κ. Θεοχάρη. Το μόνο κόμμα που διαφοροποιείται την τωρινή περίοδο είναι το ΠΑΣΟΚ. Αρχηγοκεντρικό είναι κι αυτό, τέτοιες είναι οι καταβολές του άλλωστε, αλλά το ερώτημα είναι ποιος από τους δύο αρχηγούς του διοικεί πράγματι: ο θεσμικός (η κ. Γεννηματά) ή ο άτυπος (ο κ. Βενιζέλος).

Αρχηγοκεντρικότητα και πρωθυπουργοκεντρικότητα δίχως κόλακες δεν νοούνται. Δίχως ανθρώπους, δηλαδή, που μια στο τόσο ενημερώνουν τον λαό ότι «ο πρωθυπουργός σφίγγει τα λουριά των υπουργών», «ο πρωθυπουργός το παίρνει πάνω του», «με εντολή πρωθυπουργού» κ.ο.κ. Αυτό το τελευταίο είναι το μεγάλο ξαδερφάκι του παλαιοκομματικού κλισέ «κατόπιν ενεργειών μου…», με το οποίο οι ρουσφετολόγοι της πολιτικής πληροφορούσαν την προσωπική τους πελατεία ότι έδρασαν για λογαριασμό της και πέτυχαν μια μετάθεση, ένα διορισμό, μια απαλλαγή.

Με τους κόλακες υπάρχει ένα πρόβλημα: Δεν κατανοούν από όρια, πού σταματάει το σοβαρό και αρχίζει το γελοίο και πότε η εκδούλευση που θέλουν να κάνουν στον ηγέτη αρχίζει να μετατρέπεται σε προσβολή του, αλλά και σε προσβολή συνολικά των υφισταμένων του. Διάβαζα, λ.χ., προχθές μια είδηση που δεν θα ’πρεπε να υπάρχει ως είδηση. Οτι «με εντολή του κ. Τσίπρα» μεταφέρθηκε στο Γενικό Κρατικό της Αθήνας, με C130, το κοριτσάκι που τραυματίστηκε από ροτβάιλερ στον Αγιο Νικόλαο της Κρήτης. Αλίμονο, αγαπητοί μου κόλακες. Αν χρειάζεται να παρέμβει ο πρωθυπουργός για το αυτονόητο, αν χρειάζεται να δώσει αυτός εντολή να γίνει το παν για να σωθεί ένας άνθρωπος, ένα παιδί, παναπεί ότι τα αντανακλαστικά της κυβέρνησης, των υπουργών, των τόσων και τόσων αρμοδίων πριν φτάσουμε στην κορυφή της πυραμίδας, είναι σε λήθαργο. Αν όμως συμβαίνει αυτό, καθόλου άμοιρος ευθυνών δεν είναι ο κατεξοχήν υπεύθυνος: ο πρωθυπουργός.

Οσο κι αν επιμένει ο Αισχύλος, και ο κόσμος όλος, ότι «παθός μαθός», τα παθήματα δεν μας γίνονται μαθήματα. Αρχές του 2014 ήταν όταν ο μηχανισμός της Ν.Δ. βομβάρδιζε το κοινό (εκνευρίζοντας το συγκυβερνών ΠΑΣΟΚ) με «ειδήσεις» που ξεκινούσαν με το κλισέ «με εντολή Σαμαρά»: «Με εντολή Σαμαρά 17.700.000 € από μίζες επιστρέφουν στον ελληνικό λαό», «με εντολή Σαμαρά ο πιλότος του κρατικού αεροσκάφους προσγειώθηκε στην Κεφαλονιά» (με τους σεισμούς) κ.ο.κ. Και είδαμε ποια εντολή τού έδωσε ο λαός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή