Για να μην έχουμε να λέμε, με κάτι ανάμεσα σε ντροπή και καύχηση, ότι «μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά», ιδού και το γυμνό σαν όπλο στον πόλεμο για την προεδρία των ΗΠΑ. Η New York Post του κ. Μέρντοχ, που μάλλον θα θεωρείται ποιοτικότερη της «Αυριανής», δημοσίευσε γυμνές φωτογραφίες της κ. Μελάνια Τραμπ, από τα νιάτα της, ως μοντέλο, πριν γνωρίσει τον αντιδραστικό που «θα ξανακάνει μεγάλη την Αμερική». Ούτε της συζύγου το κύρος πλήγωσε η δημοσίευση ούτε του συζύγου. Της εφημερίδας ναι, αν και αγνοώ πόση κίτρινη μελάνη χρησιμοποιεί συνήθως στην παραγωγή της.
Αν κρίνουμε από τα παπανδρεϊκά δικά μας, αλλά και απ’ ό,τι γίνεται σε κάθε χώρα, με όποιο καθεστώς, θρησκεία ή παράδοση, τίποτε φυσικότερο από ζευγάρια τρανταχτής ανισότητας: ο σύζυγος μεγάλης ή πολύ μεγάλης ηλικίας, η σύζυγος νεαρότατη. Εκείνος μεγιστάνας, αυτή καλλονή. Ερωτας; Δεν αποκλείεται. Ποιος θα ορκιζόταν, όμως, ότι αυτός και μόνο ταιριάζει πάντα τέτοια ζεύγη;
Το σκάνδαλο, λοιπόν, δεν είναι η φωτογράφιση του γυμνού κάλλους της νυν κ. Τραμπ. Το σκάνδαλο είναι ότι ο κάθε Τραμπ δικαιούται να αγοράζει νιότη, εφαρμόζοντας τη στρατηγική του σουναμιτισμού, χάρη στην οποία ο Δαβίδ μάκρυνε τον ενήδονο βίο του. Ανοίγω το Λεξικό Δημητράκου: «Σουναμιτισμός: Η ενέργεια της διαπνοής νεαρών ατόμων επί γηραιού και εξησθενημένου ανθρωπίνου οργανισμού, επιμηκύνουσα την ζωήν, κατά τα πιστευόμενα υπό τινων ασιατικών λαών (εκ του ότι ο Δαυΐδ έλαβε σύζυγον νεαράν Σουναμίτιδα, ίνα διά της επαφής του σφριγηλού σώματός της ανακτήση την υγείαν του)».
Οχι. Δεν ενστερνίζονται μόνο ασιατικοί λαοί τη μέθοδο αυτή, ίσως την αποκαλυπτικότερη για το πώς μοιράζονται δημόσια, χωρίς ενοχές ή συμπλέγματα, η ισχύς, το κύρος και εντέλει η αξιοπρέπεια. Πόσο αξιοπρεπής να νιώθει μια γυναίκα-κτήμα, μια γυναίκα-έπιπλο; Τον ίδιο αξιακό κώδικα τιμάμε, λοιπόν, σε Ασία και Αμερική, Ευρώπη και Αυστραλία. Θεωρούμε αυτονόητο ότι ο κάθε Τραμπ μπορεί να επιδεικνύει τα ενσώματα και έμψυχα πειστήρια της κυριαρχικής ανωτερότητάς του. Και επίσης αυτονόητο ότι καμία Μέρκελ ή Μέι δεν μπορεί να εμφανιστεί ακίνδυνα, δίχως κατακραυγή, έχοντας δίπλα της, ταίρι της, έναν άντρα της μισής της ηλικίας. Θα έχανε πάραυτα το αξίωμά της, υβριζόμενη απ’ όσους θα δήλωναν βέβαιοι πως η σύμπηξη και κυρίως η δημόσια εμφάνιση του αταίριαστου ζευγαριού προσβάλλει τα χρηστά ήθη. Πώς να μας ξενίσει, λοιπόν, το ότι ο κ. Τραμπ μέμφεται τους μουσουλμάνους, επειδή λέει δεν σέβονται τις γυναίκες τους, γι’ αυτό και τους απαγορεύουν να μιλούν δημόσια. Αυτός εκχώρησε στη σύζυγό του το δικαίωμα να μιλήσει, έστω και ξεπατικώνοντας ξένες ομιλίες. Το δικαίωμα δηλαδή να δηλώσει σε κλίμα πανηγυρικό την υποτέλειά της, τον τριτεύοντα ρόλο της μπρος στο κυρίαρχο αρσενικό. Που μπορεί –όλοι τού το επιτρέπουν– να την επιδεικνύει σαν παράσημο από μια μάχη που δεν την κέρδισε ο ίδιος αλλά ο παμπάλαιος πολιτισμός μας.