ΛΙΒΕΛΛΟΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ: «Κατηγορώ την Ακαδημίαν Αθηνών» Ομιλεί ο κ. Ιωάννης Βλαχογιάννης. {Επικρίνει: α) Την ανάθεση στον Συκουτρή έκδοσης του Πλάτωνα («Συμπόσιον») και τον ίδιο «που ιδέα δεν έχει από το αίσθημα του καλού […] ο νεαρός αυτός σοφτάς, ο ευλογημένος των υψηλοτάτων ουλεμάδων του Ακαδήμου […].». β) Την ανάθεση της έκδοσης του Σολωμού στον «φίλο» Τωμαδάκη «έργο τεράστιο που φοβούμαι πως οι πλάτες του κ. Τωμαδάκη δεν θα το βαστήξουν». Η κατά Συκουτρή επίθεση οφείλεται στο ότι, επειδή ο Βλαχογιάννης κατείχε ανέκδοτες επιστολές του Σολωμού, ο Συκουτρής είχε γράψει πως «πρέπει να κληθούν όσοι έχουν ανέκδοτα χαρτιά για τον Σολωμό να τα παραδώσουν στον κ. Τωμαδάκη […] ειδεμή να σ τ ι γ μ α τ ι σ θ ο ύ ν δ η μ ο σ ί α». Και προσθέτει ο Βλαχογιάννης: «Θράσος, θα πείτε και προστυχιά, λέω εγώ.»} (Η συνέντευξη δεν αναφέρει τον δημοσιογράφο. Ωστόσο δεν θα είναι αβάσιμο να υποθέσουμε ότι γράφτηκε κατά λέξη από τον ίδιο τον Βλαχογιάννη, αφού στο τέλος φέρει και την υπογραφή του, αν και στο εισαγωγικό σημείωμα της Φιλολογικής Σελίδος της «Κ» δηλώνεται ότι η συνέντευξη δόθηκε σε συνεργάτη της. Η φωτογραφία του Βλαχογιάννη προέρχεται από το ΕΛΙΑ.)
ΟΣΣΙΑΝ: «Ποιήματα του Οσσιαν κατά μετάφρασιν του κ. Στάθη Σπηλιωτοπούλου» Κριτικαί σημειώσεις του κ. Αιμ. [ιλίου] Χ. [ουρμουζίου].
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ: (Τέσσερα ποιήματα.) Από την κυκλοφορούσαν ποιητικήν συλλογήν «Ουλαλούμ»: «Η άγνωστη» «Lacrimae hominis», «Χαλκίδα», «Μόνο δυο στίχους».
ΣΟΛΩΜΙΚΑ: (Συνέχεια της διαμάχης περί του αν ο Σωλομός στο «Ονειρο» εννοούσε τον Αντώνιο Μαρτινέγκο ή τον αδελφό του Γιάννη Μαρτινέγκο.) Επιστολή του Λεωνίδα Χ. Ζώη απαντητική στον Γεράσιμο Σπαταλά.
AUTO DΑ FE: Την παρελθούσαν νύκτα παρουσία των μελών του Εθνικού Φοιτητικού Συλλόγου Πειραιώς εκάησαν εις την πλατείαν Κοραή της γείτονος 5.000 βιβλία και διάφορα έντυπα κομμουνιστικού περιεχομένου.
ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ: Κινηματογράφος «Στάδιον». Σήμερον το τρίτον ζουρνάλ των Ολυμπιακών Αγώνων Βερολίνου της Φοξ Μούβιτον […].
ΤΖΑΖ ΣΤΟ ΛΟΥΤΡΑΚΙ: Αι γνωστότεραι ελεγκάν των Αθηναϊκών σαλονιών χορεύουν στην πίσταν της πλαζ και του ρεστωράν του Καζίνου όπου τα έντονα μελτέμια της εποχής σκορπίζουν ευεργετική δροσιά μαζί με μια εξωφρενική αρμονία συριγμών που ενούται με τους μεθυστικούς ήχους της διαλεκτής τζαζ.