Η ενότητα της Ν.Δ.

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μία από τις σημαντικότερες προκλήσεις για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η διασφάλιση της ενότητας της Νέας Δημοκρατίας, ενός πολυτασικού κόμματος το οποίο, αν κάποτε ευλόγως εθεωρείτο η «παράταξη του Καραμανλή», σήμερα είναι σαφές ότι έχει μετεξελιχθεί σε κάτι πολύ πιο σύνθετο. Η Ν.Δ. δεν είναι απλά το μεγαλύτερο κόμμα σήμερα, αλλά αποδεικνύεται διαχρονικά αυτό με τις ισχυρότερες αντοχές, και προβάλλει ως η μόνη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης. Αρκεί να συνεχίσει στην πορεία ανανέωσης και σύνθεσης αξιοποιώντας τόσο νέους, άφθαρτους ανθρώπους, όσο και ικανά στελέχη που αποδεδειγμένα προσέφεραν κατά το παρελθόν. Ο δρόμος είναι η σύνθεση, όχι η διαίρεση. Το πρώτο μεγαλώνει το κόμμα, το δεύτερο το μικραίνει.

Σε αυτή την πορεία σύνθεσης ο Κώστας Καραμανλής μπορεί να παίξει έναν υγιή, υποβοηθητικό ρόλο. Είχε αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με την κοινωνία, κάτι που δεν κατάφερε ο Αντώνης Σαμαράς, και δεν έχει πετύχει ακόμη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν ήταν απλά το «βαρύ» όνομα που κουβαλούσε. Ηταν η αίσθηση ανθρώπινης απλότητας και πολιτικής καθαρότητας που γεννούσε μια ισχυρή αμφίδρομη επαφή με τον κόσμο. Η σχέση αυτή τραυματίζεται όταν, αντί να εκπέμπει δημόσια ενωτικά μηνύματα, δείχνει να στηρίζει διασπαστικές διαρροές και παρεμβάσεις.

Ο Καραμανλής έχει αποστασιοποιηθεί, αλλά παραμένει ενεργός. Μπορεί και πρέπει να λειτουργεί ως εγγυητής της ενότητας. Δεν απειλείται από κανέναν, αλλά δεν δικαιούται και αυτός εμμέσως να απειλεί την ενότητα του κόμματος. Με αφορμή την υπόθεση του πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέα Γεωργίου, η Νέα Δημοκρατία αυτοεγκλωβίζεται. Αντί να εκπέμπει ενότητα και εξωστρέφεια μπροστά στις πραγματικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα, από την οικονομική ασφυξία και το προσφυγικό μέχρι τους κινδύνους που κρύβουν οι εξελίξεις στην Τουρκία, βιώνει διχαστικές τάσεις που την αποδυναμώνουν.

Αντί των διαρροών, της αυτοϋπονόμευσης και της επίρριψης ευθυνών σε άλλους, είναι πολύ πιο πειστική για την κοινωνία, και πολιτικά επωφελής για τη Ν.Δ., η δημόσια αυτοκριτική για τα όντως μεγάλα λάθη των προηγούμενων δεκαετιών –που περιλαμβάνουν και τα ελλείμματα των τελευταίων ετών της διακυβέρνησης Καραμανλή– και, παράλληλα, η προβολή των πολλών θετικών που έγιναν και συχνά χάνονται στην ομίχλη των ισοπεδωτικών επιθέσεων του αντιπάλου.

Η Ν.Δ. είναι «απόλυτα συμπαγής», λειτουργεί ως μια «σφιχτή γροθιά», υποστήριξε ο εκπρόσωπός της, Γιώργος Κουμουτσάκος, και επέμεινε ότι «δεν υπάρχουν καραμανλικοί και μητσοτακικοί». Αυτό δεν ισχύει. Θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο, αλλά δεν ισχύει. Ο ίδιος αποτελεί προϊόν της σύνθεσης, αφού έχει αξιοποιηθεί από Καραμανλή, Σαμαρά και Μητσοτάκη, άρα κατανοεί ότι η Ν.Δ. πρέπει να κινηθεί στον δρόμο της ενότητας και της σύνθεσης. Το θέμα είναι αν το αντιλαμβάνονται αυτό όλοι ή αν στον βωμό δυσεξήγητων προσωπικών επιδιώξεων θυσιάζουν τις προοπτικές της Ν.Δ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή