Προκήρυξη 500 θέσεων μελών ΔΕΠ «με το που θα μπει ο Γενάρης», όπως είπε με τον τρόπο της, προανήγγειλε στις 30 Δεκεμβρίου 2015 η Σία Αναγνωστοπούλου, αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, αρμόδια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και πανεπιστημιακός (στο Πάντειο, για όσους γνωρίζουν). Λίγες ημέρες αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου 2016, η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας ανακοίνωσε στην ομοσπονδία των πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ ότι το 2017 θα προκηρυχθούν 500 νέες θέσεις διδασκόντων στα πανεπιστήμια. Θα προηγηθεί η κατανομή των θέσεων μεταξύ των ΑΕΙ, η εσωτερική κατανομή των θέσεων κάθε ΑΕΙ ανά σχολή και τμήμα. Και αφού τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ πρότειναν την κατανομή των θέσεων, τελικώς η κ. Αναγνωστοπούλου αποφάσισε να κατανείμει τις θέσεις με αναλογία δύο προς ένα, δίνοντας 365 θέσεις στα πανεπιστήμια και 135 στα ΤΕΙ. Ομολογουμένως γρήγορα ανακλαστικά πιστώνουν στην κ. Αναγνωστοπούλου οι ειδήμονες στα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, εάν ληφθούν υπόψη τα αργά (εξαιτίας της ανάγκης για διαφάνεια αλλά και λόγω γραφειοκρατίας) βήματα μιας διαδικασίας που θα οδηγούσε σε διορισμό 500 πανεπιστημιακών στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ από το ακαδημαϊκό έτος 2016 – 2017. Γρήγορα ανακλαστικά ναι, αλλά σε τι πράγμα;
Εφθασε το 2016 – 2017 –σήμερα αρχίζει η νέα ακαδημαϊκή χρονιά–, τα πανεπιστήμια έχουν συντάξει κάποιες προκηρύξεις νέων θέσεων πανεπιστημιακών, αλλά το ΦΕΚ από το υπουργείο Παιδείας δεν έχει εκδοθεί. Γι’ αυτό απαιτείται προηγούμενη έγκριση των διορισμών από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους.
Αρκούν λοιπόν οι καλές προθέσεις για διορισμούς και πάσης φύσεως άλλες ευνοϊκές εξαγγελίες, όταν η τελική κατάληξη είναι η ακύρωσή τους στην πράξη; Πρόκειται για ερώτημα στο οποίο κάθε πολίτης απαντά αρνητικά εκ των υστέρων, όταν δηλαδή έχει διαπιστώσει ότι μάταια ήλπιζε. Ωστόσο, ήλπισε, πίστεψε τις εξαγγελίες. Πρόκειται για την πεμπτουσία των μικροπολιτικών που στο παρελθόν έχουν αιμοδοτήσει πολιτικές καριέρες, πριν η ωμή πραγματικότητα τις καταβαραθρώσει, εκθέτοντας τα ψεύτικα λόγια. Πόσο μάλλον όταν η πελατεία δεν είναι εύκολη, όπως οι πανεπιστημιακοί. Eνας κλάδος βολεμένος στην όποια αίγλη του έχει απομείνει από τη μεταπολιτευτική μαζικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι δεν «τσιμπάνε» σε αριθμούς χωρίς την απαραίτητη τεκμηρίωσή τους. Ωστόσο, γίνονται σύμμαχοι σε όσους τους ενισχύουν τις εξουσίες, ή τουλάχιστον δεν ανατρέπουν τις εσωτερικές ισορροπίες στη νομή της εξουσίας στα ΑΕΙ (όπως π.χ. είχαν ορισθεί να κάνουν τα Συμβούλια).
Η κ. Αναγνωστοπούλου λίγο μετά την ανάληψη των υπουργικών της καθηκόντων, σχολιάζοντας τη θεσμοθέτηση των Συμβουλίων, αναρωτήθηκε «θέλω να ξέρω, αυτή η μεταρρύθμιση με ποιες ομάδες της κοινωνίας συνομίλησε;». Η ίδια για τις 500 νέες θέσεις πανεπιστημιακών συνομίλησε με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους; Ή, όπως μου σχολίασε συνάδελφος, «δεν είναι εύκολο, αγαπητέ μου, να είσαι αριστερός».