Pokemon GO ή… κυνηγώντας την ΕΛΣΤΑΤ

Pokemon GO ή… κυνηγώντας την ΕΛΣΤΑΤ

3' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Δύσκολα μπορεί κανείς να εξηγήσει γιατί χρειάστηκαν σχεδόν οκτώ ολόκληροι μήνες για να εκδοθεί η αναίρεση από το δικαστήριο του Αρείου Πάγου του απαλλακτικού για τον Ανδρέα Γεωργίου βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών. Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη όταν έφτασα στην 73η σελίδα της 1331/2016 απόφασης που «κρίθηκε και αποφασίσθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015», πλην όμως «εκδόθηκε την 1η Αυγούστου 2016».

Αν ήμουν οπαδός των συνωμοσιολογικών θεωριών, εύκολα θα συνδύαζα την τεράστια αυτή αργοπορία σε μια τόσο ευαίσθητη και σημαντική για τα εθνικά πράγματα εξέλιξη με όσα σχεδιάζουν κέντρα και παράκεντρα που προσπαθούν να στηρίξουν την εξουσία του κ. Τσίπρα. Μάλιστα, η βιασύνη με την οποία ο κ. Νίκος Παππάς, υπουργός Επικρατείας, έσπευσε από άμβωνος του κομματικού ραδιοφώνου «Στο Κόκκινο» να ενθουσιαστεί, θα επικύρωνε τις υποψίες μου. Πράγματι, προτού ακόμη περάσει μια μέρα, τη 2α Αυγούστου, το δεξί χέρι του πρωθυπουργού λέγει: «Ανοίγει μια πληγή την οποία θα πρέπει να διερευνήσουμε σε βάθος. […] Θα δοθεί μάχη για να εξηγηθεί και να εξιστορηθεί το τι ακριβώς συνέβη και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούσε η πορεία της χώρας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και πού θέλει η κάθε πολιτική δύναμη να οδηγήσει τη χώρα».

Πιστεύω ακράδαντα ότι η Δικαιοσύνη οφείλει να ερευνά τις ανησυχίες, τις αιτιάσεις και τις καταγγελίες κάθε πολίτη. Σκοπιμότητες προς οιανδήποτε κατεύθυνση δεν μπορούν να υπάρξουν. Υπάρχει όμως σπουδαίος λόγος, εθνικός, κοινωνικός και τελικώς κρατικού συμφέροντος, ειδικότερα όταν μια τέτοια διερεύνηση έχει ακραίες επιπτώσεις, η υπόθεση να εξελίσσεται με ρυθμό, με διαφάνεια και με ακρίβεια. Επιπλέον, η εξέταση των καταγγελιών πρέπει να γίνεται με τρόπο που δεν θα θυμίζει αδυσώπητο κυνηγητό προσώπων, όταν μάλιστα καθίσταται προφανές ότι εξυπηρετούνται συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα τα οποία εκπροσωπούνται στις ανώτατες τάξεις της κρατικής εξουσίας.

Πράγματι, το δικαστικό κυνηγητό τού πρώην επικεφαλής της Στατιστικής Αρχής Ανδρέα Γεωργίου και δύο ακόμη στελεχών της Υπηρεσίας άρχισε στα τέλη του 2011, διαρκεί δηλαδή ήδη πέντε χρόνια και κανείς δεν γνωρίζει πότε θα τελειώσει. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγηθεί με λογικό τρόπο η αναίρεση που ζήτησε, τον Σεπτέμβριο του 2015, η κυρία Ξένη Δημητρίου (η οποία εν τω μεταξύ προβιβάστηκε σε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου). Η υπόθεση με τη βεβαίωση των στοιχείων για το έλλειμμα του 2009 έχει ήδη κριθεί τέσσερις φορές από τη Δικαιοσύνη και έχει κάθε φορά καταλήξει απαλλακτικά. Κι όμως, διάφοροι προπαγανδιστές διαδίδουν «τέρατα», προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα το 2009 και όλα ήταν μια στημένη υπόθεση από κάποιους «κακούς» που θέλουν να μας βλάψουν και πρέπει επομένως να τιμωρήσει η Δικαιοσύνη αυτούς που «τους διευκόλυναν».

Βεβαίως, η αναιρεσείουσα εισαγγελέας του Αρείου Πάγου προσέθεσε μια διάσταση που μου είχε διαφύγει. Πίστευα, μέχρις ότου διάβασα την 1331η απόφαση, ότι οι υπολογισμοί Γεωργίου ευθύνονται για την υπαγωγή μας στο α΄ μνημόνιο του 2010. Οπως πολλοί από εσάς, έτσι κι εγώ αδυνατούσα να κατανοήσω ότι μπήκαμε στα μνημόνια επειδή ο Γεωργίου αναθεώρησε κατά την κρίση του το κρατικό έλλειμμα σε 15,4% του ΑΕΠ τον Νοέμβριο 2010 από 13,6% που είχε ανακοινωθεί τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Αν βρισκόμαστε έξι χρόνια σε μνημόνια, ενόσω όλα ήσαν «καλά κι άγια», μόνον και μόνον επειδή ο Γεωργίου λανθασμένα ή επί τούτου προσέθεσε 1,8 εκατοστιαίες μονάδες στο έλλειμμα του 2009, τότε, μα την αλήθεια, κάτι δεν πάει καθόλου καλά στην Ευρώπη.

Πλην όμως, σύμφωνα με τη νέα κατηγορία, ο υπολογισμός για το 2009 ευθύνεται για την υποταγή μας στο… β΄ μνημόνιο. Αυτό που συμφώνησε ο Παπαδήμος τον Φεβρουάριο του 2012 και άφησε να αυτοκαταργηθεί ο Τσίπρας την άνοιξη του 2015! Πράγματι, σύμφωνα με τη νέα κατηγορία, η ανακαταμέτρηση του Νοεμβρίου του 2010 «οδήγησε αιτιωδώς στη σύναψη ενός νέου μνημονίου για την Ελλάδα και στη λήψη των προβλεφθέντων από εκείνο μέτρων (ν. 4046/2012, στο εξής “μνημόνιο ΙΙ”)» και ότι «στην πράξη τους αυτή προέβησαν με πρόθεση να βλάψουν παράνομα το Δημόσιο, η σκοπηθείσα δε από αυτούς ζημία ανέρχεται στο ποσό των 171.348.800.000 ευρώ»!

Στο σημείο αυτό η νέα δικαστική διερεύνηση ξεπερνάει κάθε προσδοκία όσων «κυνηγούν» αυτήν τη χαμένη υπόθεση. Η ελληνική Δικαιοσύνη καλείται να επιβεβαιώσει τον ισχυρισμό πως αν δεν υπήρχε ο Γεωργίου και η διόρθωση προς τα πάνω κατά 3,8 δισ., η Ελλάδα δεν θα χρειαζόταν να πάρει το δεύτερο μνημονιακό δάνειο! Το παράλογο κτύπησε…«κόκκινο».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή