Τι διαφορά μπορεί να κάνει ένας χρόνος! Αντιλαμβάνομαι μάλιστα ότι, στην περίπτωση του πρωθυπουργού, τα όσα μεσολάβησαν από την προ έτους ομιλία του στη Θεσσαλονίκη μόνον ως «εμπειρία ζωής» θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς. Το ίδιο, άλλωστε, ισχύει και για τους πάρα πολλούς μεταξύ των συμπολιτών μας, που χρειάστηκε να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα την οποία φιλοτεχνεί, έναν ολόκληρο χρόνο, η ομάδα του Α. Τσίπρα.
Τέσσερις μάχες είχε να δώσει η παρούσα κυβέρνηση. «Κύρια μάχη» θεωρούσε ο κ. πρωθυπουργός (τα λόγια του σε εισαγωγικά) την «αναδιάρθρωση του χρέους». Δεύτερο «μεγάλο θέμα» ήταν η «διαχείριση των κόκκινων δανείων». Τρίτο «επίδικο» αποτέλεσε η «δημιουργία του Ταμείου Αξιοποίησης της κρατικής περιουσίας». Τελευταίο «πεδίο» το «κρίσιμο και κεντρικό για τον ΣΥΡΙΖΑ θέμα των εργασιακών σχέσεων και των συλλογικών διαπραγματεύσεων».
Δεν χρειάζεται να παρακολουθείς προσεκτικά όλη την επικαιρότητα των μνημονίων, ούτε να γνωρίζεις τις λεπτομέρειες των εκθέσεων που συντάσσουν οι αξιολογητές των κυβερνητικών πεπραγμένων, ούτε να αγωνιάς για τον ορίζοντα επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα, αυτά δηλαδή που εμείς επαγγελματικώς κάνουμε, για να γνωρίζεις ότι ο κ. Τσίπρας δεν κέρδισε καμία από τις μάχες που ο ίδιος επέλεξε να δώσει στους δώδεκα μήνες που μεσολάβησαν. Είναι δίκαιο να αναλογιστούμε πώς και γιατί συνέβη κάτι τόσο απογοητευτικό.
Η παταγώδης αποτυχία του κ. Τσίπρα αποκαλύπτει, αν και από την ανάποδη, ότι ορθώς είχε υπογραμμίσει τα τέσσερα αυτά θέματα ως επαρκή κριτήρια ικανότητας και σαφούς σηματοδότησης των εξελίξεων. Να υπενθυμίσουμε μάλιστα ότι στην περυσινή ΔΕΘ, ο κ. Τσίπρας μιλούσε μόλις 15 ημέρες πριν από την τρίτη, πάντοτε με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε οκτώ μήνες, προσφυγή στις κάλπες.
Χειρότερα ακόμη, δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει με κάποια σιγουριά γιατί θα υπάρξει κάποια θετική τροπή στα τέσσερα αυτά ζητήματα, τους αμέσως επόμενους μήνες.
Η συζήτηση για το χρέος έχει παγώσει. Προϋπόθεση για να υπάρξει κάποια πρόοδος ήταν να έχει δουλέψει με ζήλο και αναπάντεχη επιτυχία η κυβέρνηση ώστε να είναι η Ελλάδα προετοιμασμένη για μια γρήγορη δεύτερη αξιολόγηση, εντός του Οκτωβρίου, το αργότερο μέχρι το τέλος Νοεμβρίου. Για παράδειγμα, οι περί το χρέος υπολογισμοί πρέπει να ενταχθούν στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, μια ανεξάρτητη από το μνημόνιο υποχρέωση των ευρωζωνικών κρατών, το οποίο έχει καθυστερήσει πολλούς μήνες.
Λέγεται ότι το οικονομικό επιτελείο δεν θέλει να παρουσιάσει το πρόγραμμα αυτό, επειδή εκτείνεται πέραν του μνημονίου, που σημαίνει ότι θα αποκαλυφθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει δεσμευμένος σε πολιτικές λιτότητας για τον ίδιο χρονικό ορίζοντα. Ολοι γνωρίζουν ότι από την 25η Μαΐου που επήλθε συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης Τσίπρα και των ευρωεταίρων, η κυβέρνηση δεν εργάστηκε για την προώθηση της υπόθεσης του χρέους. Είναι λογικό να υποψιάζεται κανείς πως κάποια μεγάλη κρίση ετοιμάζονται, στο Μαξίμου, να προκαλέσουν ώστε να δικαιολογήσουν την ανικανότητά τους. Να είστε προσεκτικοί!