Συμπτώματα ανυπακοής

2' 4" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η αμφισβήτηση της αυθεντίας του Βερολίνου στα θέματα οικονομικής πολιτικής, όπως εκφράζεται από τον δρα Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, πέρασε πλέον το επίπεδο των ερασιτεχνικών και σπασμωδικών αντιδράσεων και άρχισε να προσλαμβάνει περίπου θεσμική μορφή, την παραμονή του αυριανού Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην Μπρατισλάβα.

Η πρώτη έκφραση ανυπακοής προς την πολιτική της Γερμανίας προήλθε από τον πρόεδρο της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, όταν τον Μάρτιο του 2015 άρχισε να εφαρμόζει μέτρα ποσοτικής χαλάρωσης, προκαλώντας τις εντονότατες αντιδράσεις του κ. Σόιμπλε και του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης.

Προ διημέρου και ευρισκόμενος στην Ιταλία ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε στην ανάγκη να δοθεί έμφαση στην ανακατανομή των πόρων σε όσους έχουν υποστεί τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσεως και πρόσθεσε ότι η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει περισσότερο «κοινωνικό πρόσωπο». Αναμφιβόλως τοποθετήσεις της μορφής αυτής δεν αναμένονται φυσιολογικώς από έναν τραπεζίτη, αλλά όταν ο κ. Σόιμπλε θεολογεί περί την Οικονομία, ο κ. Ντράγκι είναι αναγκασμένος να ενεργεί ως πολιτικός.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών σχολίασε με υπεροψία τη συνάντηση ηγετών κρατών του Νότου στην Αθήνα, αλλά το ουσιώδες είναι ότι εν τέλει αυτή πραγματοποιήθηκε και ότι συμμετείχε ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ, του οποίου ασφαλώς το κύρος έχει πληγεί βαρύτατα. Είναι η πρώτη φορά, ωστόσο, που τα προβλήματα κάποιων χωρών της Ευρωζώνης συζητούνται και διατυπώνονται προτάσεις εκτός του καταθλιπτικού πλαισίου του Eurogroup, όπου κυριαρχεί ο κ. Σόιμπλε.

Η τελευταία πρόκληση προήλθε χθες από τον πρόεδρο της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, που ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υποστήριξε την ανάγκη μεγαλύτερης «ευελιξίας» στην εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητος και Αναπτύξεως και πρόσθεσε το ανήκουστο, κατά τα τελευταία χρόνια, ότι «η Ευρώπη δεν είναι άγρια Δύση, αλλά μία κοινωνική οικονομία».

Τα ανωτέρω δεν σημαίνουν ότι η Γερμανία θα καμφθεί. Μακράν αυτού, διότι διαχρονικώς η προσαρμοστικότητα και η ευελιξία δεν είναι από τις αρετές που χαρακτηρίζουν αυτή τη χώρα γενικώς, πέραν των τρεχουσών κομματικών προεκλογικών σκοπιμοτήτων.

Το κρισιμότατο, όμως, όλων είναι ότι η κανονιστική λαγνεία εν γένει της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και η εμμονή σε κανονιστικές δεσμεύσεις στον χώρο της οικονομίας από την πλευρά του Βερολίνου αρχίζουν να προσδίδουν στο ευρωπαϊκό εγχείρημα διάσταση περίπου εξωπραγματική. Ολα αυτά σε μία εποχή που κυριαρχούσα τάση είναι ότι η οικονομία θα πρέπει να κινείται ελεύθερα, κάτι σαν φυσικό φαινόμενο.

Παρεμπιπτόντως, δεν θα ήταν άσκοπο να αναλογισθεί κανείς ότι η Σοβιετική Ενωση κατέρρευσε όχι για λόγους πολιτικούς, αλλά διότι η τότε κρατούσα οικονομική αντίληψη, βεβαρημένη από απειρία κανονιστικών διατάξεων και δογματικών εμμονών, έθεσε το όλο σύστημα εκτός πραγματικότητος. Η απόφαση εξόδου της Βρετανίας από την Ενωση ενδεχομένως να εισαγάγει μία παράμετρο ευελιξίας στην Ευρώπη. Μάλλον απίθανο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή