Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμη

Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμη

2' 32" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Αντόνιο Νέγκρι, 83 ετών σήμερα, στα τέλη της δεκαετίας του εβδομήντα είχε κατηγορηθεί ως εγκέφαλος της τρομοκρατικής οργάνωσης «Ερυθρές Ταξιαρχίες». Η συμμετοχή του στη δολοφονία του Αλντο Μόρο δεν αποδείχθηκε ποτέ. Καταδικάσθηκε, όμως, σε τριάντα χρόνια κάθειρξη για συμμετοχή σε άλλες δύο δολοφονίες. Με κάποια ευεργετικά μέτρα, η ποινή του μειώθηκε στα δεκατρία χρόνια. Στη φυλακή έγραψε πολλά από τα βιβλία του. Κοινώς το φιλοσόφησε. Συνομιλητής του Φουκό και του Ντεριντά, θεωρείται ένας από τους βασικούς μετόχους της μετανεωτερικής σκέψης. Ο Αντόνιο Νέγκρι προχθές μίλησε στο Πάρκο Ελευθερίας. Μια προκαταρκτική εκδήλωση με στόχο την προετοιμασία του αθηναϊκού κοινού ενόψει των εκδηλώσεων της Documenta.

Κεντρική ιδέα των ωραίων αυτών εκδηλώσεων είναι η απόδειξη πως δεν υπάρχουν δα και τόσο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στη δικτατορία και τη δημοκρατία. Ως γνωστόν, η μετανεωτερική σκέψη δεν αποδέχεται ούτε τις διαφορές ανάμεσα στην τρέλα και την ψυχική υγεία. Για τον σκοπό αυτό, χθες, τον κ. Νέγκρι πλαισίωναν δύο ακόμη ομιλητές. Ο ένας ήταν ο Λάπων ακτιβιστής κ. Νίλας Σόμπι, ο οποίος είναι υπέρ της ανεξαρτησίας της Βορείου Νορβηγίας. Ομολογώ ότι όταν έμαθα ότι υπάρχει τέτοιο κίνημα ενθουσιάστηκα και σας καλώ να του συμπαρασταθούμε όλοι. Εγώ πάντως, αν γίνει διαδήλωση στην Αθήνα, θα πάω να φωνάξω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Η άλλη ήταν η κ. Λίνεα Ντικ, η οποία τραγούδησε ύμνους των αρχαίων φυλών του Καναδά για τη γη και το καλωσόρισμα των φίλων. Το ιππικό παρακολούθησε διακριτικά χωρίς να παρέμβει, για να μην προκαλέσει. Επεται συναυλία του γυναικείου συγκροτήματος «Οι αδέσποτες σκύλες» – λυπάμαι, αλλά έτσι λέγεται το συγκρότημα.

Ο κ. Νέγκρι είπε πως στα νιάτα του αγωνίστηκε «για μια ελευθερία σωματική» – προφανώς δική του και όχι του Αλντο Μόρο και των άλλων θυμάτων της τρομοκρατίας. Είπε ακόμη πως η δράση τους επεδίωκε «το τέλος του γλυκερού σοσιαλισμού» και πως η «αριστερά δεν μπόρεσε να διαχειρισθεί τα νέα δεδομένα και μετά τη δεκαετία του ’70 πέθανε» – λυπάμαι, αλλά το είπε. Πάντως, στην καθ’ ημάς Ανατολή, η μεταθανάτια καριέρα της πάει μια χαρά. Οφείλω να παραδεχθώ όμως ότι ο κ. Νέγκρι δεν έχει το θράσος του ομολόγου του Σλάβοϊ Ζίζεκ, πνευματικού του κ. Τσίπρα, ο οποίος μας συμβούλεψε να αιματοκυλισθούμε για να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει.

Τα κουρέλια τραγουδούν ακόμη; Στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη κοινό για τα απολιθώματα της δεκαετίας του εβδομήντα και αυτό πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν. Η Documenta μας δείχνει τον δρόμο. Ενα διεθνές φεστιβάλ απολιθωμάτων της «σωματικής ελευθερίας», με επιδείξεις live, οργανωμένες από μπαχαλάκηδες που κυνηγούν αστυνομικούς και γόνιμες φιλοσοφικές συζητήσεις για το αν έχουν δίκιο οι τρομοκράτες ή τα θύματά τους, είναι βέβαιο ότι θα προσελκύσει μεγάλο κοινό από όλον τον κόσμο. Πού αλλού θα βρουν, εν έτει 2016, μια χώρα όπου οι φαντασιώσεις ζουν και μετά θάνατον; Ισως στη Λαπωνία, αλλά νομίζω ότι εμείς μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα, όπως Εξάρχεια, πανεπιστήμια και το κέντρο της Αθήνας.

Το μόνο ανησυχητικό είναι ότι η Documenta δεν βγαίνει για πρώτη φορά από το Κάσελ, όπου και η έδρα της. Πριν από την Αθήνα ήταν η Καμπούλ και το Βελιγράδι τον καιρό των βομβαρδισμών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή