Μοιάζει πολύ λογικό και βαθιά δημοκρατικό το αίτημα της αντιπολίτευσης να δοθούν στη δημοσιότητα τα «πόθεν έσχες» των υπερθεματιστών. Οχι μόνο «επειδή η διαδικασία με τις τηλεοπτικές άδειες εξελίσσεται σε μέγα σκάνδαλο και οφείλει η κυβέρνηση να σταματήσει το “κρυφτούλι”» (Το Ποτάμι 19.9.2016). Κυρίως για λόγους ισονομίας. Να σημειώσουμε ότι υπάρχει σχέδιο της κυβέρνησης για δημοσιοποίηση των «πόθεν έσχες» πολιτικών προσώπων, αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης και ανώτερων δικαστικών λειτουργών. Πώς λοιπόν μπορούν να εξαιρεθούν όσοι απέκτησαν πρόσβαση στον σπάνιο πόρο των ραδιοκυμάτων, ο οποίος ανήκει στο κράτος;
Βεβαίως, όπως γίνεται με όλα τα πράγματα στη χώρα μας, το «πόθεν έσχες», έχει καταντήσει παρωδία. Μεγαλύτερη απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών δημοσιοποιούνται για ένα μήνα στον δικτυακό τόπο της Βουλής και μετά εξαφανίζονται. Ετσι, ουδείς μπορεί να συγκρίνει την περιουσία ενός υπουργού με την περιουσία του προηγούμενου έτους, για να δει αν υπάρχουν ύποπτες μεταβολές. Συνεπώς, η τάχα μου «δημοσιοποίηση» δεν είναι παρά χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, για να έχουν να ασχολούνται τα ΜΜΕ με τους «πλούσιους και τους φτωχούς της Βουλής».
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι ο έλεγχος του «πόθεν έσχες» είναι μια διαδικασία ελέγχου για όσους διαχειρίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δημόσιο χρήμα. Οσοι δεν έχουν σχέση με το δημόσιο χρήμα ελέγχονται για τις ιδιωτικές τους υποθέσεις από την εφορία. Επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι κ.λπ. δεν θα έπρεπε να υποβάλουν «πόθεν έσχες», παρά μόνο στις αρμόδιες αρχές με δικαστική εντολή αν διαπιστωνόταν κάποια παρανομία τους. Η επέκταση του ελέγχου σε χιλιάδες ακόμη άτομα χρησιμεύει μόνο για να μην ελέγχονται ούτε όσοι διαχειρίζονται ιλιγγιώδη ποσά. Να σημειώσουμε ότι για 15 χρόνια το «πόθεν έσχες» του κ. Ακη Τσοχατζόπουλου περνούσε όλους τους «ελέγχους».
Η δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» των πολιτικών γίνεται οικεία βουλήσει, όπως φανερώνει και το όνομα του νόμου 4351/1964 που το θέσπισε: «Περί προστασίας της τιμής του πολιτικού κόσμου της χώρας». Δεν νομιμοποιεί την επέκταση της δημοσιοποίησης προσωπικών στοιχείων, όπως είναι τα εισοδήματα ή η περιουσία άλλων παραγόντων του δημόσιου βίου. Υπό μία προϋπόθεση: ότι οι ελεγκτικές αρχές κάνουν τη δουλειά τους και πραγματικά ελέγχουν το «πόθεν» του έσχες. Στην περίπτωση του διαγωνισμού «παρωδία», ούτε καν αυτό έγινε. «Εμείς δεν κοιτάξαμε αν υπάρχουν σε κάποιο τραπεζικό λογαριασμό τα χρήματα αυτά», είπε ο πρόεδρος της Επιτροπής που συνέστησε ο κ. Παππάς για τον διαγωνισμό κ. Χρήστος Δουληγέρης. Στην ερώτηση αν ο έλεγχος ήταν μόνο οπτικός, ανέφερε «αν κοιτάς συμβόλαια και αποφάσεις άλλες δεν είναι οπτικός. Απλά δεν πας στον έλεγχο που είναι να ψάξεις πού βρήκε ο καθένας τα εκατομμύρια που γράφει ο καθένας στη φορολογική του δήλωση. Αυτό δεν το έχουμε ελέγξει εμείς, δεν μπορούμε να το ελέγξουμε εμείς» (Star 14.9.2016).
Εκτός αυτού, η πλειοψηφία με το «ηθικό πλεονέκτημα» αρνείται να ελεγχθούν τα «πόθεν έσχες» από την επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, κάτι που ενισχύει τις υποψίες ότι υπάρχει τεράστιο σκάνδαλο πίσω από την παρωδία του διαγωνισμού. Τέτοιο ήθος η Αριστερά της Πρώτης Φοράς…